Witam serdecznie, czy można powiedzieć, że racjonalnym wytłumaczeniem jest, że osoba, która ma zabu
1
odpowiedzi
Witam serdecznie,
czy można powiedzieć, że racjonalnym wytłumaczeniem jest, że osoba, która ma zaburzenia depresyjne przebywa w ciemnym pomieszczeniu, choćby przez zasłonięte zasłony z powodu m. in. depresyjnego nastroju ponieważ inny jest jej obcy w tym stanie?
Inaczej mówiąc, jest to racjonalne wytłumaczenie i nawet racjonalna reakcję tej osoby jednak mimo wszystko psychopatologiczna.
Coś może być racjonalne i nieracjonalne jednocześnie w schorzeniu psychicznym pod pewnym kątem. Racjonalne jest reakcja ponieważ można się taką przecież rozumowo spodziewać, a nieracjonalna w sensie, że BLOKUJE (nie całkiem zaciemnia w zależności od siły inteligencji) w jakiś sposób jej dostęp do innych rozumowych jasniejszych ocen siebie... w tym nastroju
Pozdrawiam serdecznie
czy można powiedzieć, że racjonalnym wytłumaczeniem jest, że osoba, która ma zaburzenia depresyjne przebywa w ciemnym pomieszczeniu, choćby przez zasłonięte zasłony z powodu m. in. depresyjnego nastroju ponieważ inny jest jej obcy w tym stanie?
Inaczej mówiąc, jest to racjonalne wytłumaczenie i nawet racjonalna reakcję tej osoby jednak mimo wszystko psychopatologiczna.
Coś może być racjonalne i nieracjonalne jednocześnie w schorzeniu psychicznym pod pewnym kątem. Racjonalne jest reakcja ponieważ można się taką przecież rozumowo spodziewać, a nieracjonalna w sensie, że BLOKUJE (nie całkiem zaciemnia w zależności od siły inteligencji) w jakiś sposób jej dostęp do innych rozumowych jasniejszych ocen siebie... w tym nastroju
Pozdrawiam serdecznie
Szanowna/y Pani/Panie,
Z perspektywy psychopatologii, zachowanie osoby z depresją, polegające na izolowaniu się w ciemnym pomieszczeniu, można uznać za zrozumiałe i racjonalne w kontekście jej stanu emocjonalnego. Osoby cierpiące na depresję często doświadczają anhedonii (braku zdolności do odczuwania przyjemności), braku energii, a także głębokiego smutku. W takim stanie, preferowanie ciemnych, zamkniętych przestrzeni może być postrzegane jako mechanizm obronny, pozwalający na minimalizowanie bodźców zewnętrznych, które mogą być przytłaczające i stresujące.
W teorii poznawczo-behawioralnej (CBT) uznaje się, że myśli, emocje i zachowania są ze sobą silnie powiązane. W kontekście depresji, negatywne myśli prowadzą do negatywnych emocji, które z kolei prowadzą do unikającego lub destrukcyjnego zachowania (np. izolacja, unikanie światła). Choć takie zachowanie może wydawać się racjonalne (bo wynika z potrzeby ochrony przed przytłaczającymi bodźcami), to jednocześnie utrwala ono negatywne schematy myślowe i emocjonalne, co pogłębia depresję.
W literaturze psychologicznej, pojęcie racjonalności w kontekście zaburzeń psychicznych bywa kontrowersyjne. Można argumentować, że zachowania te są „racjonalne” w sensie, że są przewidywalną reakcją na wewnętrzny stan psychiczny osoby. Jednocześnie są one „nieracjonalne” z perspektywy zdrowia psychicznego, ponieważ nie prowadzą do rozwiązania problemu, a wręcz mogą go pogłębiać.
Aaron Beck, twórca terapii poznawczo-behawioralnej, opisywał, że depresja jest wynikiem negatywnych zniekształceń poznawczych, które wpływają na sposób, w jaki osoba postrzega siebie, świat i przyszłość. Według Becka, osoba z depresją może myśleć w sposób, który racjonalizuje zachowania izolacyjne, ale jednocześnie te zachowania podtrzymują i wzmacniają depresyjne myśli i uczucia .
Zachowanie osoby z depresją, która przebywa w ciemnym pomieszczeniu, można uznać za racjonalne w kontekście jej subiektywnego doświadczenia i stanu emocjonalnego. Jednocześnie, z psychologicznego punktu widzenia, jest to zachowanie psychopatologiczne, ponieważ może ono pogłębiać zaburzenia depresyjne, blokując dostęp do bardziej pozytywnych, „jaśniejszych” myśli i ocen. W tym sensie, coś może być racjonalne i nieracjonalne jednocześnie, zależnie od perspektywy.
Bibliografia:
1. Beck, A. T., Rush, A. J., Shaw, B. F., & Emery, G. (1979). Cognitive Therapy of Depression. New York: Guilford Press.
2. Abramson, L. Y., Seligman, M. E., & Teasdale, J. D. (1978). Learned helplessness in humans: Critique and reformulation. Journal of Abnormal Psychology, 87(1), 49.
3. American Psychiatric Association. (2013). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (5th ed.). Arlington, VA: American Psychiatric Publishing.
Z poważaniem,
mgr Barbara Krajewska
Z perspektywy psychopatologii, zachowanie osoby z depresją, polegające na izolowaniu się w ciemnym pomieszczeniu, można uznać za zrozumiałe i racjonalne w kontekście jej stanu emocjonalnego. Osoby cierpiące na depresję często doświadczają anhedonii (braku zdolności do odczuwania przyjemności), braku energii, a także głębokiego smutku. W takim stanie, preferowanie ciemnych, zamkniętych przestrzeni może być postrzegane jako mechanizm obronny, pozwalający na minimalizowanie bodźców zewnętrznych, które mogą być przytłaczające i stresujące.
W teorii poznawczo-behawioralnej (CBT) uznaje się, że myśli, emocje i zachowania są ze sobą silnie powiązane. W kontekście depresji, negatywne myśli prowadzą do negatywnych emocji, które z kolei prowadzą do unikającego lub destrukcyjnego zachowania (np. izolacja, unikanie światła). Choć takie zachowanie może wydawać się racjonalne (bo wynika z potrzeby ochrony przed przytłaczającymi bodźcami), to jednocześnie utrwala ono negatywne schematy myślowe i emocjonalne, co pogłębia depresję.
W literaturze psychologicznej, pojęcie racjonalności w kontekście zaburzeń psychicznych bywa kontrowersyjne. Można argumentować, że zachowania te są „racjonalne” w sensie, że są przewidywalną reakcją na wewnętrzny stan psychiczny osoby. Jednocześnie są one „nieracjonalne” z perspektywy zdrowia psychicznego, ponieważ nie prowadzą do rozwiązania problemu, a wręcz mogą go pogłębiać.
Aaron Beck, twórca terapii poznawczo-behawioralnej, opisywał, że depresja jest wynikiem negatywnych zniekształceń poznawczych, które wpływają na sposób, w jaki osoba postrzega siebie, świat i przyszłość. Według Becka, osoba z depresją może myśleć w sposób, który racjonalizuje zachowania izolacyjne, ale jednocześnie te zachowania podtrzymują i wzmacniają depresyjne myśli i uczucia .
Zachowanie osoby z depresją, która przebywa w ciemnym pomieszczeniu, można uznać za racjonalne w kontekście jej subiektywnego doświadczenia i stanu emocjonalnego. Jednocześnie, z psychologicznego punktu widzenia, jest to zachowanie psychopatologiczne, ponieważ może ono pogłębiać zaburzenia depresyjne, blokując dostęp do bardziej pozytywnych, „jaśniejszych” myśli i ocen. W tym sensie, coś może być racjonalne i nieracjonalne jednocześnie, zależnie od perspektywy.
Bibliografia:
1. Beck, A. T., Rush, A. J., Shaw, B. F., & Emery, G. (1979). Cognitive Therapy of Depression. New York: Guilford Press.
2. Abramson, L. Y., Seligman, M. E., & Teasdale, J. D. (1978). Learned helplessness in humans: Critique and reformulation. Journal of Abnormal Psychology, 87(1), 49.
3. American Psychiatric Association. (2013). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (5th ed.). Arlington, VA: American Psychiatric Publishing.
Z poważaniem,
mgr Barbara Krajewska
Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online
Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.
Pokaż specjalistów Jak to działa?
Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.