Witam serdecznie. Skoro człowieka przejawia zaprogramowane zachowania samozachowawcze, a działania

Dzień dobry, z punktu widzenia psychoanalizy popęd śmierci jest tak samo naturalny jak popęd życia. Oba one, choć w inny sposób służą realizacji celów. W prostych słowach popęd życia to pozytywna motywacja, optymizm i chęć działania. Popęd śmierci oprócz samej chęci śmierci, może być ulgą po pełnym cierpienia życiu, chęcią pozostawienia czegoś po sobie, pozwala też znosić i radzić sobie z bólem i cierpieniem swoim lub innych, co przyczynia się do osiągania sukcesów, np modelka, która się głodzi lub sportowiec, który niszczy sobie zdrowie intensywnymi treningami, chirurg który jest w stanie przecinać tkanki ludzkiego ciała czy komornik odbierający mienie dłużnika. Osoba nie przejawiąca popędu śmierci nie mogła by odnosić tam sukcesów bo są one powiązane z autodestrukcją, samookaleczaniem lub znoszeniem cierpienia innych do którego nie była by wstanie się zmusić.

Według Freuda natura człowieka sama w sobie jest konfliktowa, co oznacza, że ma w sobie dwie przeciwstawne siły, czasem jest miedzy nimi względna harmonia, a czasem wygrywa jeden z popędów.

Dodatkowo z punktu widzenia psychologii ewolucji zachowania niebezpieczne i ryzykowne u nastolatka mogą sprzyjać rozpowszechnianiu materiału genetycznego, tworząc z niego atrakcyjniejszego partnera, co zwiększa jego szanse na przekazanie genów nawet przy możliwej szybkiej śmierci. Nastolatkowie w okresie dorastania poszukują siebie czasem poprzez robienie rzeczy zabronionych lub imponowanie innym.

Dzień Dobry, zachęcam do kontaktu ze specjalistą , aby szerzej omówić ten temat podczas wizyty. Pozdrawiam serdecznie.