Witam. Studiuję psychologię, ale w trakcie studiów rozchorowałam się na schizofrenię paranoidalną.

3 odpowiedzi
Witam.
Studiuję psychologię, ale w trakcie studiów rozchorowałam się na schizofrenię paranoidalną. Obecnie leczę się i jestem w dobrym stanie, nie mam nawrotów. Chciałam zapytać, czy z tą diagnozą mogę zostać psychoterapeutą? Od zawsze było to moje marzenie. Dodam jeszcze, że pytałam w czteroletnich szkołach psychoterapii, czy mogę się zrekrutować ze schizofrenią i w jednych powiedziano mi, że nie, a w drugich, że jak najbardziej tak. Czy z diagnozą schizofrenii będę miała kłopot, by pracować w zawodzie?
Pozdrawiam.
Anna
Dzień dobry,
przede wszystkim gratuluję samoświadomości i faktu, że leczy się Pani i uczy jak radzić sobie z chorobą. Z mojej wiedzy wynika, że sam fakt choroby nie dyskwalifikuje Pani w żadnym z zawodów okołomedycznych. Jeżeli postanowi Pani być psychoterapeutką, to z pewnością będzie Pani mogła podjąć taką ścieżkę kariery. Jeżeli jakaś szkoła odmawia Pani przyjęcia, to świadczy to o niej a nie o Pani. Schizofrenia nie jest chorobą, która uniemożliwia bycie psychologiem czy psychoterapeutą. Stwarza jedynie wymóg jeszcze większej uważności na samą siebie.
Pozdrawiam serdecznie i trzymam kciuki za pomyślny rozwój kariery zawodowej.

Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online

Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.

Pokaż specjalistów Jak to działa?
Dzień dobry, choroba nie dyskwalifikuje Pani jako psychologa, terapeuty. Ważna jest praca nad sobą oraz leczenie farmakologiczne, aby czuła się Pani dobrze oraz, aby zminimalizować ryzyko nawrotów. Życzę powodzenia :)
Dodam również, że Pani przeżycia związane z chorobą psychiczną mogą prowadzić do głębszego zrozumienia i empatii wobec osób znajdujących się w podobnej sytuacji. Może stać się to pomocne dla lepszego zrozumienia emocji, myśli i doświadczeń, z którymi zmagają się inni pacjenci/klienci z schizofrenią lub innymi zaburzeniami psychicznymi. Posiadanie własnych doświadczeń może pomóc w budowaniu więzi terapeutycznych, zwiększeniu zaufania pacjentów i ułatwieniu komunikacji między nimi a terapeutą.

Jednakże, ważnym aspektem jest, zachowanie równowagi między swoimi doświadczeniami osobistymi a profesjonalną rolą terapeuty. Należy tutaj zachować ostrożność, aby nie "projektować" swoich własnych doświadczeń na pacjentów ani nie przekraczać granic profesjonalnych. Ważne jest również, aby posiadać odpowiednie wsparcie i nadzór ze strony superwizora lub innych profesjonalistów, aby doświadczenia nie zakłócały procesu terapeutycznego.

Wciąż szukasz odpowiedzi? Zadaj nowe pytanie

  • Twoje pytanie zostanie opublikowane anonimowo.
  • Pamiętaj, by zadać jedno konkretne pytanie, opisując problem zwięźle.
  • Pytanie trafi do specjalistów korzystających z serwisu, nie do konkretnego lekarza.
  • Pamiętaj, że zadanie pytania nie zastąpi konsultacji z lekarzem czy specjalistą.
  • Miejsce to nie służy do uzyskania diagnozy czy potwierdzenia tej już wystawionej przez lekarza. W tym celu umów się na wizytę do lekarza.
  • Z troski o Wasze zdrowie nie publikujemy informacji o dawkowaniu leków.

Ta wartość jest zbyt krótka. Powinna mieć __LIMIT__ lub więcej znaków.


Wybierz specjalizację lekarza, do którego chcesz skierować pytanie
Użyjemy go tylko do powiadomienia Cię o odpowiedzi lekarza. Nie będzie widoczny publicznie.
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.