Witam was Proszę o poradę w związku z zmianami mojego zachowania oraz moich myśli, konkretnie tego

Witam was
Proszę o poradę w związku z zmianami mojego zachowania oraz moich myśli, konkretnie tego o czym myślę i jak reaguję na różne sytuację.
Mam 27 lat oraz zdiagnozowane F40.1 oraz F21.Przez ostatni miesiąc dużo się u mnie działo, po wielomiesięcznym braku pracy i utrzymywaniu się na koszt Matki, pobytu łącznie 5 razy w szpitalu psychiatrycznym w tym 2 próby samobójcze z powodu kryzysu w moim mniemaniu, upadku na same dno po utracie dobrej pracy, pieniędzy, niezależności i odpowiedzialności za siebie w końcu udało mi się zdobyć jeszcze lepszą pracę niż ostatnią, zdobyłem nowe umiejętności i wiedzę z zakresu mojego zawodu.
Przez cały ten proces przechodzenia przez egzaminy, dojeżdżania do innego miasta oraz spotykania się z innymi osobami coraz bardziej zaczynałem się zmieniać, było to dla mnie dziwne, straszne, bałem się oceny innych i o akceptację (w szczególności znajomi i rodzina). Jestem upewniony o tym, że moi rodzice doskonale wiedzą co się ze mną dzieje, ale każde próby wytłumaczenia mi dlaczego tak jest kończyły się zmianą tematu, olewką i w ogóle w dupie ze mną niech się męczę z samym sobą.
Zacząłem unikać wszystkiego co kojarzyło mi się z tematami seksualnymi, odwracam całkowicie uwagę od płci przeciwnej, unikam wymiany spojrzeń, chodzenia w tym samym kierunku co jest dla mnie nie do pojęcia bo to właśnie płeć przeciwna zaczęła mnie bardzo mocno interesować a w pociągu szukam miejsca gdzie nie będę słyszeć żadnego człowieka, który zacznie mówić o tym co widzi we mnie bo mam wrażenie jakby ktoś obok zbytnio się mną interesował i zaczynał zgadywać kim jestem, co robię i dlaczego tak się czuję.
Zmienił mi się głos i stał się obcy dla mnie, bardzo głęboki, mocny, boję się odzywać bo widzę jak inni reagują na to, myślę, że ludzie wokół mnie zaczynają się stresować moją obecnością a w szczególności w pociągach i zamkniętych pomieszczeniach , znajomi mówią, że mam bardzo agresywne spojrzenie co jest dla mnie przykre ponieważ widzę reakcję innych ludzi i nie mogę tak. Dziewczyny a w szczególności te w okresie licealnym czerwienią się na mój widok, jąkają, nie wiedza co zrobić z rękoma i ogólnie mam wrażenie jakby to było przez moje zachowanie co w ogóle nie wiem jak interpretować i często myślę, że wpływam mocno na czyjeś zachowanie co jeszcze bardziej mnie kłopocze bo jak niby mam funkcjonować jak ciągle mi się wydaje, że od mojego zachowania liczy się to co inni będą wokół mnie robić.
Czuję się jakbym myślał szybciej, odpowiadam bez zastanowienia i bez cienia wątpliwości, unoszę się gniewem kiedy napotykam kogoś kto sam unosi się gniewem, chcę być głośniejszy, szybszy i bardziej zdecydowany od tych co chcą mi zaszkodzić, podczas szkoleń miałem do czynienia ze starszymi ludźmi którzy byli bardzo dla mnie nie mili, próbowałem być dla nich miłym i nie zwracać uwagi na ich nastroje aż w końcu coś ze mnie wyszło i zacząłem im siać terror, przestało mnie obchodzić jak się czują, zaczęło mnie obchodzić tylko to jak ja się czuję. Mam ochotę na zupełnie nowe rzeczy czyli sztuki walki, prywatne szkolenia wojskowe, kursy pilotażu maszyn latających, chcę żeby ktoś mi dał taki wycisk aż będę dziękował za każdy oddech i chcę o wiele bardziej gotować niż kiedyś. Kiedy zaczynam wykonywać zadanie to po wykonaniu szukam czegoś jeszcze tak jakbym chciał poczuć, że coś w dniu zrobiłem dobrego. W nocy zrywam się z łóżka, czasami macham rękoma bo myślę żeby komuś rąbnąć. Kiedy nie ma nikogo w domu to zaczynam wizualizować sobie rywalów i atakować zgodnie z tym co potrafię, chcę więcej, najlepiej jakbym nie schodził z ringu, chcę żeby ktoś mnie wyszkolił.
Czuję się jak jakiś przestępca, mam wrażenie jakby inni chcieli się mnie pozbyć, nie chcieli mojej obecności, chcę popytać moich znajomych czy nadal chcą ze mną utrzymywać kontakt. Wiem kto jest życzliwy a kto nie, moje ciało zaczęło bardzo mocno reagować na otoczenie i nie mogę pozbyć się wrażenia po spotkaniu z kimś, że coś jest nie w porządku albo jest bardzo fajnie, zacząłem zwracać uwagę na każdy szczegół w rozmowie z kimś.
To wszystko jest dla mnie nowe i boje się tego wszystkiego, mam myśli, że stanę się opętanym wściekłością agresorem, że wszyscy ode mnie odejdą bo będę postrzegany jako chodzące zło. Na widok służb mundurowych, lekarzy, strażaków i wszystkich co wykonują swoją misję, robię się spokojniejszy, mam ochotę usiąść na krześle w komisariacie i nie wychodzić albo zawracać głowę ratownikom medycznym i pytać ich o to co się ze mną dzieje do cholery. Oczywiście wszystko co chcę pozostaje w sferze myśli i impulsów, które bez większych problemów kontroluję tak aby nie stała się krzywda mi albo komuś, oprócz pokazywaniu swojej siły tym co zwyczajnie są dupkami, to dla mnie bardzo miłe uczucie i nigdy taki nie byłem, zawsze w szkole i w pracy byłem tym cichym chłopakiem z którego można się nabijać, nie szanować granic a nawet uderzać bo parę razy dostałem co kończyło się płakaniem w poduszkę i uczuciem, że jestem nikim, miałem beznadziejne oceny i wagarowałem z obawy przed moją klasą, wszyscy mieli do mnie zarzuty, wiele było słusznych, ale nie miałem pojęcia o tym co zrobić aby było lepiej, Matka reagowała krzykiem na wszystkie moje problemy i wiele razy już w gimnazjum chciałem popełnić samobójstwo, nie zrobiłem tego wcześniej dlatego, że żyłem w swojej wyobraźni i wiele razy sobie wyobrażałem jak ginę, ale nigdy nie miałem ochoty zrobić nawet tego bo w ogóle nie miałem ochoty na nic. Teraz jest na odwrót, boję się o tego co będzie chciał mi dowalić, mam energię, żyję na zewnątrz i ciągle coś nowego i fajnego. Myślę, że jestem jak taki nastolatek, który skumał co ma w spodniach, ale czemu dopiero teraz?

Dziękuję za przeczytanie , proszę o wyjaśnienie co jest ze mną grane, chętnie skorzystam z psychologa, nawiążę stały kontakt w celu wyjaśnienia sobie skąd u mnie takie zmiany i jak się z tym oswoić. Mam masę pytań i chcę was wszystkich wymęczyć w odpowiedziach, jeszcze raz dziękuję