Założenie że psychoterapeuta jest neutralny światopoglądowo na terapii niestety nie działa w praktyc

Bardzo mi przykro, że miał Pan takie doświadczenie. Pisząc za Carlem Rogersem- terapeuta powinien być empatyczny, podążający za klientem, nieoceniający. W Polsce, niestety, zawód psychoterapeuty jest nadal nieuregulowany prawnie, psychoterapeutą może zostać każdy, wystarczy, że otworzy dzialalność gospodarczą i już może wieszać tabliczkę na drzwiach z dumnie brzmiącym tytułem psychoterapeuta. Środowisko psychologów i certyfikowanych psychoterapeutów bardzo nad tym ubolewa i dąży do zmian, które w końcu uregulują zawód psychoterapeuty. Każdy klient ma prawo zapytać o nurt psychoterapii w którym pracuje psychoterapeuta, szkolenia oraz certyfikaty. Te ostatnie mogą dać klientowi pewność, że osoba, do której gabinetu zawitali, nie chce pomagać tylko dobrymi chęciami, ale ma solidne podstawy i wiedzę by to czynić. Gdy osoba kończy studia magisterskie psychologiczne wówczas jest psychologiem. Natomiast psychoterapeutą jest osoba, która ukończyła szkołę psychoterapii bądź jest po dwóch latach szkolenia w szkole, która spełnia wszystkie standardy nie tylko Polskiego Towarzystwa Psychologicznego, ale także organizacji zrzeszających psychoterapeutów. Ważną informacją dla pacjenta jest to, czy terapeuta podlega superwizji, czyli czy przygląda się swojej pracy i relacji z klientami pod okiem innego doświadczonego terapeuty(superwizora).

Dzień dobry,

ustawy nadal nie ma. Jeśli ten człowiek jest zrzeszony w jakimś stowarzyszeniu, to można słożyć skargę do danego stowarzyszenia. Przykro mi, że to Pana spotkało.

Pozdrawiam serdecznie
Tomasz Zemsta-Piasecki

Przykro mi słyszeć, że doświadczył Pan tak negatywnych i bolesnych sytuacji w terapii. To, co Pan opisuje nie powinno mieć miejsca w kontekście psychoterapeutycznym. Pana odczucia są uzasadnione, a to, co Pan przeżył, może mieć długotrwały wpływ na Pana samopoczucie i postrzeganie terapii jako procesu wspierającego.