Zastanawiam się, czy wchodzenie w relacje z ludźmi jest konieczne, żeby być osobą zdrową psychicznie

Szanowna Pani wchodzenie w relacje z ludźmi można rozumieć różnie, np: jako tzw small talk w sklepie albo rozmowy z kolegami w pracy albo w końcu angażujące, odpowiedzialne i głębokie relacje przyjacielskie, partnerskie czy rodzinne. Zależy co ma pani na myśli. Niektórzy ludzie ze względu na swoje trudne doświadczenia w relacjach wycofują się z nich żeby się nie narażać na porażki. Inni ze względu na swój introwertyczny temperament (który jest wrodzony) nie czują się komfortowo i bezpiecznie podtrzymując wiele relacji i nie oznacza to, że są chorzy. Myślę, że warto przyłożyć do siebie adekwatną miarę i nie osądzać pochopnie. Może być też tak, że wchodzi pani w różne relacje nie nazywając tego w ten sposób. Jeśli jednak odczuwa pani duży poziom lęku lub pogardy i złości wobec ludzi i widzi, że coś nie działa, np czuje się pani odrzucona czy wykluczona to myślę, że warto przyjrzeć się temu przy pomocy drugiej osoby.

Dzień dobry. Tworzenie relacji jest naturalnym aspektem naszego życia. Już przychodząc na świat jesteśmy częścią społeczeństwa, rodziny. W procesie wychowania, a potem dorastania budujemy relacje z rodzicami/opiekunami, rodzeństwem, kolegami ze szkoły, nauczycielami. Zatem w tym kontekście, cały czas jesteśmy w relacjach. Jednak każdy z nas ma inny poziom zapotrzebowania ilości i natężenia tych relacji w życiu. To w dużej mierze zależy od naszej osobowości. Ktoś, kto przejawia osobowość introwertywną będzie preferował małe grupy znajomych oraz przebywanie samemu ze sobą. Z kolei ktoś o osobowości ekstrawertywnej będzie raczej preferował duże grupy ludzi i miał silną potrzebę bycia cały czas wśród ludzi. Te cechy osobowości nie są zaburzeniem, więc nie ma potrzeby, aby poddawać je leczeniu. W Pani przypadku zachęcałabym do zastanowienia się z czego wynika to, że nie lubi Pani wchodzić w relacje z innymi. Często u osób, które cierpią na fobie społeczne pojawia się lęk przed budowaniem relacji, a to już z kolei może wymagać leczenia. Zachęcam do wizyty u specjalisty, aby móc się przyjrzeć temu bliżej.
Życzę powodzenia!
Pozdrawiam serdecznie,
Joanna Szlasa-Więczaszek
Psycholog

To zależy od środowiska w jakim jesteś. Doświadczenie, które masz związane z ludźmi mogło spowodować, że wyciągnęłaś wnioski i podjęłaś dla siebie decyzję, która ma Ciebie chronić przed zranieniem. Ważne żeby umieć odnaleźć się wśród ludzi bo są oni ważni, ale dobrze jest trzymać się od ludzi na dystans, podobnie z najbliższą rodziną. Można kochać ale nie przywiązywać się bo wtedy cierpimy. Jesteś tak samo potrzebna ludziom jak oni Tobie. Buduj relację z ludźmi tak żebyś czuła się dobrze, swobodnie. Wyznaczaj granice, dbając o swoją przestrzeń. Najważniejsze to miej dobrą więź sama ze sobą - to podstawa.
Przemyśl sobie jeszcze i miłego procesu w relacji z człowiekami ;)