Zdiagnozowano mi zespół Aspergera i biorę tabletki Symfaxin Er na fobię społeczną, bo się bałem ludz

Witam, rozwiązanie Pana problemu to bardzo złożony proces, który wymaga czasu i wsparcia. Przede wszystkim, ważne jest, aby nie podejmować decyzji o zaprzestaniu stosowania leków na własną rękę. Podobnie jak silny parasol, który chroni przed deszczem, leki mogą pomóc w radzeniu sobie z trudnościami emocjonalnymi. Jeśli zdejmie Pan parasol zbyt wcześnie, może Pan znowu poczuć się wystawiony na działanie niekorzystnych warunków.

W odniesieniu do Pana chęci nawiązywania kontaktów z innymi – to naturalne, że pragnie Pan bliskości, ale jednocześnie może Pan czuć się niepewnie, jak skok na głęboką wodę bez znajomości głębokości. Dobrym podejściem może być stopniowe przystosowywanie się do interakcji, zaczynając od małych kroków. Może na przykład spróbować nawiązywać rozmowy w mniej stresujących środowiskach, takich jak grupy zainteresowań lub spotkania online, gdzie panuje mniejsza presja.

Ważne jest, aby być dla siebie łagodnym i cierpliwym. Rozwój umiejętności społecznych, podobnie jak nauka jazdy na rowerze, potrzebuje czasu i praktyki. Jeżeli szuka Pan bezpiecznej przestrzeni i bardziej zindywidualizowanego wsparcia, zachęcam do kontaktu. Pozdrawiam ciepło

Rozumiem, że sytuacja, w której się znajdujesz, może być trudna i wywoływać wiele mieszanych emocji. Dobrze, że zauważasz, jak Symfaxin ER wpływa na Twoje samopoczucie i potrzebę kontaktu z ludźmi. Takie leki mogą działać na różne sposoby u różnych osób, czasem budząc nowe pragnienia czy emocje, które mogą być trudne do przepracowania samodzielnie.
Jeśli zauważasz, że masz większą chęć rozmów z innymi, ale jednocześnie brak Ci umiejętności, by te rozmowy prowadzić, warto zastanowić się nad wsparciem w tym zakresie. W przypadku osób z zespołem Aspergera pomocne może być spotkanie z terapeutą, który specjalizuje się w komunikacji społecznej i pomoże Ci rozwijać umiejętności potrzebne do nawiązywania kontaktów. Dzięki temu możesz stopniowo uczyć się, jak przełamywać barierę niepewności, rozmawiać na różne tematy i odnajdywać się w sytuacjach społecznych.
Jeśli chodzi o same leki, nigdy nie powinno się ich odstawiać lub zmieniać dawki bez konsultacji z lekarzem. Najlepszym krokiem byłaby rozmowa z Twoim psychiatrą – możesz opowiedzieć o swoich odczuciach, zmianach w potrzebach oraz o trudnościach, które napotykasz. Lekarz będzie mógł ocenić, czy zmiana leków jest konieczna, czy też warto rozważyć dodatkowe formy wsparcia, jak psychoterapia.
Pozdrawiam

Nie powinien Pan przerywać farmakoterapii bez konsultacji z lekarzem psychiatrą. Zachęcam do skorzystania z wizyty u psychologa lub psychoterapeuty, aby przepracować przekonanie, że nie potrafi Pan rozmawiać z ludźmi.

Dzień dobry, sam Pan zauważa, że leki dużo zmieniły. Zamiast lęku przed ludźmi są chęć i potrzeba rozmowy. Umiejętności społeczne można wypracować. Proszę udać się do psychologa po wsparcie w tym zakresie. Pozdrawiam i życzę wszystkiego dobrego

Rozumiem, że mimo odczuwania chęci rozmowy z innymi, ma Pan trudności z nawiązywaniem kontaktów i nie wie, o czym rozmawiać, co może powodować smutek i poczucie samotności. W takiej sytuacji warto skonsultować się z lekarzem prowadzącym w sprawie dalszego stosowania leków oraz omówić swoje odczucia. Może Pan również rozważyć wsparcie psychoterapeuty, który pomoże w rozwijaniu umiejętności społecznych i komunikacyjnych.

Jeżeli nawiązywanie satysfakcjonujących kontaktów z ludźmi jest czymś nowym, to będzie wymagało nauki i zdobywania różnorodnych doświadczeń. Brak lęku w związku z kontaktem z ludźmi nie oznacza, że automatycznie wszystkie relacje staną się satysfakcjonujące. Poleciłabym współpracę z psychoterapeutą (doświadczonym w pracy z osobami na spektrum/neuroatypowymi) aby odnaleźć się w tej nowej sytuacji.