Renata Aleksandra Komorowska-Pietrzykowska

Bardzo sympatyczna i merytoryczna wizyta.
Pani doktor zawsze przypomina o wizycie, nie sposób zapomnieć, polecam.

Opinię piszę dopiero dzisiaj ale w 2012 roku Pani Renata zdiagnozowała i wyleczyła mojego syna w 100 % z choroby Pandas - dziękuję za dużą wiedzę , poświęcenie i skuteczność - minęło już 6 lat i ani śladu po chorobie - jest to żadka choroba a w tamtych czasach wiedza na jej temat u innych lekarzy była praktycznie zerowa - Dziękuję Bardzo i pozdrawiam Panią Doktor ????

Cudowna Pani Doktor! Wspaniały człowiek!
Gdyby nie Pani Doktor nigdy nie zaczęłabym leczyć bulimii. Dzięki Pani Doktor odnalazłam siłę do życia po ciężkich przeżyciach w dzieciństwie. Szybka decyzja o leczeniu w klinice i choć nie był to dla mnie łatwy okres, Pani Doktor zawsze potrafiła wesprzeć i podnieść na duchu. Od pierwszej wizyty u Pani Doktor minęło 5 lat od tego czasu baardzo dużo zmieniło się w moim życiu na lepsze ! Jestem wdzięczna Pani Doktor i nigdy nie zapomnę tego co dla mnie zrobiła!

Witam
Mam zupełnie inne zdanie na temat Pani Doktor Pietrzykowskiej.
Otóż rzadko się zdarza lekarz z tak dużym wyczuciem, intuicją i doświadczeniem zawodowym. Kontakt
z dzieckiem Pani Doktor nawiązuje niesamowicie szybko i potrafi nakłonić je do "zeznań" niezbednych do postawienia diagnozy oraz wytyczenia planu terapii. A dla rodzica bezcenne jest, kiedy widzi swoje dziecko otwarte, zrelaksowane i spokojne w obecności terapeuty. Pani Doktor jest cudownym i ciepłym profesjonalnym lekarzem, ale przede wszystkim człowiekiem.
Jeżeli moja przedmówczyni, jak wspomina, nie pracuje za wynagrodzenie, to gratuluję zasobów finansowych, pewnie "wrodzonych", ponieważ większośc z nas pracuje jednak z powodu konieczności zarabiania, co nie ujmuje w żaden sposób pasji ani satysfakcji zawodowej. Jak sama wspomina, nie jest lekarzem, więc nie moze mieć pojęcia, ile kosztuje wykształcenie profesjonalnego specjalisty.
Polecam każdemu kontakt z Panią Doktor:)

Nie mieści mi się w głowie jak można nie rozumieć, że w imieniu chorego dziecka dzwoni jego matka! Wnioskuję z powyższej sytuacji, choć ma Pani super wykształcenie, że traktuje pacjentów przedmiotowo i nie wczuwa się w ich osobowość. Mam zawód, który również polega na rozumieniu ludzi choć nie jestem lekarzem. Staram się jednak, a potwierdzają to inne osoby postronne, traktować człowieka indywidualnie i kompleksowo, a przede wszystkim nie ma u mnie mowy o zapłacie. Chyba Pani zapomniała, że być lekarzem to przede wszystkim służba człowiekowi, a nie sprowadzanie wizyty do 150-170 zł. Nie oddałabym jako matka w Pani ręce dziecka, swojego czy jakiegokolwiek, bo tylko by Pani narobiła szkody, a nie pożytku. Dziwię się, że zajmuje Pani tak odpowiedzialną funkcję na oddziele szpitala psychiatrycznego.