mgr Agnieszka Galas-Konsor

Czy osobowość unikająca jest możliwa do wyleczenia?

Mam 20 lat . Jestem w związku od 18miesięcy.
Moim problemem jest komunikacja z partnerem. Jeśli chce porozmawiać o naszym związku ,dlaczego wobec mnie zrobił się zimny obojętny zdystansowany odpowiada od 4 miesięcy to samo "ty ciągle narzekasz wiecznie ci źle o wszystko masz do mnie problem" Często mówi ,ze ma tego dosyć i nie bedzie ze mną rozmawiał po sto razy o tym samym . Gdy podczas kłótni rozplacze się ,nawet mnie nie przytuli , mówi ze ciągle płacze i ze go to przestało ruszać. Widujemy się piątek sobota i niedziela w poniedziałek rano odwozi mnie do domu . Teraz też tak mało być ,ale wróciłam dzień wcześniej ponieważ ,ciągle siedział na telefonie gdy zwróciłam mu uwagę i powiedziałam "zajmij się troszkę mną przyjechałam do ciebie" powiedział ze za chwile i ze mam go nie prosić o to żeby wyłączył telefon . Było mi strasznie przykro ,w sobotę z rana tez się pokłocilismy płakałam a mój facet oznajmił mi ze sobie jedzie pomoc kolega na remizie i ze on ochlonie i ja . Powiedziałam mu ze wolałabym zeby został ze mną ale nie został. Jest mi strasznie przykro ,bo mój facet sam z siebie przytuli się raz na jakiś czas , o pocałunku nie wspomnę bo ich praktycznie nie ma. Co do seksu tez starcza mu już raz na tydzień i jestem zaniepokojona bo nigdy wcześniej tak nie było. Czuje jakby przestał mnie szanować . Gdy chciałam porozmawiać jak dorośli ludzie o rozstaniu powiedział ze znowu wymyślam sobie i ze on żadnego rozstania nie chce . Teraz się nawet nie odzywa , ma takie podejście dziwnie do mnie "mogłaś być a nie wymyślać " . Ogólnie na święta bardzo mnie zaskoczył ponieważ dostałam wymarzony łańcuszek i książki i w sumie wiem ze wydał naprawdę na to dużo aż sama byłam w szoku ze jest w stanie wydać taka kwotę na mnie .. ale z jednej strony widziałam ze mu zależało ale teraz? Wiem że miłość jest trudna ,ale żeby aż tak traktować drugiego człowieka? Moze za dużo wymagam? Moi bliscy mówią mi ,ze się go ciagle czepiam o wszystko . Ja wiem ,ze tez popełniam błędy np. Czepiam się gdy wolno ze mną pisze ,lub mało pisze czuje się zaniedbana i zaczynam go atakować. Gdy płakałam po razy pierwszy usłyszałam od niego "i znowu beczysz" . W ten weekend czułam się jak jakiś duch jakby mnie nie zauważał ,ciągle miał zły humor .Proszę mi powiedzieć co ja mam zrobić ? Jak z nim rozmawiać? On jest typem człowieka który wszystko dusi w sobie , nie mogę stwierdzić kiedy jest zly smutny zraniony bo wszystko olewa jakby miał to gdxies a dopiero później wychodzi ze pewna sprawa go bolała. Często mówi "nie dziw mi się ze nie chce gadać jak ty ciągle o tym samym " . On pracuje od poniedziałku do piątku od 7-16 . Ja jeszcze nie . Gdy chodzimy coś zjeść za wszystko płaci on .Dlatego jux się pogubilam z tym czy mu zależy . Ja mu raz powiedziałam ze człowiek tak się stara coś mu zrobić na urodziny choć nie ma pieniędzy to odpowiedział ,to się nie staraj . Proszę o pomoc