mgr Aleksandra Kawa

Doświadczenie czegoś trudnego, z czym nie potrafimy sobie poradzić, może przydarzyć się każdemu. Nie mówi to w żadnym wypadku o tym, że jesteśmy słabi czy zepsuci, tylko o tym, że jesteśmy ludźmi. Wierzę, że świat, w którym wsparcie psychologiczne nie jest niczym niezwykłym, tylko jednym z możliwych sposobów zatroszczenia się o siebie, to świat zdrowszy i spokojniejszy.

Jestem psycholożką i interwentką kryzysową. Udzielam pomocy osobom dorosłym, a specjalizuję się w pracy z młodymi dorosłymi (20-30 lat).

JAK PRACUJĘ?

Pomoc psychologiczna odbywa się na zasadach współpracy. Osoba, która przychodzi do gabinetu, jest ekspertką od samej siebie. Psycholog posiada natomiast specjalistyczną wiedzę i umiejętności, aby towarzyszyć jej w zdrowieniu i rozwoju.

W pracy bazuję na aktualnej i rzetelnej wiedzy naukowej oraz zasadach Kodeksu Etyczno-Zawodowego Psychologa. Integruję różne metody pomocy psychologicznej wywodzące się z trzeciej fali psychoterapii poznawczo-behawioralnej, podejść humanistyczno-egzystencjalnych i neurobiologicznych. Najbliższa jest mi Terapia Akceptacji i Zaangażowania (ACT).

CO JEST DLA MNIE WAŻNE W PRACY?

Pragnę tworzyć przestrzeń, w której panuje akceptacja, uważność i życzliwość. Podstawą jest dla mnie szacunek do tego, co osoba zjawiającej się w gabinecie czuje, potrzebuje i co jest dla niej ważne. Zależy mi na tym, żeby każda osoba mogła czuć się u mnie bezpiecznie. Pracuję i żyję z otwartością na różnorodność. Wspieram osoby neuroróżnorodne i osoby ze społeczności LGBTQIA+.

MOJE WYKSZTAŁCENIE I DOŚWIADCZENIE

Dyplom magistry psychologii uzyskałam na Uniwersytecie Śląskim. Ścieżki specjalizacyjne, które wybrałam w programie studiów, to psychologia kliniczna człowieka dorosłego i (moja ulubiona) psychologia zdrowia i jakości życia. Ukończyłam studium interwencji kryzysowej w Instytucie Terapii Poznawczo-Behawioralnej we Wrocławiu. Uczestniczyłam też w szeregu szkoleń z polskimi i zagranicznymi specjalistami, wśród których najważniejsze są dla mnie te dotyczące Terapii Akceptacji i Zaangażowania, Racjonalnej Terapii Zachowania, zaburzeń lękowych, neuroróżnorodności i psychotraumatologii. Należę też do światowej organizacji Association for Contextual Behavioral Science, która zajmuje się promocją i rozwojem nauk kontekstualnych.

Doświadczenie zawodowe zdobywałam w placówkach oświatowo-wychowawczych, w placówkach opieki zdrowotnej i realizując projekty naukowo-badawcze na uniwersytecie. Obecnie zajmuję się diagnozą, poradnictwem psychologicznym, prowadzeniem treningu umiejętności psychologicznych i interwencją kryzysową. Ponadto cenne jest dla mnie projektowanie i przeprowadzanie spotkań psychoedukacyjnych z grupami, co miałam okazję wykonywać m.in. współpracując z Miejską Biblioteką Publiczną w Żorach.

Zdaję sobie sprawę, że regularne dbanie przeze mnie o rozwój zawodowy oraz troska o zdrowie psychiczne przekłada się na to, jak pracuję w gabinecie. Dlatego korzystam z superwizji i interwizji, odbyłam własną psychoterapię oraz stale, z pasją, aktualizuję posiadaną wiedzę i uczę się nowych umiejętności.

OBSZARY WSPARCIA

Pracuję z osobami dorosłymi w następujących obszarach:

Radzenie sobie ze stresem, lękiem, napięciem
Wymagające sytuacje znosimy czasem ogromnym kosztem psychicznym. Aby było nam lżej czuć to, co czujemy, i mierzyć się z wyzwaniami codziennego życia, dobrze jest zaopiekować się swoją relacją z niepewnością w umyśle i pobudzeniem czy napięciem w ciele.

Doświadczenie kryzysu
Przeżywając coś, co przekracza nasze możliwości radzenia sobie, zwykle odczuwamy przytłoczenie i zagubienie. Pomocą może być wsparcie specjalisty, z którym małymi krokami wprowadza się porządek w wewnętrznym chaosie.
Kryzysy to na przykład:
- Żałoba, utrata (np. śmierć bliskiej osoby, utrata zdrowia)
- Zmiana życiowa (nie tylko przykre, ale także pozytywne zmiany - nowa praca, przeprowadzka - mogą wiązać się z przytłoczeniem, z którym trudno sobie poradzić)
- Doświadczenie przemocy (psychicznej, fizycznej, ekonomicznej, seksualnej; jeśli cierpisz, nie umniejszaj temu mówiąc "inni mają gorzej" ani nie usprawiedliwiaj sprawcy - nikt nie ma prawa cię krzywdzić)

Wkraczanie w dorosłość
Mając dwadzieścia kilka lat zwykle zaczynamy konstruować swoje własne życie, co przynosi wiele zmian i również może wiązać się z kryzysem. Stajemy wtedy przed wieloma decyzjami, tworzymy ważne relacje, staramy się zrozumieć wcześniejsze doświadczenia i próbujemy znaleźć własną drogę. W zdrowym funkcjonowaniu w okresie, gdy jest więcej pytań niż odpowiedzi, a codzienność w roli dorosłej osoby jest wciąż czymś nowym i wymagającym, może przydać się wsparcie.

Wyzwania u osób z ADHD
To, że zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, czyli ADHD, dotyczy tylko dzieci (i to tylko chłopców) jest mitem. Z tej neurorozwojowej dyspozycji nie wyrasta się z wiekiem, ponieważ to po prostu inny typ mózgu. Jeśli objawy ADHD utrudniają funkcjonowanie, warto o siebie zadbać.

Poznawanie siebie i rozwój
Poza obszarami problematycznymi, możemy chcieć też zaopiekować się tym, co w nas dobre i piękne. Bywa, że chcemy wprowadzić zmiany w naszym życiu - robić więcej tych rzeczy, które są dla nas ważne, a mniej tych, które nam szkodzą. Pragniemy żyć z większym spokojem, zdrowiem i wolnością. Sprzyja temu przyglądanie się swojemu funkcjonowaniu i nauka umiejętności psychologicznych (np. elastyczności, samoakceptacji).

Pierwsza pomoc psychologiczna
W trudnych sytuacjach czasem potrzebujemy zrobić pierwszy krok i otrzymać wskazówki, jakie są dostępne formy pomocy, gdzie ich szukać i która byłaby najwłaściwsza dla nas w danym momencie. To bardziej interwencyjny styl pracy, dzięki któremu można poczuć się zrozumianym i wysłuchanym oraz stworzyć ze specjalistą konkretny plan działania odpowiadający na to, z czym aktualnie się mierzymy.