Czy Twoje dziecko jest uzależnione od komputera?

Ostatnio do mojego gabinetu przychodzą rodzice zaniepokojeni sposobem w jaki ich dziecko używa komputera/tabletu/telefonu. Niepokój dotyczy czasu jaki spędza przy komputerze jak i treści, jakie może znaleźć w Internecie. Co robić, jeżeli zauważymy problem? Jak zapobiegać uzależnieniu od komputera?

Rodzicie mówią o tym, że zaniedbuje naukę i kontakty z kolegami te w realnym świecie. Obawiają się, że trudniej będzie ich dziecku odnaleźć się w szkole wśród rówieśników. Obawiają się, że może dojść do kontaktu z treściami, które nie są przeznaczone dla dzieci – pornograficznych lub pełnych przemocy. Lęk jest potęgowany zawrotnym tempem postępu technicznego, jaki ma miejsce w ciągu ostatnich lat. Rodzicom często trudno jest zrozumieć to, co robią ich dzieci.

Co robić, jeżeli zauważymy problem?

Warto spotkać się z terapeutą rodzinnym. Kontakt ze specjalistą pomoże ujrzeć trudności z innej perspektywy. To szansa na odpowiedzenie sobie na pytanie co rodzina może zrobić, aby komputer przestał pełnić centralną rolę w życiu dziecka. Terapia rodzinna może być pomocna w znalezieniu przez dziecko bardziej różnorodnych rodzajów aktywności.

Jak zapobiegać uzależnieniu od komputera:

1. Przede wszystkim bądź uważny/a na swoje dziecko – znaj jego potrzeby, rozmawiaj o tym, co dzieje się w jego życiu.
2. Dawaj wsparcie zarówno w sytuacjach sukcesu jak i porażki – to wzmacnia Twoją relację z dzieckiem i buduje jego poczucie własnej wartości.
3. Umiejętnie stawiaj granice – tak by dziecko wiedziało, jakie zasady panują w domu. Ważne, by zasady obowiązywały również rodziców.
4. Postaw komputer w strefie ogólnodostępnej – a nie w dziecięcym pokoju. Ważne, by dziecko mogło korzystać z komputera, ale ważny jest też czas spędzony bez niego.
5. Zainteresuj się tym, do czego Twoje dziecko używa komputera – to może być naprawdę interesujące.
6. Sprawdź, jak używasz komputera. Jeśli spędzasz przy nim każdą wolną chwilę, nie oczekuj od dziecka innego zachowania.
7. Załóż filtr na nieodpowiednie treści na poziomie routera.

Czytaj również: Złość dziecka – z czym to się je?

Pierwsze 3 punkty dotyczą relacji rodzic – dziecko. Im więcej w niej zaufania i poczucia bezpieczeństwa, tym mniejsze ryzyko wystąpienia ryzyka niebezpiecznych zachowań. Dziecko chętniej przyjdzie z problemem do Ciebie, niż odreaguje strzelając do potworów na ekranie komputera. Kolejne 4 punkty dotyczą kontroli i modelowania zachowań. Dzieci nie mają w pełni wykształconych mechanizmów kontroli zachowania, dlatego asysta rodziców często jest potrzebna by uniknąć niebezpiecznych sytuacji. Z czasem dziecko nabędzie umiejętności regulowania swojego zachowania – na to potrzeba jednak czasu i przewidywalnych zachowań rodziców w konkretnych sytuacjach.

Pamiętaj – dzieci uczą się również poprzez obserwowanie rodziców.