Czym jest kręgozmyk?

Kręgozmyk do dolegliwość na którą cierpi od 2 do 6% ludności świata. Sama nazwa tego schorzenia sugeruje, że cecha niestabilności jest niezwykle istotna. Kręgozmyk ( spondylolisthesis) wziął swoją nazwę od greckich słów spondylos (kręgosłup) i olisthanein (ześlizg).

Przy tym schorzeniu przemieszczeniu ulegają dwa sąsiednie trzony kręgów. Patologia ta dotyczy odcinka lędźwiowego(zdecydowana większość przypadków) i szyjnego kręgosłupa.

Na czym polega kręgozmyk?

Podstawą tej dolegliwości jest ześlizgiwanie się kręgu L5 (czasami L4 i L3) wraz ze znajdującą się powyżej częścią kręgosłupa. Wyższy kręg ulega przesunięciu do przodu względem niższego.

Przyczyną tej zmiany jest najczęściej przerwa w ciągłości tkanki kostnej w przestrzeni międzywyrostkowej łuku. Nie do końca wiadomo czy wspomniany ześlizg jest procesem ciągłym i stopniowo narastającym czy ma charakter gwałtownej zmiany. Przyczyną ześlizgu kręgów jest najprawdopodobniej niedorozwój górnych wyrostków stawowych kości krzyżowej, które nie mogą przeszkodzić w przesuwaniu się kręgu L5.

Jakie konsekwencje może mieć nieleczona dolegliwość?

Rozwój kręgozmyku może prowadzić do całkowitej utraty stabilności kręgosłupa, a w konsekwencji do :

• utraty sprawności fizycznej
• ostrych i powtarzających się bólów kręgosłupa
• bólów korzeniowych
• deformacji ciała
• zaburzeń lub spaczeń w odczuwaniu kończyny

Przyczyna kręgozmyku nie jest w pełni wyjaśniona. Występuje jedynie u ludzi, a zatem jest związany z osiowym obciążeniem kręgów lędźwiowych, wspartych na skośnej górnej powierzchni pochylonej ku przodowi kości krzyżowej. U dzieci martwo narodzonych lub płodów nigdy nie stwierdzono kręgozmyku, ponieważ do wykształcenia kręgoszczeliny dochodzi w okresie nauki stania i chodzenia.

Istotne dla występowania tej patologii są predyspozycje rodzinne. Istnieje zatem spore prawdopodobieństwo, że czynniki genetyczny i mechaniczny spełniają kluczową rolę w postawaniu kręgoszczeliny.

Sposoby leczenia kręgozmyku

Przy niewielkim stopniu wady ( I i niektóre przypadki w II stopniu) można stosować leczenie zachowawcze.

Podstawą do określenia stopnia kręgozmyku jest badanie radiologiczne, które informuje o stopniu przesunięcia kręgu :

• I stopień – zmiana od 25%
• II stopień – zmian od 25% do 50%

Zastosowanie leczenia zachowawczego jest uzależnione od niewielkich dolegliwości bólowych, braku objawów neurologicznych i dalszego pogłębiania się wady. U części chorych kręgozmyk nie powoduje dodatkowych objawów, nie powiększa się i wymaga jedynie okresowych wizyt u specjalisty. Sama terapia pacjenta ze stwierdzonym kręgozmykiem polega na zlikwidowaniu bólu i zastosowaniu ćwiczeń stabilizujących odcinek lędźwiowy kręgosłupa, które pacjent powinien samodzielnie wykonywać również w domu.