Kwas gamma-linolenowy i jego wpływ na skórę

GLA – organiczny związek chemiczny z grupy kwasów tłuszczowych Omega-6. Jest prekursorem prostoglandyny PGE-1. Brak GLA powoduje, że skóra traci elastyczność, staje się sucha. Niedobór powoduje pęknięcia, ranki na skórze, skóra trudniej się goi, traci swą naturalna odporność.

Kwas ten powstaje w wyniki delta-6-desaturacj kwasu linolowego i ulega dalszym przemianom. Zaburzenia delta-6-desaturacji występują między innymi w cukrzycy, w AZS, w łuszczycy. Kwas GLA zawarty jest w nasionach wiesiołka, ogóreczniku lekarskim, czarnej porzeczce, w konopiach. Wzór C18 H30O2 jest jednym z niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych (NNKT), trzeba go dostarczyć do organizmu z zewnątrz, uzupełnić wraz z pożywieniem.

Działanie

Ważnym działaniem jakie wywołuje w naszym organizmie kwas gamma-linolenowy jest zmniejszenie stanów zapalnych i objawów alergii, co spowodowane jest obniżeniem aktywności prostoglandym prozapalnych a zwiększeniem przeciwzapalnych. Związek ten polecany jest przy depresji, bólach miesiączkowych, reguluje gospodarkę cholesterolu. Nieprawidłowy metabolizm niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych lub ich niedobór powoduje wzrost przepuszczalności skóry i zwiększa ryzyko wnikania alergenów, upośledzona jest bariera zapobiegająca nadmiernej utracie wody.

Celem leczenia skóry jest wzmocnienie jej przepuszczalności, a także detoksykacja. Ceramidy i cholesterol dostarczane są w pożywieniu, powstają również na drodze metabolizmu. Kwas gamma-linolenowy musi być dostarczany z zewnątrz i powstaje w organizmie na drodze metabolizmu kwasu linolowego. Związek ten odgrywa rolę naprawczą w skórze, wzmacnia jej barierę. Dostarczany z zewnątrz przechodzi do warstwy rogowej. Wypełnia przestrzeń międzykomórkową. Małe molekuły maja zdolność przenikania przez naskórek. Cząstki o masie mniejszej niż 500 Doltanów maja zdolność przenikania do warstwy rogowej naskórka.

Kwas gamma-linolenowy podany doustnie przechodzi do skóry właściwej, wzmacnia ją i zapobiega nadmiernej przezskórnej utracie wody, chroni przed przepuszczaniem z zewnątrz alergenów, toksyn, grzybów, bakterii. Najlepszym źródłem GLA jest olej z wiesiołka. Kwas ten stosuje się w chorobach sercowo-naczyniowych o podłożu miażdżycowym. Związek obniża ciśnienie krwi oraz cholesterol. Preparaty zawierające GLA wykazują działanie przeciwzapalne, wobec czego stosowanie ich pozwala zmniejszyć dawkę leków przeciwzapalnych.

Właściwości

Kwas gamma-linolenowy (GLA) pozyskuje się z oleju z wiesiołka i z ogórecznika. Łatwo ulega utlenianiu. Wykazano, że charakteryzuje się wieloma właściwościami przeciwnowotworowymi. Istnieją dowody, że kwas tez zabija wiele komórek rakowych poprzez znaczne zwiększenie w nich liczby wolnych rodników i produktów preksydacji lipidowej. Dokonuje tego wybiórczo, nie działa w ten sposób na zdrowe komórki. Skuteczność kwasu zależy od apaptozy komórek rakowych wywołany procesem oksydacji. Kwas GLA powstaje w organizmie z kwasu linolowego pod wpływem enzymu delta-6-desaturazy. Enzym ten podlega obniżonej aktywności pod wpływem wielu czynników związanych ze współczesnym stylem życia, nawykami żywieniowymi. Przy braku tego enzymu w organizmie człowieka powstają zaburzenia w trawieniu tłuszczów z grupy omega-6. Najbardziej enzym ten niszczy palenie papierosów, alkohol, promieniowanie UV (słońce, solarium) infekcje wirusowe, proces starzenia się, wzrost substancji toksycznych.

Odziaływanie kwasu gamma-linolenowego:

– miażdżyca (Lawson L.D 1988)
– działanie przeciw agregacyjne (Horrobin D. F. 1990)
– choroba Raymoud ( Belch J.J. I WSP. 1995)
– wysoki cholesterol (Horrobin D.F. 1990)
– cukrzyca (Jammal G.A i wsp. 1990)
– RZS (Horrobin D.F. 1990)
– ciśnienie krwi (Horrobin 1987)
– AZS (Horrobin D.F 1990)
– bolesność piersi (Goodfriend D.F 1987)
– niewydolność wątroby (Paccalin J. wi wsp. 1986)
– podniesienie odporności układ immunologiczny ( Chopkin R.S 1988)
– schizofrenia ( Vaddacki K.S I wsp. 1986)
– terapia AIDS (Begin H.E 1998)
– nowotwory (Vande Merve C.F I wsp. 1987)
– otyłość – pobudza tkankę brunatną tłuszczową poprzez przekształcenie jej w prostoglandyny i zwiększa tempo przemian metabolicznych.