mgr Iwona Kańska

Tak, można dać sobie radę z rozpaczą, choć kiedy tak bardzo boli trudno w to uwierzyć. Przeżycie bólu wymaga jednak czasu. Proszę nie oczekiwać od siebie, że szybko otrząśnie się Pani po tych stratach i zranieniach i zacznie żyć pełnią życia, jakby nigdy nic. Dużo się w Pani życiu wydarzyło.

Ogromną pomocą w takich chwilach jest obecność drugiego, rozumiejącego nasze przeżycia człowieka. Jeśli nie ma nikogo takiego, pojawia się poczucie osamotnienia, a wraz z nim dodatkowe cierpienie. Inni często chcą pomóc, tylko nie wiedzą jak i zamiast rozumieć, towarzyszyć, zaprzeczają i podważają nasz sposób rozumienia i przeżywania danej sytuacji.

Zachęcam do skorzystania z pomocy psychologicznej, szczególnie jeśli nie ma Pani nikogo, kto mógłby odpowiedzieć na Pani potrzeby. Terapeuta stara się przede wszystkim zrozumieć. Nazwanie bólu pomaga go przeżyć. Istnieją różne techniki terapeutyczne, które pomagają w wyrażaniu i przeżywaniu emocji, np. focusing.

Chcę jednak podkreślić, że nie ma cudownego sposobu, żadnej magicznej tabletki na cierpienie. Trzeba przejść przez ból, aby się od niego kiedyś uwolnić. Leki czasem mogą pomóc złagodzić skutki cierpienia (np. bezsenność), ale jeśli ma ma wyraźnych wskazań do ich zażywania mogą niepotrzebnie hamować naturalny proces godzenia się ze stratami.