Moje doświadczenie
Jestem psychologiem i psychoterapeutą (Certyfikat Psychoterapeuty Poznawczo-Behawioralnego PTTPB nr 700). Pracuję zarówno z dziećmi i młodzieżą, jak i dorosłymi.
Specjalizuję się w terapii poznawczo-behawioralnej (CBT). Jest to nurt psychoterapii o udokumentowanej skuteczności w leczeniu zaburzeń psychicznych oraz trudności związanych z przeżywaniem emocji czy zachowaniem.
Lubię wyobrażać sobie terapię jako podróż, w której terapeuta i pacjent/klient są dla siebie towarzyszami. Wyznaję zasadę, że każdy z nas jest najlepszym ekspertem od własnej głowy, dlatego nie narzucam jedynie słusznych rozwiązań, a staram się pomóc odnaleźć te najwłaściwsze dla każdej danej osoby. Wspólnie odkrywamy unikalny system doświadczeń i sposobów myślenia właściwych dla jednostki, starając się zrozumieć przyczyny trudności, rozpoznać mocne strony i zasoby oraz szukając obszarów do zmiany i rozwoju.
Filozofia ta towarzyszy mi w pracy z każdym, niezależnie od wieku. W przypadku dzieci, przede wszystkim młodszymi (chociaż nie tylko), współpasażerami podróży stają się często wszyscy członkowie rodziny. Rodzice często angażowani są w role tzw. koterapeutów, osób uczących się zmiany własnych zachowań, ale też wspierających i motywujących do zmiany dziecko.
Jako psycholog dziecięcy współpracowałam z przedszkolami - Centrum Harmonijnego Rozwoju w Skórzewie, Akademią Przedszkolaka w Plewiskach oraz Fundacją Familijny Poznań.
Doświadczenie zdobywałam również pracując z dziećmi i młodzieżą w świetlicy socjoterapeutycznej oraz podczas praktyk w placówkach leczenia zdrowia psychicznego. Byłam wolontariuszką w Akademii Przyszłości Fundacji Wiosna.
Jestem absolwentką psychologii na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Ponieważ człowiek uczy się przez całe życie, również w pracy dbam o to, by moja wiedza była aktualna i nieustannie się rozwijam. Uczestniczę w szkoleniach poszerzających mój zakres wiedzy, a pracę poddaję superwizji. Kieruję się zasadami Kodeksu Etyczno-Zawodowego Psychologa.
Adres
Pacjenci prywatni (bez ubezpieczenia)
Konsultacja psychologiczna
Czy brakuje Ci jakichś informacji w profilu tego specjalisty?
Pokaż innych psychologów w pobliżuUsługi i ceny
Ceny dotyczą wizyt prywatnych.
Popularne usługi
Konsultacja psychologiczna
Prywatny gabinet
Za ceny i informacje związane z cenami odpowiadają specjaliści lub placówki. ZnanyLekarz nie ma wpływu na ceny i nie odpowiada za ich określanie.
4 opinie pacjentów
Ogólna ocena
Sortuj opinie według
Weronika
Serdecznie polecam wizyty u Pani Joanny. Byłam na kilku rozmowach i odbyły się w przyjaznej atmosferze. Bardzo dobre podejście do pacjenta, życzliwość, cierpliwość... Wszystko było tak, jak powinno być :)
Katarzyna Ł.
Nasz 7 letni syn miał duże problemy z zasypianiem i przesypianiem nocy. Problem pojawił się nagle i nie wiedzieliśmy jakie są tego przyczyny. Po ponad pół roku nieprzespanych nocy postanowiliśmy poprosić o pomoc Panią Joannę. Po szczegółowych rozmowach z nami i naszym synem udało się rozwiązać problem. Już po dwóch dniach Kuba zaczął samodzielnie zasypiać i co najważniejsze przesypiać noce. Żałuję że nie trafiliśmy do Pani Asi wcześniej. Jest to psycholog z fantastycznym podejściem do dzieci, rzetelny i bardzo zaangażowany. Kuba bardzo chętnie chodził "pogadać" z panią Asią. Serdecznie polecam rodzicom z podobnymi problemami.
Odpowiedzi na pytania
18 odpowiedzi udzielonych przez lekarza na pytania pacjentów na ZnanyLekarz.pl
Chciałabym zapytać jak poradzić sobie z problemem pustki w głowie. Utrudnia mi ona normalne funkcjonowanie, mam wrażenie że nie dociera do mnie to co ktoś mówi, a sama podczas mówienia nie "czuje" swoich myśli, mówię jakby "z automatu", przez co często wychodzę na osobę mało elokwentną. Poza tym czuję jakbym straciła swoją wiedzę i inteligencję, co utrudnia mi naukę oraz życie towarzyskie. Przez te zaburzenia pamięci, koncentracji, wyobraźni i spowolnione myślenie, stresują mnie zwykłe codzienne czynności oraz spotkania, gdyż czuję że nie mogę w pełni wykorzystać możliwości swojego mózgu, czuję taką blokadę jasności umysłu. Ponadto mam wrażenie że inaczej odbieram świat, wydaje mi się on płaski, bez głębi, jakby obraz 3D został zamieniony na 2D. Bardzo martwią mnie te objawy, przez co czuję napięcie oraz nie potrafię odczuwać przyjemności, straciłam zainteresowania. Bardzo proszę o poradę, ponieważ chciałabym aby powrócił do mnie mój dawny stan umysłu, gdyż w obecnym stanie nie potrafię się rozwijać i zaczynam wycofywać się z życia, unikać różnych sytuacji. Z góry dziękuję za pomoc.
Z opisywanymi objawami na pewno warto udać się do specjalisty - w pierwszej kolejności polecałabym wizytę u lekarza, neurologa, wykluczyła podstawy medyczne Pani stanu. Ponieważ pisze Pani również o obniżonym nastroju i wycofywaniu się z aktywności oraz o znacząco niższej jakości życia, warto w dalszej perspektywie pomyśleć również o podjęciu psychoterapii.
Pisałem już tutaj i polecono mi terapie poznawczo-behawioralną, dlatego chciałem się zapytać jak taka terapia wygląda ? Ponieważ wystarczy minimum napięcia, stresu i nie mogę wykrztusić z siebie słowa, już nie mówiąc o słowach których sobie wbiłem do głowy jak np:50,60,70 tragedia, powiem pierwsze kilka liter i brakuje powietrza, masakra .Najgorzej jest podczas posiłku, najlepiej się czuję kiedy leże na łóżku, nie czuję takiego napięcia .Czy na takiej terapii psychiastra bądź psycholog zbada mój poziom stresu, tego jak oddycham , zaleci ćwiczyć, bo jeśli ma to wyglądać tak, że co spotkanie będzie ze mną rozmawiał to nie widzę chyba sensu, pozdrawiam ;) Chodziłem do logopedy, nauczył mnie mówiąc gestykulując ręką, wtedy mówię wolno, ale nie czuję napięcia i wiem kiedy nabrać powietrze, więc jak to wygląda :(
Terapia poznawczo-behawioralna rzeczywiście jest formą terapii, która duży nacisk kładzie na naukę umiejętności, ćwiczenie i zmianę zachowań. W tym sensie może być dla Pana pomocna, terapeuta może nauczyć ciekawych technik relaksacyjnych, oddechowych, itp. Z drugiej strony, taka forma terapii, jak większość, zakłada również rozmowę, naukę rozpoznawania własnych myśli oraz zmieniania tych nieprzystosowawczych. Wszystko zależy od potrzeb pacjenta. W zależności od rodzaju problemu i możliwości terapeuta wspólnie z pacjentem wybierają cel i metody oddziaływań. Jeśli rozmowa na ten moment jest nieprzydatna lub wręcz niemożliwa, myślę, że można po prostu zacząć od czegoś innego lub poszukać takiej formy komunikacji, która przyniesie lepszy efekt, przynajmniej na początek. Na pewno warto spróbować, z pozdrowieniami, Joanna Wiatr-Abramowska
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.