mgr Kamila Szymecka-Owen

Jestem psychologiem, absolwentką Uniwersytetu Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej oraz psychoterapeutką poznawczo-behawioralną. Prowadzę psychoterapię indywidualną, konsultacje psychologiczne, coaching oraz warsztaty rozwoju osobistego. Pracuję z osobami dorosłymi oraz młodzieżą. Specjalizuję sie w pracy z zaburzeniami depresyjnymi, lękowymi, traumą oraz zaburzeniami jedzenia – ten temat jest mi szczególnie bliski, bo w mojej wczesnej dorosłości udało mi się pokonać bulimię.
Od kilku lat współpracuję z Centrum Praw Kobiet, gdzie prowadzę indywidualne konsultacje psychologiczne i psychoterapię krótkoterminową. Doświadczenie kliniczne zdobywałam również w Wojewódzkim Szpitalu Psychiatrycznym im. Prof. Tadeusza Bilikiewicza w Gdańsku, jak i w Gdańskim Centrum Profilaktyki Uzależnień. Mam doświadczenie między innymi w pracy z osobami przeżywajacymi kryzysy emocjonalne (w trakcie i po traumie), trudności w radzeniu sobie ze stresem, zaburzenia adaptacyjne, powtarzające się trudności w relacjach, zaburzoną samoocenę, problemy lękowe i depresje, zaburzenia postrzegania własnego ciała. Sesje terapeutyczne prowadzę w języku polskim i angielskim, zarówno w gabinecie,jak i online.

Moje kwalifikacje:

Praca jako psychoterapeuta oznacza dla mnie systematyczne podnoszenie kwalifikacji i umiejętności. Uczestniczę w czteroletnim programie przygotowującym do uzyskania certyfikatu psychoterapeuty w Szkole Psychoterapii Poznawczo-Behawioralnej Uniwersytetu SWPS (od 2017 roku). Ukończyłam rowniez I stopień Terapii Skoncentrowanej na Rozwiązaniach w Centrum TSR w Sopocie oraz szkolenie coachingu zgodnie ze standardami ICF. Ukończyłam liczne szkolenia z zakresu pomocy psychologicznej i terapii: “Prawa osób doświadczających przemocy w rodzinie” oraz “Prawa osób doświadczających przemocy seksualnej” organizowane przez Fundację Centrum Praw Kobiet – Oddział w Gdańsku, Szkolenie „DDA – jak pracować, żeby zrozumieć, nie etykietować?” organizowane przez Stowarzyszenie Praktyków Profilaktyki Społecznej w Gdańsku (2018),szkolenie „Praca ze stresem – podstawowe techniki i metodyka prowadzenia zajęć” w SWPS w Sopocie(2014). Swoją pracę poddaję stałej superwizji. Jestem członkiem Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Poznawczo – Behawioralnej.

Jak w moim podejściu wygląda praca z człowiekiem?

Opieram się na modelu poznawczo – behawioralnym – pierwsze konsultacje mają na celu zrozumienie problemu i ustalenie celów terapii. Terapia Poznawczo-Behawioralna jest terapią krótkoterminową: wstępny czas trwania oraz zasady kontraktu terapeutycznego ustalane są razem z klientem na początkowych konsultacjach. Wykorzystuję również nowe nurty takie jak oparta na uważności Terapia Akceptacji i Zaangażowania oraz Terapia Schematów. Model poznawczo–behawioralny zwany także kognitywno–behawioralnym (cognitive–behavioral therapy – CBT) jest metodą leczenia zaburzeń psychicznych, trudności emocjonalnych oraz problematycznych zachowań. Terapia poznawczo – behawioralna charakteryzuje się ustrukturowanym i zorientowanym na określone cele i problemy sposobem współpracy terapeuty i klienta/pacjenta. Psychoterapia CBT ma zastosowanie w leczeniu zaburzeń nastroju (m.in. depresja, dystymia, choroba dwubiegunowa), zaburzeń lękowych (m.in. lęk paniczny, fobia społeczna, zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne), zaburzeń osobowości, odżywiania, uzależnień a także w zaburzeniach psychotycznych. Jest wiele wiarygodnych badań klinicznych potwierdzających skuteczność terapii w leczeniu różnych problemów psychicznych. U podstaw terapii poznawczo–behawioralnej leży założenie, że poprzez zmianę rodzącego cierpienie sposobu myślenia (zmiana interpretacji) można uzyskać zmianę nastroju i zachowania. W pracy klinicznej korzystam również z Terapii Akceptacji i Zaangażowania, która skupia się na zmianie relacji z myślami oraz emocjami, a nie zmianie sposobu myślenia. Jednym z kluczowych terminów w ACT jest „fuzja”, czyli zlanie się ze słowami, myślami i zdarzeniami. W pracy w tym modelu pracuję między innymi nad tym, aby klient dokonał defuzji, czyli oddzielenia od swoich myśli, przekonań i interpretacji, jak również nad akceptacją, życiem zgodnym z wartościami, tu i teraz, Ja jako kontekstem oraz zaangażowanym działaniem. W pracy klinicznej pracuję również ze schematami, czyli utrwalonymi wzorcami czy mechanizmami radzenia sobie z trudnościami. Wykorzystuję techniki takie jak: dialog sokratejski, ćwiczenia doświadczeniowe, ekspozycje czy metafory.