Moje doświadczenie

Jestem psychologiem i psychoterapeutą. Posiadam przygotowanie do pracy indywidualnej jak i grupowej. W swojej pracy integruję wiedzę wynikającą z wszechstronnego wykształcenia. Pracuję w oparciu o podejście psychodynamiczne.

Ukończyłam psychologię o spec. psychologia kliniczna. Ponadto jestem absolwentką pedagogiki, socjologii ogólnej oraz doradztwa psychospołecznego, Wydział Humanistyczny Uniwersytetu Szczecińskiego. W Krakowskim Centrum Psychodynamicznym ukończyłam socjoterapię i psychoterapię dzieci i młodzieży. Nadal rozwijam swoje kompetencje poprzez udział w licznych warsztatach, szkoleniach i konferencjach.

Doświadczenie kliniczne zdobyłam podczas stażu na Oddziale Dziennym Leczenia Nerwic SPS ZOZ „Zdroje” w Szczecinie. Doświadczenie w pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym, szkolnym i młodzieżą uzyskałam w placówkach oświatowych, świetlicy środowiskowej. Prowadziłam zajęcia socjoterapeutyczne dla młodocianych sprawców przestępstw w Areszcie Śledczym w Szczecinie. Pracowałam z osobami dorosłymi, przewlekle chorymi somatycznie w Domu Pomocy Społecznej.

Współpracuję ze Stowarzyszeniem Na Rzecz Rozwoju Społecznego „Stricte”. Należę do zespołu psychologów i psychoterapeutów Centrum Zdrowia i Rozwoju Psychicznego. Zajmuje się poradnictwem psychologicznym dla osób dorosłych, psychoterapią indywidualną. W odpowiedzi na potrzeby instytucji, firmy przygotowuję i prowadzę autorskie szkolenia z zakresu tzw. kompetencji miękkich, warsztaty rozwoju osobistego.

Prowadzę konsultacje psychologiczne dotyczące problemów rozwojowych i wychowawczych dla rodziców dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Zajmuje się terapią dzieci z zaburzeniami rozwoju, problemami natury psychicznej. Pracuję jako psycholog w Tęczowym Przedszkolu i Prywatnej Szkole z Pasją. Współpracuję z Centrum Psychologiczno-Terapeutycznym Synergia – Centrum Rozwoju Dziecka.

Ukończyłam rekomendowane przez Polskie Towarzystwo Psychologiczne szkolenie dla psychoterapeutów osób dorosłych w Szkole Psychoterapii Psychodynamicznej KCP w Krakowie.

Pracuję pod stałą superwizją superwizorów z PTPD.

W pracy kieruję się zasadami kodeksu etycznego zawodu psychologa i psychoterapeuty.

mgr Karolina Drelich
psycholog, psychoterapeuta
więcej

Adres

Centrum Zdrowia i Rozwoju Psychicznego
aleja Papieża Jana Pawła II 42, Szczecin

W tym gabinecie nie można umawiać wizyt przez internet

Pacjenci prywatni (bez ubezpieczenia)


Czy brakuje Ci jakichś informacji w profilu tego specjalisty?

Pokaż innych psychologów w pobliżu

Usługi i ceny

Ceny dotyczą wizyt prywatnych.

Konsultacja psychologiczna

Od 120 zł

Ocena stanu psychicznego

Od 120 zł

Psychoterapia indywidualna

Od 120 zł

Testy psychologiczne

Od 120 zł

W jaki sposób ustalane są ceny?

Opinie pojawią się wkrótce

Napisz pierwszą opinię

Jesteś już po wizycie u Karolina Drelich? Daj znać, co myślisz. Inni pacjenci będą wdzięczni za pomoc w wyborze najlepszego specjalisty.

Dodaj swoją opinię

Odpowiedzi na pytania

1 odpowiedzi udzielonych przez lekarza na pytania pacjentów na ZnanyLekarz.pl

Witam, mam problem z trzy letnią z córką, która dostajeataku szału z byle jakiego powodu. Wszystko jej tłumaczę po co, jak i dlaczego tak jest, a nie inaczej, lecz jeśli ona czegoś chce to w ogóle mnie nie słucha. Krzyczy, ciągle płacze a jak na chwilę przestanie to szuka powodu do kolejnej zachcianki, której nie może mieć i znowu jest przeraźliwy krzyk, siusianie w majtki itd. Najgorsze jest to, że tłumaczę jej dlaczego tego nie może mieć, ale ona wtedy jeszcze bardziej i głośniej płacze. Nie wiem jak mam do niej mówić...? Nie mogę z nią nigdzie wyjść bo wszędzie urządza mi takie sceny. Zaczynam nie radzić sobie z nią. Proszę o poradę jak mam do niej dotrzeć, bo powoli wykańcza mnie psychicznie.

Na podstawie tego co Pani piszę, mogę przypuszczać, że zachowanie córki pełni funkcję manipulacyjną. Zasadniczym celem takiego zachowania może być osiągnięcie tego co dziecko chce. Być może są jeszcze inne powody ale, żeby to stwierdzić musiałabym poznać szerszy kontekst sytuacji. Jedyne co matka może w takiej sytuacji zrobić to przeczekać, dać dziecku czas na wyciszenie emocji, nie można ulegać histerii dziecka. W ten sposób pokaże Pani, że jest w Pani konsekwencja a jej działanie jest nieskuteczne. Jeśli dziecko widzi, że w efekcie histerii rodzic ulega to utwierdza się w przekonaniu, że warto w ten sposób się zachowywać. Wiem, że to trudne i wyobrażam sobie że dla Pani jest to duże obciążenie ale nie ma innego sposobu na początek. Poza tym musi Pani pamiętać, że dziecko może przechodzić tzw. bunt trzylatka - jest to normalny etap w rozwoju, w którym dziecko dąży do większej autonomii. Nie oznacza to jednak, że rodzic nie ma prawa oczekiwać podporządkowania zasadom - wręcz przeciwnie. Jasne zasady dają dziecku poczucie bezpieczeństwa, stabilności. Więcej porad mogłabym udzielić po uzupełnieniem informacji na temat kontekstu sytuacji, wywiadu rozwojowego, sytuacji rodzinnej itp.
Pozdrawiam serdecznie!
Karolina Drelich

 Karolina Drelich

Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.