mgr Marta Dobromirecka

Jak pomóc dziecku? Moja córka ma 11 lat. Była badana w ppp ze względu na duże trudności w nauce szczególnie matematyki oraz j. polskiego poradnia stwierdziła u córki inteligencji poniżej przeciętnej. Córka nauczyła się czytać i pisać dopiero w 3 klasie szkoły podstawowej. Z matematyki na półrocze w piątej klasie otrzymała ocenę niedostateczną. Z pozostałych przedmiotów ma oceny dostateczne. Opinia wygląda tak. W wyniku przeprowadzonego badania psychologicznego stwierdza się rozwój umysłowy w granicach inteligencji niższej niż przeciętna rozwój nieharmonijny przewaga myślenia słowno-pojęciowego nad myśleniem praktycznym. Najsłabiej rozwinię są orientacja wyobraźnia i wizylalizacja przestrzenna synteza danych spostrzeżeniowych (ujmownie relacji część całość) oraz antycypacja na materiale obrazkowym zdarzenia początkowego. Wyżej wymienione zdolności przyjmują wyniki bardzo niskie. Nie co lepiej rozwinięte są np trwałość pamięci werbalnej zdolności językowe (webalizowanie definiowanie) zdolności do spostrzeżenia szczegółów oraz rozumowanie arytmetyczne. Jedynie zdolności do klasyfikowania (abstrahowanie uogólnianie porównywanie) oraz uczenie się wzrokowo ruchowe przyjmują wynik przeciętny. Dzięki dobremu tempu szybkiego nazywania oraz braku deficytu fonoloficznego uczennica najlepiej opanowała technikę czytania głośnego. Czyta płynie w przeciętnym tempie z właściwą intonacją. W dalszym ciągu ma trudności z zrozumieniem i zapamiętaniem czytanego tekstu. Konstrując samodzielnie wypowiedzi pisemne właściwe odnosi się do tematu. Jednak dominuje w nich potoczny styl wypowiedzi. Występie także podwyższona liczba błędów. Poziom graficzny pisma nie budzi zastrzeń. Największe trudności uczennicy sprawia opanowanie podstawowych technik matematycznych sięgają one klas programowo młodszych. Dostosowanie wymagań edukacyjnych do inwidyalnuch potrzeb i możliwości psychofizycznych uczennicy oraz udzielenie jej pomocy psychologiczno -
pedagogicznej w szkole ze względu na obniżony rozwój umysłowy obniżony rozwój wielu funkcji poznawczych oraz liczne braki programowe.

Witam. Od zawsze bylam osoba bojazliwa, z wiecznym strachem, niepokojem - zwlaszcza boje sie ludzi. Mimo to, jakos tam sobie radze i mimo kiepskiego samopoczucia - zyje i robie co trzeba, staram sie nie skupiac na swoich uczuciach i strachu. Od kilku miesiecy (moze blisko roku) jest jednak o tyle gorzej, ze utracilam radosc z wykonywania rzeczy, ktore bardzo lubilam (m.in. gra na instrumencie, czytanie). Mam tez problemy z zasnieciem, potem z wielokrotnym budzeniem sie w nocy. Ciagle jestem jakby nabuzowana, mam za duzo takiej nerwowej energii, ktora powoduje, ze wszystko robie szybko i nerwowo, spiesze sie ale nie wiadomo po co i dokad? Wsrod ludzi czuje sie doslownie jak zlodziejka, albo przestepczyni, ktora cos przewinila i boi sie. Od zawsze bardzo sie poce, mam dreszcze gdy musze z kims rozmawiac. Najgorsze sa poranki, bo budze sie i serce szybko bije, rano czuje najwiekszy niepokoj. A w sumie nie mam powodow do niepokoju. Mam stala prace, brak powazniejszych problemow. Mam juz ponad 40 lat a zachowuje sie tak niegodnie, tak sie boje wszystkiego, jestem wciaz taka niespokojna, ze nie potrafie z ludzmi normalnie, bez stresu rozmawiac. Nie wiem co sie ze mna dzieje, moze to w sumie nic takiego? Kazdy z nas ma czasem gorsze momenty?
Dodam, ze bardzo ciezko przezylam smierc mojego zwierzaka na moich oczach ponad rok temu. Od tamtego momentu jest mi duzo ciezej. Czy ta nerwowosc to po prostu cecha osobnicza, czy moze trauma czy nerwica? Dziekuje za odpowiedz