mgr Marta Krzysztoń

Dzień dobry,
Rozumiem Pani pytanie jako prośbę o pomoc, poszukiwanie wsparcia, dróg wyjścia z tej trudnej sytuacji.
Widziałam, że inni specjaliści udzielili już kilku cennych informacji. Od siebie pragnę dodać, że może Pani oczywiście podjąć decyzję by udać się do psychoterapeuty i rozpocząć proces uzdrawiania swoich relacji, mogą państwo się też wspólnie zdecydować na terapię par, ale też zachęcam by rozważyć wsparcie w kryzysie, krótkoterminową terapię skoncentrowaną na cel tak by w jak największym stopniu pomoc sobie przejść ten kryzys. Uzależnienie jest chorobą. Chorobą za której leczenie odpowiedzialny jest Pani partner. Pani może zadbać oczywiście o to by go wspierać jeśli ma Pani taką decyzję i gotowość, ale najpierw proszę zadbać o siebie

Trzymam za Państwa kciuki
Pozdrawiam,
Marta Krzysztoń

Dzień dobry,
Na początek chce podzielić się pytaniem jakie we mnie się pojawiło po przeczytaniu Pani posta. Jak Pani udało się to przejść? Jak Pani udaje się być w tej relacji z mamą pomimo że nie jest ona w tym aspekcie wspierająca? Jak Pani sobie radziła w tych najtrudniejszych momentach...
Słyszę to co Pani mówi na temat swojej mamy, jej reakcji, postaw i emocji I wyobrażam sobie że zastanawianie się, analizowanie i przeżywanie tego może pochłaniać Ogrom siły, emocji I czasu.
Gdyby chciała się Pani przyjrzeć temu co te słowa dla Pani znaczą, czego Pani by potrzebowała od mamy, co by się stało gdyby już miała Pani jej wsparcie i aprobatę, czy Pani oczekiwania są realne do spełnienia, co jest dla Pani ważne i jakie wspierające informacje ta sytuacja mówi o Pani to zachęcam do skorzystania z nurtu terapii skoncentrowanej na rozwiązaniu.

Mocno trzymam za Panią kciuki
Pozdrawiam,
Marta Krzysztoń