mgr Marta Stawowska-Owczarek

od kilku miesięcy spotykam się z chłopakiem, nie mieszkamy razem. Mamy ok.30 lat. On postanowił się zmienić i przestać pić, a ja miałam być tą motywacją i to krótko po poznaniu się po prostu się zaszył z własnej woli. Pracował, spotykaliśmy się i wszystko było ok jakieś 3 miesiące, a potem wziął jakieś leki, które przedawkował i trafił do szpitala. Po dwóch dniach wyszedł. Znów się starał - do czasu, zapił wszywkę... Była awantura, starałam się urwać kontakt. Kolejne błagania, że się zmieni i zaszył się po raz drugi. Znów było dobrze. Bo tym razem zapisał się na terapię grupową, ale i osobistą z psychologiem, starał się bardzo. Chodził na terapię. Odwiedziłam go na jego prośbę, bo chciałam z nim uczestniczyć na jednym ze spotkań z psychologiem, wiedziałam, że to ważne. Byłam u jiego w weekend. Po dwoch dniach okazało się, że w ten ciężki czas kiedy nie może sobie poradzić sam ze sobą (wiedząc, że nie może się napić) siegnął po leki, jakieś psychotropy, jakieś używki - kontakt był utrudniony, zrospaczona wróciłam do siebie... W tygodniu znow dzwonił, przepraszał, poszedł na terapię - wyznał co zrobił, powiedzieli co myslą.. Pod koniec tygodnia, planowanie razem weekendu, chciałam dać szansę... Zadzwoniłam po pracy i już wiedziałam, że znów coś brał...a już po tonie głosu przez słuchawkę jestem w stanie wyczuć, czy jest pod wpływem czegoś, oczywiście nawet nie podjęłam z nim dyskusji, znowu się zawiodłam i było mi bardzo przykro... Z jednej strony on chce się zmienić, podobno chodzi na spotkania grupowe AA, ale czasem mówi, że jest za słaby i przeprasza... Wiem, że na to co się z nim dzieje miało wpływ jego traumatyczne dzieciństwo, utrata matki w młodym wieku, eksperymenty z używkami... Po ostatniej rozmowie przez tel.jak usłyszałam, że jest znów pod czegoś wpływem przestałam się odzywać, nie odpisuje na smsy... Jak powinnam z nim postępować, żeby mu pomóc ? Błagam Państwa o pomoc, bo serce mi pęka, ale dla jego dobra zrobię wszystko...
Pozdrawiam Z.

Jestem z partnerem ok 7 patrz roczną przerwa. Zostawiłam go bo przegrała się miarka, pil. Po roku wróciliśmy do siebie. Myślałam że jak mnie stracił to się zmienił, ale się myliłam. Codziennie pije od 2 do 4 piw. Ok raz w miesiącu zazwyczaj jak.jestem.w pracy A on ma wolne upija się sam w domu. Czuje że jestem współ uzależniona, bo większość rzeczy jakie planuje w ciągu dnia to takie żeby nie miał okazji sięgnąć po Alko. Mam dziecko 8 letnie, nie z nim, zazwyczaj nie widzi co się dzieje . Uważa nas za rodzinę. Jak nie byłam z partnerem czasami za nim tęsknił. Nie wiem co robić co będzie dobre dla niego. Teraz też parter zapil, nie poszedł do pracy, prawdopodobnie ja straci. Nie mam siły już tego tolerować nie wiem czy się z nim rozstać czy dac ostatnia (setną) szansę. Jak go teraz zostawię zostanie z niczym. Ciągle mam poczucie że muszę go z tego wyciągnąć. Co mam zrobić ?