mgr Nina Dziedzic

Dzień dobry,

to bardzo interesujące zagadnienia i często bywają poruszane w gabinecie psychologa! Jednak są o tyle skomplikowane, że dotykają kwestii zarówno z zakresu samoregulacji emocjonalnej, teorii motywacji oraz psychologii społecznej.

Pytanie pierwsze:

Jeżeli chodzi o opór emocjonalny to często towarzyszy silnym negatywnym emocjom związanym z danym działaniem lub zadaniem. Osoba może odczuwać niechęć, lęk lub frustrację w kontekście konkretnej aktywności. W przeciwieństwie do tego, brak zaangażowania lub motywacji może być bardziej neutralny emocjonalnie.

Warto zwrócić uwagę, że opór emocjonalny może być wynikiem wewnętrznej konfliktowości, gdzie osoba ma sprzeczne uczucia wobec danej sytuacji. Może to prowadzić do unikania działania ze względu na trudności emocjonalne. Natomiast brak zaangażowania lub motywacji może wynikać z ogólnego braku zainteresowania danym tematem lub celem.

Ze swojego doświadczenia klinicznego mogę wskazać, że opór emocjonalny często pojawia się w kontekście zadań lub działań, które są nie zgodne z ważnymi wartościami i celami osoby. Jeśli zadanie jest zgodne z osobistymi wartościami, a mimo to towarzyszy mu opór emocjonalny, może to sugerować, że inne czynniki emocjonalne utrudniają podjęcie działania. Natomiast brak motywacji może wynikać z faktu, że cel nie jest wystarczająco znaczący lub atrakcyjny dla danej osoby.

Pytanie drugie:

Ciężko rozróżnić te kwestie, ponieważ są one bardzo subiektywne. Warto też zwrócić uwagę, że jedno nie wyklucza drugiego.

Przede wszystkim warto zwrócić uwagę bazując na poprzednim pytanie, że opór emocjonalny jest związany z negatywnymi emocjami, które utrudniają działanie lub zaangażowanie. W przypadku oporu emocjonalnego, emocje są głównym czynnikiem wpływającym na reakcję osoby.

Istotnym czynnikiem, który może wpłynąć na ową "cienką granicę" jest Kognitywna elastyczność, czyli zdolność do myślenia elastycznego i odnajdywania różnych perspektyw na dane zagadnienie. Osoba z oporem emocjonalnym może być bardziej skoncentrowana na unikaniu negatywnych emocji niż na analizie sytuacji. W przypadku odmiennego podejścia, osoba może być otwarta na eksplorację nowych myśli i perspektyw.

Tutaj również warto odnieść się do norm społecznych i wartości z nimi związanych. Psychologia społeczna sugeruje, że ludzie często dostosowują się do norm społecznych, aby być akceptowanymi przez grupę. Odmienne podejście do danej kwestii może wynikać z chęci odzwierciedlenia własnych przekonań lub wartości, nawet jeśli są one niezgodne z dominującymi normami. Opór emocjonalny zazwyczaj wiąże się z unikaniem działania ze względu na negatywne emocje, niekoniecznie jest to związane z odmiennym podejściem do kwestii.

Podsumowując, różnice między oporem emocjonalnym a odmiennym podejściem do danej kwestii są złożone i często zależą od kontekstu, jednostki oraz skomplikowanych interakcji między emocjami, przekonaniami i społecznymi czynnikami. Jeżeli chce się zrozumieć motywy konkretnej osoby, trzeba wziąć wszystkie te zmienne pod uwagę.

Pozdrawiam.

Dzień dobry,

rozumiem, że jesteś zaniepokojona swoim obecnym związkiem, zwłaszcza ze względu na wcześniejsze doświadczenia zdrady i traumy, które towarzyszą ci w wyniku poprzedniego związku. Twoje pytania i obawy są zrozumiałe, i chciałabym Ci pomóc w zrozumieniu tego, co się dzieje oraz w podjęciu ewentualnych kroków.

1. Przede wszystkim ważne jest, abyś skupiła się na swoich uczuciach, potrzebach i granicach. Proponuje pracę nad zrozumieniem, jakie emocje wywołują w Tobie konkretne zachowania partnera, a także nad tym, jakie oczekiwania masz wobec związku i jakimi wartościami się w nim kierujesz. To jedna z podstawowych kwestii w terapii par.

2. Szczera i otwarta komunikacja. Istotnym jest, abyś mogła swobodnie porozmawiać ze swoim partnerem o swoich obawach i uczuciach. Otwarta i szczera komunikacja może pomóc wyjaśnić pewne niejasności oraz zrozumieć, co się dzieje z jego strony. Jeśli jesteś przygotowana, możesz podzielić się swoim lękiem związanym z przeszłością, ale warto to robić wtedy, gdy poczujesz, że jesteś na to gotowa.

W kontekście powyższego punktu, jeżeli czujesz że potrzebujesz wsparcia partnera w postaci jakiś konkretnych zachowań w celu redukcji nadmiarowego lęku i podważenia Twoich przekonań - możesz go o to poprosić, jednak musisz się liczyć z ewentualną odmową.

3. Wspomniałaś o pracy nad wspomnianą traumą. Refleksja nad przeszłością i terapia może się okazać kluczowa w Twoim przypadku. Biorąc pod uwagę, że masz doświadczenie traumy z poprzedniego związku, warto zastanowić się nad terapią, która pomoże Ci przetworzyć te trudne emocje i zrozumieć, w jaki sposób one wpływają na obecny związek. Może to pomóc Tobie w odpowiedzi na zagadnienie, czy trudność z którą się zmagasz jest bardziej konsekwencją przeszłości, czy emocje które się pojawiają wraz zachowaniem partnera są zasadne. Terapia pozwoli również zdobyć narzędzia do radzenia sobie z lękiem i podejrzeniami.

Pozdrawiam.