Mój mąż wpada w furje jak tylko coś jest nie p

Prosze sprobowac namowic meza na konsultacje z psychologiem. Widac, ze bedzie to prawie niemozliwe, bo tego typu objawy u niego moga miec charakter ego dystoniczny czyli on moze nie byc do konca swiadom, ze jego reakcje sa przesadzone i nadmiarowe (wg Pani oczywiscie). Jesli to bedzie trudne, prosze wspolnie udac sie na konsultacje malzenska u psychoterapeuty par. Wtedy ten problem mozna bedzie, w bezpiecznych warunkach, jakos naswietlic i wskazac, np. zalecenie podjecia psychoterapii indywidualnej partnera.

Droga Autorko, to co opisujesz musi być dla Ciebie jak i dzieci bardzo trudne i wymagające. Życie w domu w którym człowiek nie czuje się bezpiecznie i obawia się o niemal każdy ruch może jest wykańczające psychicznie i zupełnie rozbijające. To co opisujesz może mieć wiele przyczyn. Czy kiedykolwiek wcześniej mąż zachowywał się w stosunku do Was w taki sposób? Czy trwa to już dłuższy czas? Czy jego zachowanie w ostatnich miesiącach uległo zmianie? Nikt nie ma prawa w taki sposób się zachowywać, szczególnie osoba która jest mężem oraz ojcem i powinna być wsparciem dla rodziny. W takiej sytuacji warto jest pomyśleć o wsparciu dla siebie oraz dzieci. Niezwykle istotne wydaje się tutaj dotarcie do tego skąd w mężu takie pokłady agresji i nieustanna potrzeba kontroli wszystkich. Jeśli partner byłby otwarty to warto skorzystać ze wsparcia terapii dla rodzin, aby wszyscy poczuli się wysłuchani w tej trudnej sytuacji. Życzę wszystkiego co najlepsze!

Witam, z tego co czytam, rozumiem, że sprawa jest trudna. Polecam udać się na konsultacje do specjalisty, aby szerzej omówić dany temat. Pozdrawiam serdecznie

Dzień dobry,
Pani sama nie będzie w stanie zapanować nad atakami męża, nawet chodząc na paluszkach przy nim, jest to dosyć trudna sytuacja dla Pani ale również dla Państwa dzieci. Warto pomyśleć o dzieciach i porozmawiać z mężem i zwrócić uwagę na jego zachowanie, może jak pokaże mu Pani jak cierpicie z tego powodu to mąż zdecyduje się na terapię aby nie krzywdzić bliskich. Proszę zawalczyć o siebie i o swoje dzieci..

Dzień dobry, domyślam sie tylko jak Pani bardzo trudno w tej sytuacji. Ciężko o poczucie bezpieczeństwa, gdy nie może Pani wraz z dziećmi czuć spokoju i swobody we własnym domu. Proszę pamiętać, ze nie ponosi Pani odpowiedzialności za reakcje partnera, zwłaszcza tak nieadekwatne. Zalecałabym namówić go na skorzystanie z pomocy psychiatrycznej/psychoterapeutycznej. Pomocna może może okazać się także terapia dla par.
Życzę dużo siły. Pozdrawiam.

Dzień dobry, w przypadku męża niezbędna będzie w pierwszej kolejności konsultacja psychologiczna aby znaleźć zródło jego zachowania, które nie powinno budzić w Pani lęku i obaw. Pani reakcja zaś na tą sytuację również powinna być pod kontrolą psychologa oraz lekarza psychiatry. Proszę pamiętać, że dobrze dobrane leczenie farmakologiczne oraz równoczesne uczestnictwo w terapii pomoże Pani uporać się z atakami paniki, o których mowa w Pani sytuacji i poprawi Pani stan psychiczny oraz komfort życia, aby mogła Pani w pełni świadomie i zdecydowanie podjąć odpowiednie dezycję odnośnie Pani życia i przyszłości. Życzę dużo siły! Pozdrawiam :)

Opisana przez Panią sytuacja - związana z dużym ciężarem i poczuciem zagrożenia - jest źródłem napięcia i lęku. Nie napisała Pani, czy mąż zastosował w przeszłości wobec Pani przemoc fizyczną, ale utrzymywanie drugiej osoby w poczuciu dezorientacji i lęku poprzez słowa i czyny ( nie bicie) również jest przemocą.
Myślę, że oboje potrzebujecie Państwo wsparcia terapeutycznego. Mąż aby zrozumieć i ukoić swoje akty złości (jeśli taka będzie jego wola), a Pani, by przywrócić sobie poczucie bezpieczeństwa i odkryć swoje granice.
Dom może być bezpiecznym, pełnym radości miejscem, ale może być też polem walki i źródłem cierpienia. Życzę Pani odwagi i wyborów, które przyniosą spokój.

Dzień dobry,
z Pani opisu wynika że mąż stosuje agresję wymierzoną w Panią i dzieci. Jest to też rodzaju przemoc psychiczna. Życie w tak ogromnym lęku mieszkając ze sobą może spowodować nerwicę lub inne choroby a już zażywa Pani leki przeciwlękowe. Domyślam się że rozmowa z mężem to za mało, czy proponowała Pani terapię małżeńską albo zasugerowała Pani mężowi że ma z tym duży problem, czy jest tego świadomy?
Niestety często takie osoby nie widzą w sobie problemu i żyją w przeświadczeniu że z nimi wszystko jest ok. Czy zauważyła Pani natężenie tych wybuchów złości? czy zgłaszałą Pani to komuś? czy może Pani liczyć na czyjąś pomoc?
pozdrawiam