Chcialbym sie dowiedziec czy to jest choroba? Na wstepie zaznacze ze jestem DDA, rodzice od zawsze

6 odpowiedzi
Chcialbym sie dowiedziec czy to jest choroba?
Na wstepie zaznacze ze jestem DDA, rodzice od zawsze duzo pili, czesto byly awamtury, tato sie znecal nad mama.
Nade mna tez sie znecali po prostu sa chorzy, psychopata i narcystyczna matka.
Zeby dac lepszy obraz:
Ojciec kiedys mi opowiadal ze sie bil na imprezie jak mial 20 lat i wygral i po kilku godz ten gosciu go zawolal i czekalo na niego 4 kolegow to przyjechalo 5 karetek bo wszystkich pocial i chyba za to poszedl siedziec. Inna syt jak mial zlamana noge w 2 miejscach pare lat temu i byl na l4 i siedzial w ogrodzie, szlo 2 pijanych ukraincow i jakos zaczeli draznic psa to podszedl do plotu z ta noga i ich zawolal na co jeden sie wrocil do niego i moj ojciec mu z miejsca wyjebal deska w glowe, caly podjazd byl we krwi, 10 minut zajelo zeby wstal na nogi i poszedl.
Jak mialem z 16 lat to mialem pojechac zlozyc zeznania ze sie zneca nad nami i poszedl by siedziec ale nie pojechalem i go wypuscili bo w pl nie da sie skazac w takiej sprawie bez zeznan swiadka.
A moja matka to jeszcze wieksza wyrachowana kurwa, bo specjalnie go nakrecala jak mialem z 10 lat zeby mnie bil pasem, bo sie podobno nie uczylem i on mnie napierdalal a on siedziala i teraz rozumiem ze to jej sprawialo chora przyjemnosc. Te przyklady, ktore ich najlepiej obrazuja. Agresywni zab psychole, zyjacy w swoim swiecie. Do 17 roku zycia chronicznie nie moglem sie wysilac, czasem stalem z 5 min. Teraz mam czestomocz, nawet szef w pracy mi mowi, Daniel zdrowy meszczyzna jest w stanie wytrzymac 4 h, nawet dziewczyny nie chodza tyle co Ty.
I taka jest rzeczywistosc. Prace uk trawiennego mam tak rozjebana ze od dziecka sie zalatwiam sie nawet z 8 razy dziennie, jelita mnie bola chronicznie, zoladek z chronicznego stresu.
Mam objawy chyba kazdego zb osobowosci:
problemy w nauce (w 4 tech mialem 20 jedynek na 1 sem i 20 na 2 i w ostatni miesiac wszystko poprawilem ale czesto zaliczalem bez nawet minuty nauki i teraz zrozumialem ze Ci nauczyciele zdawali sb sprawe ze moze byc tak ze mi dadza 1 i ja sie pojde powiesze, bo nie ma innego wytlumaczenia.
trudności w koncentracji uwagi,
zaburzenia pamięci,
obniżoną samoocenę,
lęki, fobie, nerwice (do 15 roku zycia nie rozmawialem z ludzmi)
koszmary senne (czesto ze ktos mnie zabija)
poczucie winy i wstydu do 15 roku zycia nie bylem w stanie powiedziec przepraszam w autobusie zeby wysiasc)
perfekcjonizm,
alienację, unikanie kontaktów społecznych, izolację, mialem kiedys kolege to potem ktos mi powiedzial ze mowil ze mi wsp ze jestem chory. Inny kiedys powiedzial ze nie ma innego wytlumaczenia na moje zach niz choroba
depresję,
psychologiczne uzależnienie od rodziców,
zaburzenia tożsamości,
ucieczki z domu,
agresję, autoagresję,
nietrzymanie afektu, wybuchy złości, zachowania przestępcze
uzależnienie od narkotyków lub alkoholu,
stosowanie przemocy w życiu dorosłym,

Msc temu sie wyprowadzilem od bylej do domu po 2 latach to moi rodzice po tyg z zazdrosci ze zarabiam wiecej od nich, bo ta praca to chyba najlepsze co mnie spotkalo. Nigdy nie poszedlem na studia ale w grudniu poszedlem do fabryki samochodow niedawno cudem awansowalem na kierownika i zarabiam wiecej niz moja mama w urz jako st specjalista z 15 letnim stazem.
I z tego powodu jak sie najebali to zaczeli tak opierdalac ze w ef powiedzialem po 30 min chorego terroru o cos co nie mialo miejsca ze dzwonie na policje, to sie przestraszyli ze ich zamkna i ojciec mi wyjebal w zeby jak sie zapytalem dlaczego to zebym nie mowil czegos tam do niego i wtedy zrozumialem ze oni sa chory bo slowem sie nie odezwalem do niego.
W koncu wyjebal mnie o 24 na dwor podczas l4 z nakazem lezenia w lozku ze skrecona noga bez kul zadnych rzeczy i zamknal chate i okna, chyba liczyl ze tym sposobem nie zadz na policje tylko go przeproszexDDDD ale nie tym razem, na policje nie zadzwonilem ale przespalem sie na dworze wst rzeczy do lomb i na drugi dziem wynajalem pokoj o 16.

W kazdym razie zadzwonilem i powiedzialem im kilka slow ze juz nie istanija to uslyszalem:
Ale wiesz ze Ciebie nikt nie wyrzucil?

Teraz jestem na l4 i nie jestem w stanie wytrzymac na trzezwo nawet poranka cpam i pije, bo akurat mam taka syt zyciowa jeszcze z byla ze nie radze sobie.
Powiem tak ze mam 24 lata ale nie jestem w stanie wgl funkcjonowac.
Nawet zakupow nie jestem w stanie w wiekrzosci czasu zrobic.
1 raz tak mam i mam wrazenie ze to sie niedlugo skonczy na drzewie, bo po 1 za chuja nie powiem o tym psychiatrze ani nikomu, a poza tym patrzac na swoja osobowosc to nie znam bardziej zjebanej osoby i to leczenie nic nie da.
To batdzo trudna sytuacja w ktorej sie Pan znajduje ale obiektywnie nie beznadziejna. Mysle ze bedzie Panu trudno ja rozwiazywac i modyfikowac swoje wzorce bez wsparcia specjalisty psychiatry i psychologa. Najpierw nalezaloby sie zajac uzaleznieniami a pozniej relacjami i systemem w ktorym Pan funkcjonuje. Wazne ze ma Pan umiejetnosci ktore daja Panu dobrze platna prace dlatego podstawa byloby odciac sie od rodzicow i znalesc sobie lokum dla siebie na stale. Poswiecic sie pracy nad soba, zrozumieniu swojej historii i jej wplywu na Pana problemy oraz wyciszaniu destrukcyjnych zachowan. Polecam prace z terapeuta i zycze powodzenia.

Uzyskaj odpowiedzi dzięki konsultacji online

Jeśli potrzebujesz specjalistycznej porady, umów konsultację online. Otrzymasz wszystkie odpowiedzi bez wychodzenia z domu.

Pokaż specjalistów Jak to działa?
Witam, zachęcam do podjęcia terapii uzależnień, w ośrodku stacjonarnym. Aby dowiedzieć się gdzie takowe są wystarczy wpisać w wyszukiwarce "ośrodki leczenia uzależnień" wyszukać odpowiedni dla siebie i wykonać telefon. Pozdrawiam
Dzień Dobry, domyślam się, że sytuacja jest trudna. Myślę , że ten temat warto byłoby szerzej przedyskutować z psychologiem / psychoterapeutą podczas spotkania na żywo bądź online. Pozdrawiam
Bardzo mi przykro, że doświadczył Pan tak trudnych sytuacji. Skończył Pan jednak szkołę, nie poddał się Pan i poprawił oceny, znalazł pracę, awansował i to są bardzo wartościowe osiągnięcia.
Na początek warto byłoby się zbadać, poprosić o badania swojego lekarza rodzinnego. Wspomina Pan o różnych nieprzyjemnych objawach z ciała, którymi dobrze byłoby się zająć. Podobnie z uzależnieniem, polecałabym poszukać dla siebie terapii uzależnień, aby łatwiej było Panu funkcjonować. Można się również zgłosić do Ośrodka Interwencji Kryzysowej jeśli ma Pan takowy w pobliżu.
Gdyby miał Pan chęć, zapraszam do konsultacji psychologicznej. Życzę Panu wszystkiego dobrego.

Pozdrawiam,
Klaudia Ogrodnik
Z Pana opowieści aż wylewa się ból. Jako dziecko nie miał Pan żadnej możliwości uchronić się przed przemocą ze strony najbliższych osób - rodziców. Wyobrażam sobie, że przeszedł Pan bardzo długą drogę...Znalazł w sobie siłę i odwagę, by dotrzeć tu, gdzie dziś Pan jest.
Bycie DDA nie czyni Pana skazanym na cierpienie, choć nakłada dużo trudności. Tak, jak Pan napisał - rozpoczynających się od czynności codziennych takich, jak zakupy. Poczucie bycia innym, odklejonym, niepasującym, zranionym... To uczucia, które zamykają przed światem.
Drogą ku zdrowieniu, jest droga ku światu. Terapia grupowa w przypadku osób z doświadczeniem DDA, daje wspaniałe rezultaty. Przede wszystkim przestaje Pan być sam - okazuje się, że obok są inni i że ci inni rozumieją. Grupa pozwala doświadczyć tego, czego w dzieciństwie DDA zabrakło najbardziej - poczucia bycia przyjętym.
Poza terapią grupową, istnieje też możliwość indywidualnej pracy z terapeutą nad zrozumieniem i odkryciem siebie, nazwaniem swoich potrzeb, pragnień, dezadaptacyjnych schematów. Wszystko to pozwala zdjąć ten ogromny ciężar i iść dalej bez bólu i żalu. Życzę Panu odnalezienia w swoim życiu takiej wolności.
Dzień dobry. Przede wszystkim chciałabym powiedzieć, że to, przez co przeszedłeś, jest ogromnie trudne i bolesne, a Twoje cierpienie jest całkowicie zrozumiałe, biorąc pod uwagę Twoje doświadczenia. Dorastanie w tak toksycznym środowisku i bycie świadkiem oraz ofiarą przemocy ze strony rodziców ma ogromny wpływ na zdrowie psychiczne, emocjonalne i fizyczne. Twoje objawy są reakcją na traumę, a nie świadectwem "złej" osobowości. To, co opisujesz, może wskazywać na kilka rzeczy, takich jak zespół stresu pourazowego (PTSD), zaburzenia osobowości czy depresję, ale na pewno nie jesteś jedyną osobą, która zmaga się z podobnymi problemami.

Dzieci dorastające w domach z przemocą często przeżywają długotrwałe skutki traumy, które mogą manifestować się na wiele sposobów: problemy z koncentracją, pamięcią, relacjami społecznymi, obniżoną samooceną, lękami, zaburzeniami trawienia i innymi objawami, które opisałeś. To nie są oznaki "złej" osoby, ale raczej odpowiedź Twojego organizmu na chroniczny stres i traumę.

Zrozumiałe jest, że masz trudności z zaufaniem do ludzi, w tym do specjalistów. Ale ważne jest, żebyś wiedział, że są osoby, które mogą Ci pomóc przejść przez ten proces. Leczenie naprawdę może przynieść ulgę i poprawić Twoje samopoczucie, chociaż wymaga czasu i zaangażowania. Psychoterapia, szczególnie skoncentrowana na traumie, może pomóc Ci zrozumieć swoje doświadczenia, nauczyć się radzić sobie z emocjami i odbudować swoją samoocenę. Terapia nie jest oznaką słabości, ale odwagi do stawienia czoła trudnym wspomnieniom i pracy nad swoim zdrowiem.

Twoja historia i obecne doświadczenia pokazują, jak silny jesteś, mimo tego, że nie czujesz się w ten sposób. Przetrwałeś bardzo trudne warunki i to jest oznaka ogromnej siły. Jeśli czujesz, że nie możesz wytrzymać, proszę, rozważ kontakt z kimś, komu możesz zaufać — to może być terapeuta, lekarz, albo ktoś z Twojego otoczenia, kto Cię wspiera. Nie jesteś w tym sam i istnieje pomoc, która może odmienić Twoją sytuację.

Jeśli kiedykolwiek poczujesz, że jesteś bliski podjęcia drastycznych kroków, pamiętaj, że istnieją linie wsparcia kryzysowego, które oferują pomoc natychmiastową. Twój ból jest realny, ale jest nadzieja i jest droga wyjścia z tej trudnej sytuacji. Twój los nie jest przesądzony przez Twoje doświadczenia z przeszłości i zasługujesz na to, żeby poczuć się lepiej. Pozdrawiam serdecznie, Karolina Maciejewicz

Eksperci

Katarzyna Monika Adamska

Katarzyna Monika Adamska

Psychiatra

Kraków

Aleksandra Szymańska

Aleksandra Szymańska

Psycholog

Warszawa

Małgorzata Kowalska

Małgorzata Kowalska

Psycholog

Tarnowskie Góry

Angelika Wątor

Angelika Wątor

Psycholog

Sosnowiec

Dorota Ussorowska

Dorota Ussorowska

Geriatra, Psychiatra, Internista

Sopot

Iwona Adamkiewicz

Iwona Adamkiewicz

Psychiatra, Internista

Rzeszów

Podobne pytania

Masz pytania?

Nasi lekarze i specjaliści odpowiedzieli na 231 pytań dotyczących usługi: zaburzenia lękowe
  • Twoje pytanie zostanie opublikowane anonimowo.
  • Pamiętaj, by zadać jedno konkretne pytanie, opisując problem zwięźle.
  • Pytanie trafi do specjalistów korzystających z serwisu, nie do konkretnego lekarza.
  • Pamiętaj, że zadanie pytania nie zastąpi konsultacji z lekarzem czy specjalistą.
  • Miejsce to nie służy do uzyskania diagnozy czy potwierdzenia tej już wystawionej przez lekarza. W tym celu umów się na wizytę do lekarza.
  • Z troski o Wasze zdrowie nie publikujemy informacji o dawkowaniu leków.

Ta wartość jest za krótka. Powinna mieć __LIMIT__ lub więcej znaków.


Wybierz specjalizację lekarza, do którego chcesz skierować pytanie
Użyjemy go tylko do powiadomienia Cię o odpowiedzi lekarza. Nie będzie widoczny publicznie.
Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.