Jak pomóc osobie z zaburzeniami lękowymi, depresją, która dodatkowo bierze środki farmakologiczne, c

Dzień dobry,
niestety nie ma prostej metody, która pozwala szybko pozbyć się lęku i depresji. Trudno jest z tak skrótowego opisu wnioskować o tym, jakie jest podłoże problemów, a zatem również o tym, jak najskuteczniej radzić sobie z nimi.
Zaburzenia lękowe, w których dochodzi do napadów paniki bardzo często niezwykle mocno ograniczają funkcjonowanie. Utrudniają, często wręcz uniemożliwiają wykonywanie pracy zawodowej, utrzymywanie kontaktów społecznych, podejmowanie obowiązków domowych, również dbanie o związek. Liczba i skala tych ograniczeń w połączeniu z poczuciem bezradności osoby dotkniętej problemem niejednokrotnie prowadzi do rozwinięcia się objawów depresji. Często w wyniku trudności w codziennym funkcjonowaniu nawarstwiają się problemy: zaległości w pracy, nieprzychylny stosunek przełożonych związany z obniżeniem efektywności, trudności w związku... to wszystko staje się powodem do narastania lęku - powstaje błędne koło, z którego z punktu widzenia osoby borykającej się z takimi trudnościami trudno się wydostać. Jeśli nasilenie i częstotliwość objawów powodują, że sytuacja życiowa osoby dotkniętej problemem staje się naprawdę trudna, w pierwszej kolejności należy przerwać owo błędne koło, aby nie dopuścić do narastania problemu. W tej sytuacji najlepszym rozwiązaniem wydaje się farmakoterapia, która w stosunkowo krótkim czasie pozwala poprawić stan osoby cierpiącej. Jeśli opisane problemy są efektem głębszych, osobowościowych predyspozycji do zaburzeń lękowych, konieczna może się okazać psychoterapia.
W opisie znajduje się informacja o zażywanych środkach farmakologicznych. Jeśli są to leki, które nie przynoszą efektu, należy zgłosić się do lekarza - leki stosowane w takich przypadkach nie zawsze udaje się odpowiednio dobrać do pacjenta. Fakt, iż jeden lek nie działa, nie oznacza, że kolejny nie przyniesie doskonałego efektu. Jeśli zaś pod określeniem "środki farmakologiczne" w istocie kryją się narkotyki (również leki, ale nieprzepisane przez lekarza, ale zażywane w celach rekreacyjnych), tym bardziej konieczna jest wizyta u lekarza. W takiej sytuacji niezależnie od farmakoterapii konieczna może się okazać terapia uzależnień.

Dzień dobry, każdej osobie, która jest w relacji z osobą, która przeżywa trudności natury psychicznej może być ciężko. Warto z nią porozmawiać o swoich przeżyciach,odczuciach w związku z tym,co dzieje się ze mną w tej relacji, najlepiej bez oceniania drugiej osoby. Nie wiem czy partner/ka jest w terapii. Jeżeli nie to polecam sięgnięcie po pomoc terapeuty CBT. Być może warto samemu/ samej wybrać się na konsultację psychologiczną by wesprzeć siebie. Partner nie powinien wchodzić w rolę ratownika/ terapeuty swojego partnera. Jeżeli problemy będą dalej trwały polecam terapię par. Pozdrawiam serdecznie.

Witaj, połączenie pomocy psychiatrycznej i psychoterapeutycznej przyniesie najprawdopodobniej oczekiwany efekt w postaci poprawy stanu zdrowia psychicznego,
to, co opisujesz brzmi poważnie, wskazuje na wielopłaszczyznowe problemy, proszę dbaj o siebie i proszę nie wchodź, w rolę terapeuty tej osoby, kiedy stan osoby jest bardzo poważny to czasem jest konieczna hospitalizacja. ...
życzę dużo zdrowia-Regina Wenzel

To trudna sytuacja, w której naprawdę trudno nie tylko o wsparcie, ale i o poczucie stabilności w związku. Osoba cierpiąca na zaburzenia lękowe i depresję, zwłaszcza w połączeniu z farmakoterapią, może przechodzić przez bardzo zmienne stany emocjonalne, co potrafi mocno nadwyrężyć także Ciebie i Waszą relację. Wymaga to szczególnej uwagi i cierpliwości, ale też przemyślanego dbania o równowagę we wspólnym życiu.

Przede wszystkim ważne jest, by przy atakach paniki i epizodach dużego lęku być obecnym, ale bez nacisku. W takich chwilach mniej mogą znaczyć słowa, a bardziej to, że jesteś, okazujesz wsparcie i pozostajesz spokojny. Możesz pytać, czy potrzebuje czegoś konkretnego, i dostosować swoje działanie do jej reakcji. Niech Twoja obecność przypomina, że jest ktoś, kto jej nie ocenia, kto nie chce jej zmieniać na siłę, ale po prostu jest obok i troszczy się o jej bezpieczeństwo.

Zdarza się, że przy nasilonych zaburzeniach lękowych próby rozmów o relacji i uczuciach przynoszą odwrotny efekt – wzmaga się stres, wyzwala się lęk o przyszłość, i to z kolei często prowadzi do wycofania się lub przytłoczenia. Warto postarać się prowadzić takie rozmowy bardzo delikatnie i w momentach, gdy druga osoba nie jest w stanie lękowym. Można wówczas spróbować skoncentrować się na prostych, pozytywnych faktach: na wsparciu, na drobnych sukcesach, na wspólnych planach, by podkreślić, że jesteście razem, a relacja ma znaczenie dla Was obojga. Możesz też mówić o tym, że Twoje starania wynikają z troski, że jesteś z nią nie tylko dla wspólnej codzienności, ale dlatego, że ją kochasz i chcesz razem przez to przejść.

W relacji z osobą, która zmaga się z lękiem i depresją, ogromną rolę odgrywa balans między wsparciem a zadbaniem o siebie. Czasem można poczuć, że każda rozmowa, każdy trudniejszy temat grozi konfliktem lub odrzuceniem – ale jeśli stale dostosowujesz się do lęku partnerki, a brakuje w tym przestrzeni na Twoje potrzeby, może to z czasem osłabić Twoje siły i wywołać poczucie bezsilności. Dlatego warto poszukać wsparcia także dla siebie, nawet w formie konsultacji terapeutycznych, by móc lepiej radzić sobie ze swoimi emocjami w tej sytuacji.

Najważniejsze, by pamiętać, że jej trudności nie wynikają z tego, że Wasz związek jest słabszy, lecz z jej wewnętrznej walki, która czasami ją przerasta. Często osoby w Twojej sytuacji zastanawiają się, czy wystarczająco dobrze się spisują i czy ich starania coś zmieniają. Jeśli tylko zrozumie, że Twoja obecność jest czymś trwałym i szczerym, może to być dla niej wielkim oparciem – szczególnie w chwilach, gdy sama ma wątpliwości co do własnej wartości czy przyszłości.

Pamiętaj, że Twoje dobro i Twoje potrzeby są równie ważne.