Jakie są objawy anoreksji?

Dzień dobry, bardzo trudno jest pomóc osobie chorej na anoreksję, bez specjalistycznego przygotowania. Obawiam się, że znajomość objawów nie da Pani jasnych wskazówek, co do tego, jak pomóc koleżance. To co może Pani zrobić to towarzyszyć jej, okazywać jej przyjaźń i akceptację. Może też Pani motywować ją, żeby o swoim problemie powiedziała osobom bliskim, które pomogą jej w znalezieniu odpowiedniej terapii.
Pozdrawiam

Może Pani znależć informacje o objawach anoreksji w internecie np w portalu abczdrowie.
Wystarczy, ze wbije Pani w Google hasło "anoreksja objawy".
Pozdrawiam

Witaj,
anoreksja, czyli jadłowstręt psychiczny należy do grupy zaburzeń odżywiania. Anoreksję diagnozuje się, gdy występują wszystkie 4 wymienione niżej objawy (u dzieci 5 objawów):
1) spadek masy ciała (lub – u dzieci – brak przyrostu wagi), prowadzący do wagi ciała co najmniej 15% poniżej prawidłowej lub oczekiwanej w stosunku do wieku i wzrostu (indeks wagi ciała wynosi poniżej 17,5 kg/m2);
2) spadek wagi jest narzucony przez samego chorego poprzez unikanie tuczącego pożywienia; a ponadto za pomocą jednej z następujących czynności: prowokowanie wymiotów, przeczyszczanie, wyczerpujące ćwiczenia fizyczne, stosowanie leków tłumiących łaknienie lub środków moczopędnych;
3) samoocenianie siebie jako osoby otyłej oraz strach przed przytyciem, co prowadzi do narzucania sobie niskiego progu wagi ciała; obawa przed otyłością występuje w formie natrętnej myśli nadwartościowej;
4) zaburzenia endokrynne, przejawiające się u kobiet zanikiem miesiączkowania, a u mężczyzn utratą zainteresowań seksualnych i potencji (wyjątkiem jest krwawienie z dróg rodnych u kobiet stosujących substytucyjne leczenie hormonalne, najczęściej w postaci przyjmowania tabletek antykoncepcyjnych); stwierdza się również wzrost poziomu hormonu wzrostu i kortyzolu oraz zmiany metabolizmu hormonu tarczycy i zaburzenia wydzielania insuliny.
U dzieci występuje ponadto opóźnienie albo zahamowanie licznych zjawisk związanych z okresem pokwitania (wzrost ulega zatrzymaniu, u dziewcząt nie rozwijają się piersi i występuje pierwotny brak miesiączek, u chłopców narządy płciowe pozostają w stanie dziecięcym); objaw ten można zaobserwować, jeśli początek choroby miał miejsce przed okresem pokwitania; po powrocie do zdrowia pokwitanie często przebiega prawidłowo.

Zgodnie z klasyfikacja zaburzeń psychicznych jadłowstręt psychiczny charakteryzuje się spadkiem wagi, lub u dzieci, brakiem przybytku wagi prowadzącym do masy ciała o co najmniej 15% poniżej prawidłowej lub oczekiwanej w stosunku do wieku i wzrostu; spadek wagi jest narzucony samemu sobie poprzez unikanie "tuczącego jedzenia"; samoocenianie siebie jako osoby otyłej oraz zaburzajacy strach przed przytyciem prowadzący do narzucania sobie niskiego progu masy ciała ; pojawiają sie także zaburzenia endokrynne przejawiające sie brakiem miesiączki. Podsumowujac: osoba chora na anoreksję wazy mniej niż powinna, przy czym postrzega siebie jako osobę gruba, co sprawia, ze unika jedzenia i narzuca sobie dążenie do wagi, która z punktu widzenia medycznego może być niebezpieczna dla jej zdrowia a nawet życia. Należy pamiętać, ze jadłowstręt psychiczny może mieć różne podłoże, często związane z relacjami panującymi w rodzinie osoby chorej. Jeżeli chciałaby Pani pomoc przyjaciółce proszę namówić ja na wizytę u lekarza. Podczas wizyty lekarz oceni czy przyjaciółka faktycznie ma zaburzenia odżywiania a także skieruje ja na odpowiednia terapie. Proszę rownież pamiętać, ze anoreksja to choroba śmiertelna, prowadzi do skrajnego wyczerpania organizmu, dlatego należy działać delikatnie, ale tez szybko i zdecydowanie.

Anoreksja to bardzo poważna choroba - nieleczona może doprowadzić do śmierci. Jej objawy są następujące:
1) Zmniejszenie masy ciała prowadzące do osiągnięcia masy 15% poniżej prawidłowej albo BMI równe lub mniejsze 17,5;
2) Zachowania mające na celu zmniejszenie masy ciała: unikanie „tuczącego” pożywienia, prowokowanie wymiotów, przeczyszczania, wyczerpujące ćwiczenia fizyczne, stosowanie leków zmniejszających łaknienie albo moczopędnych;
3) Obawa przed przytyciem i zaburzony obraz własnego ciała (przeświadczenie o byciu "zbyt grubą");
4) Zaburzenia hormonalne, manifestujące się u kobiet zanikiem miesiączki.