Mam zdiagnozowane zaburzenia lękowo-depresyjne, dodatkowo cierpię na silną fobię społ

Szanowna Pani, w leczeniu fobii nieswoistych, takich jak fobia szkolna jedną z najlepiej udokumentowanych jeżeli chodzi o skuteczność terapii jest szkoła psychodynamiczna. To podejście, które nie tylko pomoże Pani zrozumieć mechanizmy stojące za atakami paniki, ale także skutecznie sobie z nimi poradzić.

Dzień dobry, posze Pani że cierpi na zaburzenia lękowo-depresyjne, oraz silną fobie społeczną. Najbardziej typowymi objawami fobii społecznej są uporczywy lęk (obawa przed nienormalnym zachowaniem się wśród ludzi, ośmieszeniem lub kompromitacją), czerwienienie się, drżenie rąk i mięśni, przyspieszone bicie serca, nadpotliwość, duszności - co tłumaczyłoby Pani
"katusze". Pozbycie się tego typu zaburzeń jest jak najbardziej możliwe pod warunkiem określenia przyczyny i dobrania właściwej formy psychoterapii
pasującej do Pani psychiki. Pozdrawiam

Szanowna Pani, pisze Pani że podejmowała już terapię jednak były one nieskuteczne. W terapii skoncentrowanej na Rozwiązaniach koncentrujemy się na zasobach klienta. Proszę się zastanowić czy faktycznie nie poczynił Pani żadnych postępów, czy po terapii coś jednak się poprawiło? Nie jest jeszcze idealnie, ale zauważalnie swoich choćby drobnych osiągnięć może być kluczem do sukcesu. To co działało, co pomagało Pani lepiej znosić sytuacje stresowe, odczuwać mniejszy lek należy kontynuować. To jeden z elementów terapii TSR. Większą uważność na strategię które już u Pani skutkują, choćby w jakimś stopniu. Pozdrawiam serdecznie

Twoje odczucia są bardzo zrozumiałe, choć niewątpliwie trudne. Lęk w sytuacjach związanych ze szkołą, mimo że jesteś dorosła, może wynikać z wielu różnych czynników. Zgłębiając mechanizmy, warto rozważyć kilka aspektów, które mogą na to wpływać.

Po pierwsze, nie jest to dziwne, że reakcje lękowe mogą mieć miejsce w kontekście szkoły, mimo iż te doświadczenia nie były szczególnie traumatyczne. Czasami może chodzić o coś, co w sposób podświadomy wyzwala w nas lęk, np. wspomnienie o byciu ocenianym, porównywanym, czy przeżywaniu poczucia bycia niewystarczającym. Nawet jeśli w czasie dzieciństwa te doświadczenia nie były bardzo silne, to mogą nadal w nas funkcjonować i manifestować się w takich sytuacjach. Możliwe jest również, że Twoje reakcje lękowe są połączone z obawami o to, jak jesteś postrzegana przez innych, co może być charakterystyczne dla fobii społecznej – unikanie bycia ocenianym i wchodzenie w interakcje z osobami, które reprezentują pewne autorytety, może uruchamiać lęk i napięcie.

Ponadto, jeśli wspominasz o traumatycznych przeżyciach z dzieciństwa, możliwe, że niektóre sytuacje związane z dorosłym życiem, takie jak kontakt z nauczycielami czy bycie w budynku szkolnym, przypominają Ci o tych wcześniejszych, trudnych momentach. Często takie podświadome mechanizmy mogą wywoływać reakcje lękowe w sytuacjach, które na pierwszy rzut oka wydają się niezwiązane z traumą, ale w rzeczywistości mogą przypominać o niej.

Twoje przeżycia w takich sytuacjach mogą wskazywać na głębszą warstwę, której świadomość i zrozumienie mogą być kluczowe. Pomocne może być na przykład podjęcie pracy nad mechanizmami obronnymi i przyczynami tego lęku w bardziej pogłębionej terapii, np. w terapii psychodynamicznej, która pomoże dotrzeć do tych nieuświadomionych powiązań i przeżyć. Takie podejście pozwala zrozumieć, dlaczego konkretne sytuacje budzą silny lęk i odkryć, jakie mechanizmy z przeszłości się za tym kryją.

Twoje pytanie o to, czy to jest związane z fobią społeczną, czy z podświadomą konfrontacją z rodzicami, jest bardzo trafne. Warto poszukać tego związku w kontekście Twoich doświadczeń z dzieciństwa i tego, jak postrzegasz figury autorytetów w dorosłym życiu. Terapia, która pozwala na lepsze zrozumienie tych mechanizmów, może z czasem pomóc w łagodzeniu objawów lękowych i wypracowaniu nowych, zdrowszych sposobów reagowania w tych sytuacjach.

Bardzo ważne jest, że szukasz zrozumienia tych reakcji i masz świadomość ich wpływu na Twoje życie. To już pierwszy, ogromny krok w kierunku zmiany. Zachęcam Cię, abyś kontynuowała poszukiwanie odpowiednich narzędzi, które pozwolą Ci radzić sobie z lękiem w taki sposób, by stopniowo odzyskać komfort i poczucie kontroli w tych sytuacjach. Trzymam kciuki za Twoją drogę i jestem pewna, że dalsza praca nad sobą przyniesie Ci ulgę.