Witam borykam się z nerwica lękową ok30lat. Objawy występujea różne. Oprócz tego zaburzenia osobowoś

Dzień dobry! Doświadczenia traumatyczne, stres, sytuacje kryzysowe wiążą się z cierpieniem i trudem. To normalne, że w takich sytuacjach człowiek funkcjonuje inaczej niż dotychczas. Musi mieć Pani/Pan w sobie niesamowicie dużo siły i wytrwałości, bo nieść to, co przekracza nasze siły przez 30 lat, jest niesamowitym działaniem. Proszenie o pomoc też wymaga odwagi. Może Pani/Pan wrócić do takiego życia, by znów cieszyć się życiem i czuć spokój. W powrocie do siebie pomoże specjalista. Proszę poszukać psychologa, psychoterapeuty lub psychotraumatologa, który pomoże rozeznać się potrzebach i wspólnie poszuka rozwiązania, by osiągnąć upragniony cel. Nie warto dłużej cierpieć, proszę sobie dać pomóc. Moc serdeczności i spokoju!

Dzień dobry, na początek zachęcam do nam najszybszej konsultacji u psychiatry jeśli Pani/Pan do tej pory nie była/był. Leki pomogą poradzić sobie z najtrudniejszymi momentami. Następnie warto zastanowić się nad podjęciem psychoterapii, tak by długoterminowo zacząć żyć spokojniej, w większym zaufaniu do siebie.
Zachęcam do działania!

Dzien Dobry, widzę, że sytuacja jest trudna. Zlecam udać się po wsparcie do psychologa. Myślę, że regularne spotkania przyniosą korzyść w postaci lepszego samopoczucia.

Dzień dobry.
Bardzo długo zmaga się Pani/Pan ze swoim problemem. Na pewno jest możliwość przywrócenia komfortu funkcjonowania. Konieczne jest poddanie się wsparciu psychologa/psychoterapeuty i równoczesne konsultacje z psychiatrą.
Proszę dać sobie pomóc - praca nad zmianą może trwać długo, ale warto ją podjąć.

Dzień dobry
Czuję, że to, co Pan/Pani opisuje wywołuje u Pani niepokój i strach, z którym może być ciężko sobie poradzić. Traumatyczne doświadczenie, które miało miejsce może dodatkowo przyczyniać się do odczuwanych trudności. Nie wiem z opisu, czy jest Pan/Pani pod opieką specjalisty psychiatry. Odpowiednio dobrane leki mogą pomóc w uspokojeniu myśli i ataków paniki. Oczywiście leki nie zmienią myślenia, pomogą natomiast uporać się z objawami dlatego sugerowałabym rozważenie połączenia farmakoterapii (leków) oraz psychoterapii. Pana/Pani pytanie i gotowość do proszenia o pomoc to pierwszy krok ma drodze do lepszego życia z większym spokojem.

Serdecznie pozdrawiam i życzę wszystkiego dobrego!

Myślę, że po tych wszystkich latach, być może jest to dobry moment, by zadbać o siebie. Cierpienie związane z atakami paniki i bezsilność, która jest związana z pętlą lękową, można stopniowo zmniejszać, a nawet eliminować za pomocą dobrze dobranej farmakoterapii i psychoterapii. Leki działają na objaw, a więc przynoszą szybką i odczuwalną ulgę, zaś proces terapeutyczny pozwala dotrzeć do źródła lęku i uzdrowić tę część, która "woła" o pomoc.
Warto poświęcić sobie czas i uwagę, zwolnić, zaopiekować się sobą - życie mamy jedno i może być ono źródłem szczęścia i satysfakcji, czego szczerze życzę.

Widzę, że długo zmaga się Pani z lękiem w swoim życiu - rozumiem, że w związku wypadkiem, którego była Pani uczestniczką. Zastanowiłabym się czemu te ataki paniki się pojawiają? W jakich dokładnie momentach? Jaki dokładnie mają przebieg - czy zawsze taki, sam czy może czasami jest się w stanie Pani szybciej uspokoić? Możemy wspólnie poszukać, gdzie ma Pani więcej władzy, a gdzie ją Pani traci. Ten lęk jest też Pani i jest on tylko jakąś składową tego co Pani odczuwa - razem możemy go odczarować ;) Niezależnie gdzie się Pani uda po pomoc, życzę by to Pani miała władzę nad swoimi emocjami.