Witam. Od ponad pół roku zmagam się z lękiem przed tym, że w miejscu publicznym zemdleję (np. w koś

Rozumiem, że jesteś obecnie zaniepokojony swoim lękiem przed zasłabnięciem w miejscach publicznych, takich jak kościół, zwłaszcza po tym incydencie, który miał miejsce na niedzielnej mszy. Wydaje się, że ten lęk wpłynął na twoje codzienne funkcjonowanie i jakość życia. Pragnę cię zapewnić, że nie jesteś sam - lęki i obawy mogą pojawić się w odpowiedzi na konkretne wydarzenia lub doświadczenia, takie jak ten, który opisujesz.

Zanim przejdziemy do rad, chciałbym podkreślić, że jako psycholog nie jestem w stanie zdiagnozować żadnego stanu zdrowia ani przepisywać leków. Dlatego też ważne jest, aby nadal utrzymywać kontakt z lekarzem psychiatrą i terapeutą, którzy będą mogli ocenić twoją sytuację i odpowiednio cię wspierać.

Jednakże, mogę podzielić się kilkoma ogólnymi radami, które mogą pomóc ci zarządzać lękiem:

Zrozumienie lęku: Edukacja na temat swoich lęków może pomóc w zrozumieniu, dlaczego się pojawiają i jakie są ich korzenie. To może pomóc w oswojeniu się z tymi uczuciami i zmniejszeniu ich intensywności.

Techniki relaksacyjne: Naucz się technik relaksacyjnych, takich jak głębokie oddychanie, medytacja, czy progresywna relaksacja mięśni. Te metody mogą pomóc w obniżeniu poziomu stresu i lęku.

Wystawianie się stopniowo na sytuacje, które wywołują lęk: Jeśli jesteś gotów i czujesz się bezpiecznie, postaraj się stopniowo narażać na sytuacje, które wywołują lęk, ale w kontrolowany sposób. To może pomóc w zmniejszeniu lęku stopniowo.

Unikaj nadmiernego stosowania środków zaradczych: Stosowanie zbyt dużej ilości wody lub słodyczy w odpowiedzi na lęk może być nieskuteczne i potencjalnie niebezpieczne dla zdrowia. Ważne jest, aby znaleźć zdrową równowagę i unikać uzależniania się od konkretnych działań jako sposobu radzenia sobie z lękiem.

Aktywność fizyczna: Regularna aktywność fizyczna może pomóc w redukcji poziomu lęku i stresu. Możesz spróbować uprawiać sport, jogging, spacery, czy jogę.

Wsparcie społeczne: Szukaj wsparcia ze strony rodziny, przyjaciół lub grup wsparcia, gdzie będziesz mógł rozmawiać o swoich lękach i doświadczeniach.

Pozwól sobie na błędy: Pamiętaj, że wszyscy czasami czujemy lęk i możemy mieć gorsze dni. Nie oczekuj od siebie doskonałości i pozwól sobie na czasami trudne emocje.

Zwróć się również do swojego lekarza psychiatry i terapeuty, aby omówić te sugestie i zasięgnąć ich profesjonalnej opinii w kontekście twojej indywidualnej sytuacji.

Pamiętaj, że proces radzenia sobie z lękiem może być stopniowy, ale z odpowiednim wsparciem i wysiłkiem, możesz nauczyć się skuteczniej zarządzać swoimi emocjami i wrócić do realizacji swoich aktywności życiowych, w tym uczestnictwa w kościele, z większym spokojem i pewnością siebie. Powodzenia i pozdrawiam!

Witam serdecznie, dziękuję za podzielenie się swoimi doświadczeniami i obawami. Lęk przed zemdleniem w miejscach publicznych stał się dla Pana problemem, który wywiera wpływ na Pana codzienne życie i działania. Opisane objawy mogą mieć podłoże lękowe. Zdarza się, że nasze umysł tworzy „łączniki” między danymi wydarzeniami a naszymi emocjami, prowadząc do lęków i obaw związanych z powtórzeniem się danej sytuacji. Jednakże jest bardzo ważne, aby wykluczyć potencjalne przyczyny fizyczne tych objawów jak również możliwe zaburzenia zdrowotne. Dlatego zdecydowanie zalecam umówienie się na wizytę u lekarza, najlepiej lekarza rodzinnego, aby przebadać Pana i wykluczyć jakiekolwiek problemy zdrowotne. Jednocześnie dostrzegam, że jest Pan już po wizycie u psychiatry i przyjmuje Pan lek. Warto rozważyć także psychoterapię, która może pomóc w zrozumieniu korzeni Pana lęków, nauczyć technik radzenia sobie z nimi oraz pomóc w zmniejszeniu wpływu tych lęków na Pana codzienne funkcjonowanie. Ponadto, rozumiem, że Pana wiara i modlitwa są dla Pana ważne i wspierające. Można wypracować strategie, które pozwolą Panu kontynuować chodzenie do kościoła i czerpanie z tego satysfakcji, bez nadmiernego lęku. Ważne jest, aby zrozumieć, że jest Pan młodym człowiekiem i nie musi Pan rezygnować z aktywności, które dla Pana są ważne z powodu lęków. Z odpowiednią pomocą można dążyć do tego, aby Pan czuł się bardziej pewnie i swobodnie w różnych sytuacjach. Proszę mieć na uwadze, że poradzenie sobie z lękami może być procesem wymagającym czasu i zaangażowania, ale z odpowiednim wsparciem można osiągnąć znaczącą poprawę. Życzę Panu wytrwałości na drodze do zdrowia, pozdrawiam serdecznie.

Opisana przez Pana sytuacja w kościele - to najprawdopodobniej atak lęku. Taka sytuacja wiąże się z bardzo gwałtownym skokiem napięcia i ma konkretne odzwierciedlenie na poziomie ciała. Może się wiązać z przyspieszoną akcją serca, zimnymi potami, zawrotami głowy, poczuciem nadchodzącej katastrofy, odrealnienia, wręcz odklejenia od siebie. Osoba, która doświadcza tak trudnych przeżyć, nie chce nigdy więcej do nich wracać, stąd często pojawia się tzw. lęk antycypacyjny, czyli lęk przed lękiem, który wprowadza osobę, doświadczającą zaburzeń lękowych do błędnego koła. Może się to wiązać z zachowaniami zabezpieczającymi takimi, jak te, które Pan opisał - niestety wzmacniają one lęk i ugruntowują w poczuciu, że "uratowałem się, bo..."
Doświadczenie zaburzeń lękowych jest bardzo trudnym przeżyciem, najczęściej wiąże się z przeciążeniem na jakimś poziomie. Być może było to zbyt wiele obowiązków, trudne wydarzenie, sytuacja, która była dla Pana nie do "pomieszczenia".
Ciało kiedy jest przebodźcowane, włącza system alarmowy, co tak naprawdę jest szansą na to, by przyjrzeć się sobie. Gorąco zachęcam do kontaktu z terapeutą i zadbania o swój komfort życia. Pozdrawiam serdecznie, życząc wszystkiego, co potrzebne.

Witam. Warto kontynuować terapię u specjalisty i stosować zalecane przez niego metody radzenia sobie z lękiem. Konieczne może być również rozmowa z psychiatrą w celu ewentualnej modyfikacji terapii farmakologicznej. Przede wszystkim jednak, warto pracować nad uznaniem i zaakceptowaniem swoich lęków, aby móc je stopniowo pokonywać. Pozdrawiam.

Dzień dobry, czy wizyta z lekarzem psychiatrą miała miejsce przed czy po zemdleniu? Jeśli po to czy skonsultował Pan zasłabnięcie i czy zweryfikowali Państwo ewentualne przyczyny somatyczne? Jeśli nie rozmawiał Pan z lekarzem o tej sytuacji to zdecydowanie zalecam - niekoniecznie musi to być lekarz psychiatra. Samodzielne poszukiwanie informacji w internecie może nie być wystarczające. Jednocześnie zachęcam do kontynuowania pracy z terapeutą nad stopniowym konfrontowaniem się z lękiem przed ponownym zasłabnięciem.