mgr Agnieszka Mądry

Dobrze zrobiłam że, pierwsza zerwałam ze swoim chłopakiem i jednocześnie zakończyłam z nim jakąkolwiek znajomość?

Byliśmy razem prawie 9 lat. Poznaliśmy się mając po 20 lat. Teraz przekroczyliśmy 30 + lat. Od zawsze byliśmy burzliwą parą. Często się kłóciliśmy ale po jakimś czasie zgodziliśmy się. Mój były chłopak jest alkoholikiem i nic w zyciu mu się nie chce robić. Jest mu dobrze z tym jak jest. Akceptowałam to jaki on jest, poszliśmy sobie na kompromis. W mojej obecności pił alkohol do minimum lub więcej podczas mojej nieobecności... Zdarzało się wiele razy że mnie okłamywał, oszukiwał, olewał, ignorował mnie czy lekceważył moje problemy i potrzeby. Od zeszłego roku zaczęło się poważnie psuć między nami. Obrażał mnie, poniżał, wysmiewal się ze mnie, nie akceptował mojego wyglądu - miałam nadwagę i w ramach tego oglądał zdjęcia chudych i szczupłych kobiet na instagramie czy na porno. Do połowy tego roku była znaczna poprawa - pokazał mi że mu na mnie zależy i zawsze mogłam na niego liczyć nawet o kazdej porze dnia i nocy :) Ale odkąd zmarla mu babcia wprowadził się do niego na stale jego ojciec alkoholik. Od tego momentu ma mnie gdzieś, po prostu mu nie zależy na mnie i mi to pokazuje na kazdym kroku. Rozmawiałam z nim o tym że sie zmienił na gorsze a on mi na to że nie zamierza nic z tym zrobić... Olał moje potrzeby i postanowiłam z nim zerwać. Przy zerwaniu milczał - coś proponował jakaś zmianę, martwił się o mnie ale nie dostatecznie na tyle żebym to doceniła. Rozstaliśmy się pod wpływem emocji. Zrobiłam mu na koniec awanturę o to że nie chce on spędzać ze mną jak najwięcej czasu i że przestał się o mnie martwić i przejmować i na bezczelnego na koniec mnie okłamał i oszukał... Na pożegnanie zareagował on radością że go w końcu zostawiłam i nie chcę mieć z nim wspólnego. Dobrze zrobiłam że z nim zerwałam? Moja intuicja mnie do tego zmusiła i jego czyny lub jego brak w tej byłej relacji.

Zwracam się z prośbą o pomoc w zrozumieniu przyczyn moich zachowań, które budzą we mnie głęboki niepokój. Często doświadczam intensywnych wybuchów złości, zwłaszcza w sytuacjach, gdy moje dziecko nie słucha mnie lub nie wykonuje poleceń w sposób, który bym oczekiwał. W takich momentach odczuwam silną chęć uderzenia go, co jest dla mnie bardzo przerażające i niepokojące. Niestety zdarzyło mi się to kilka razy i później odczuwam duże poczucie winy, jednak nie umiem postępować inaczej. Byłam bita oraz obrażana w dzieciństwie przez moich rodziców. Nigdy nie było mi nic wytłumaczone.
Dodatkowo, zauważam, że w chwilach frustracji i gniewu zaczynam wyżywać sie na swoich najbliższych, co tylko potęguje moje poczucie winy i zagubienia. Chciałabym zrozumieć, co może być źródłem tych skrajnych reakcji oraz jak mogę skutecznie nad nimi zapanować, aby poprawić swoje relacje i samopoczucie." Czuje się tak odkąd pamiętam, nigdy nie umiałam opanowywać swoich emocji