mgr Alicja Serocka

Od długiego czasu żyje w ciągłym stresie. Mam 18 lat, moja rodzina jest dysfunkcyjna. Od wielu lat normą jest tu krzyk, jakieś wyzwiska. Ogólnie jest ciężko, bo poważna awantura może wybuchnąć lada chwila, nawet bez większego powodu. Od jakiegoś czasu mamy też poważne kłopoty finansowe. Skutkuje to tym, że żyje w nieustannym silnym stresie, najmniejszy bodziec skłania mnie do płaczu a przy gorszych chwilach potrafię robic sobie krzywdę np przez zaciskanie paznokci na twarzy. Mam problemy z zasypianiem a gdy już śpię moje sny to tortura, czasem budzę się z płaczem. Zaczynam mieć też dolegliwości zdrowotne typu bóle brzucha, głowy, czy ból zębów spowodowany nerwowym zaciskaniem szczęki. Czuję że jest coraz gorzej już od dłuższego czasu. Chciałam więc zapisać się do psychologa na NFZ jednak z powodu koronawirusa odwlekli mi wizytę u lekarza. Jestem więc totalnie zawieszona. Nie radzę sobie. Nie mam dokąd uciec. Co mogę w tej sytuacji zrobić? Może jakieś uspokajające leki bez recepty? Piję już melise ale średnio pomaga. Staram się nie angażować w życie rodzinne. Siedzę właściwie tylko u siebie w pokoju i powtarzam że jeszcze tylko trochę aż wyjadę na studia. Ale szczerze mówiąc nie wiem czy wytrzymam. W gorszych chwilach mam nawet myśli żeby skrzywdzić siebie lub inne osoby. Błagam o pomoc.

Mam 15 lat i nieustannie dręczą mnie źle myśli. Już w dzieciństwie męczyły mnie wstrętne myśli ( niestosowne, brzydziłam się ich). Pamiętam to bardzo dobrze, bo było to nie do zniesienia. I tak jest teraz, tylko myśli skupiają się wokół innych tematów. Codziennie od kilku miesięcy, bez przerwy nękają mnie myśli, w ogóle nie zgodne z moją naturą. Z całego serca kocham moją rodzinę, a moje myśli krążą wokół tego żeby stało im się coś złego. Te myśli są jak pociski i nie panuję nad nimi. Później kiedy zła myśl mnie napadnie, modlę się żeby tak się nie stało. Boję się, że jeśli tego nie zrobię to stanie się coś złego. Boję się też, że moje okropne myśli się spełnią. Całe dnie z nimi walczę i bez żadnych skutków. Był też okres, w którym bałam się, że ja zrobię coś złego np. chwycę nożyczki i coś komuś zrobię. Oczywiście nigdy nie uległam tym impulsom, ale walka z nimi jest straszna. Mam też huśtawki nastrojów, denerwuję się z błahych powodów, raz mam ogromny przypływ energi, a innym razem jestem tak przybita, że nie wiem co mam zrobić i jak dalej żyć. Ze strachu, że mogłabym zrobić coś okropnego unikam mnóstwa rzeczy i oddalam się od rodzinny. Nie wiem co się ze mną dzieje i jak mam sobie z tym poradzić. Serdecznie pozdrawiam.