mgr Andrzej Wojtczuk

Psycholog z ogromnym doświadczeniem, zarówno w w odniesieniu do dorosłych, jak i dzieci, co widać po ruchu oraz obłożeniu kalendarza. W moim przypadku uświadomił mi jak wiele rzeczy mnie blokuje, jak wiele rzeczy próbuję robić jednocześnie i jak mocno odbija się to na mojej rodzinie w sposób negatywny. Współpracujemy od prawie roku - zmieniłem postrzeganie świata, problemów, codzienności i dzięki temu pozytywnie się to objawia w kontaktach zarówno rodzinnych, jak i biznesowych. Z całego serca polecam Pana Andrzeja.

Świetny specjalista, miałam do czynienia z innymi psychologami ale tylko pan Andrzej swym profesjalizmem, wiedzą i zaangażowaniem sprawia, że zmieniam się na lepsze, jestem zmotywowana i podejmuję trud pracy nad sobą co przekłada się na budowanie pozytywnych relacji rodzinnych. Polecam.

Pan Andrzej to bardzo dobry specjalista, z właściwym podejściem do dzieci. Jego profesjonalizm i zaangażowanie powodują, że efekty pracy są bardzo dobre. Pomógł mi rozwiązać wiele problemów wychowawczych i zmotywował do podjęcia odpowiednich działań. Polecam wszystkim tego specjalistę.

Psn Andrzej to wspaniała osoba, która ma ogromne pokłady cierpliwości i zrozumienia. Pozwala precyzyjnie uświadomić przyczyny życiowych zakrętów i pomóc w odnalezieniu właściwej drogi. Bardzo dobre podejście do pacjenta, zawsze z uśmiechem i co najważniejsze, w moim przypadku zawsze skutecznie. Pełny profesjonalizm. Polecam!!

Pełen profesjonalizm, wiedza i zaangażowanie w pracę. Łatwość nawiązywania kontaktu oraz umiejętne podejście do klienta przyczynia się do sukcesu w terapii. Andrzej Wojtczuk swoim opanowaniem i spokojem zyskuje zaufanie oraz sprawia że chce się kontynuować terapię. Jak najbardziej polecam!

Po kilku miesiącach pracy z Panem Andrzejem mam poczucie większej kontroli nad swoim życiem, uporządkowałem swoje sprawy, nie żyję już w takim chaosie i bałaganie ale wiem, że to ja kieruję swoim losem i mam wpływ na swoje życie. Jestem bardziej asertywny, potrafię zawalczyć o siebie i mówić, co mi nie pasuje. Nie biorę też tyle na swoje barki, odróżniam „powinienem” od „chcę” i wiem, że przyznanie się do błędu świadczy raczej o mojej sile a nie o słabości.