mgr Atena Zdanowicz-Podsiadło

o, przez co Pan przechodzi, brzmi naprawdę trudnie, ale ważne jest, że szuka Pan wsparcia i stara się zrozumieć swoje lęki oraz obawy.

Lęk, który Pan opisuje, jest czymś, co dotyka wielu osób – niepewność co do przyszłości, strach przed codziennym życiem zawodowym i brakiem pasji. Takie myśli i obawy mogą naprawdę utrudniać codzienne funkcjonowanie. To, co Pan przeżył po zrobieniu tatuażu, może być wynikiem silnych emocji i myśli, które wtedy się pojawiły i które wciąż mają wpływ na Pana postrzeganie siebie oraz świata. Czasami jeden trudny moment może uruchomić spirale lęku, którą później trudno zatrzymać.

Chciałabym zapewnić Pana, że to, co Pan czuje, nie sprawia, że jest Pan „beznadziejny”. To zupełnie naturalne, że w obliczu niepewności, zwłaszcza jeśli chodzi o przyszłość zawodową, pojawiają się obawy i lęk. Dużo osób przeżywa podobne kryzysy – kiedy nie czują się spełnieni zawodowo, nie wiedzą, jaką drogą chcą podążać, albo mają poczucie, że ich życie zawodowe nie jest zgodne z ich oczekiwaniami. Jest to bardzo ludzki i zrozumiały proces, ale nie musi oznaczać, że nie ma dla Pana żadnej drogi wyjścia.

Obawy, które Pan ma o pracę i przyszłość, są silnie powiązane z lękiem przed nieznanym i przed możliwością, że życie zawodowe nie będzie spełnieniem Pana oczekiwań. To może być naprawdę ogromnym źródłem stresu, jeśli nie czuje się Pan spełniony w tym, co robi. Warto dać sobie czas, by zastanowić się, co naprawdę Pana interesuje i nie traktować pracy jako czegoś, co musi od razu dawać Panu „radość”. Czasami warto zacząć od małych kroków, próbując różnych rzeczy, aby odkryć, co może Panu odpowiadać.

Myśli o tym, że „całe życie” będzie Pan musiał robić coś, czego nie lubi, mogą wynikać z aktualnych emocji oraz strachu przed tym, co przyniesie przyszłość. Zamiast skupiać się na tym, że nic się nie zmieni, warto zastanowić się, jakie małe zmiany można wprowadzić teraz, które poprawią Pana samopoczucie – na przykład wypróbowanie nowych aktywności czy nauka nowych umiejętności.

Pana lęk i niepokój o przyszłość to także objawy nerwicy, z którymi Pan się zmaga. To, że ma Pan obawy przed przyjmowaniem leków, jest zrozumiałe. Warto jednak porozmawiać o tym z Pana lekarzem – czasami leki mogą wspierać proces leczenia, ułatwiając radzenie sobie z lękiem, szczególnie w trudniejszych momentach. Równocześnie niezwykle istotne jest, by znalazł Pan odpowiednią formę wsparcia emocjonalnego, która pomoże Panu zmieniać sposób myślenia o przyszłości.

Chciałabym zachęcić Pana do rozważenia terapii, która pomoże Panu głębiej zrozumieć swoje lęki, poznać przyczyny myśli o beznadziejności i opracować strategie radzenia sobie z tymi obawami.

Lęk przed śmiercią, zwłaszcza w tak młodym wieku, może być przytłaczający i naprawdę utrudniać codzienne życie.

Twoje myśli i działania, które próbujesz podejmować, aby się uspokoić, pokazują, jak bardzo chcesz sobie pomóc. To, co robisz, jest naturalną reakcją na lęk – szukasz sposobów na złagodzenie niepokoju. Często bywa jednak tak, że niektóre metody, mimo że pomagają chwilowo, nie rozwiązują problemu na dłużej, a lęk powraca.

To, co może pomóc, to rozmowa o tych obawach z kimś, kto ma doświadczenie w pomaganiu w takich sytuacjach, jak psycholog. Często lęki, które pojawiają się w takich momentach, mogą mieć różne przyczyny, które warto zgłębić, by znaleźć sposób na ich skuteczne rozwiązanie.

Pomocą mogą być także techniki relaksacyjne, które pozwolą Ci poczuć się spokojniejszą i bardziej ugruntowaną w codziennym życiu, a także nauka zarządzania tymi trudnymi myślami. W pracy z lękiem ważne jest również przyjrzenie się temu, co sprawia, że takie myśli się pojawiają, oraz wzmocnienie poczucia bezpieczeństwa i kontroli nad swoimi emocjami.

Zachęcam Cię do podjęcia kroków, by poszukać wsparcia u rodziców, a z ich pomocą u specjalisty, który pomoże Ci zrozumieć te obawy i opracować strategie radzenia sobie z nimi. Pamiętaj, że zasługujesz na to, by cieszyć się życiem i poczuć się spokojniej, a pomoc w tym jest dostępna.