mgr Beata Grotowska

Moja córka do 3 roku życia zachodziła się, miała robione EEG, które wyszło dobrze, potem samo przeszło. Większych problemów z nią nie miałam. Teraz ma 8,5 roku i od roku mam problem z ubraniem jej. Wszystko od pasa w dół ją gryzie, codziennie rano "tańczy", jeśli dam jej inne niż zwykle ciuchy i to nie chodzi o metki, tak jak u niektórych dzieci, tylko o materiał. Przestała już chodzić w legginsach, ma tylko 1 dresy, skarpetki tylko stopki bez nitek w środku, majtki ubierze tylko 1 parę... już są tak dziurawe, że mi wstyd, bo chodzi na basen, wf itp. Dostałam skierowanie do psychologa, ale wiem, jak to będzie wyglądać, bo chodziłam z synem (spotkanie rodzic, spotkanie dziecko - układanie klocków, spotkanie rodzic, aby mu powiedzieć, że rozwija się ok). Może ktoś mnie pokieruje z nią gdzieś bezpośrednio. Idzie lato, więc teraz będzie łatwiej, bo spodenki zakłada, ale potem przyjdzie zima... no i majtki jedyne, które zakłada też w końcu nie dadzą rady.

Mam problem z nieszczęśliwym uczuciem. 3 lata temu poznałam mężczyznę w pracy. Niestety po kilku wspólnych imprezach i spędzonej nocy razem nie przełożyło się to w nic więcej. Ja w sekrecie cały czas żywiłam do niego uczucie. Mężczyzna wszedł w inny związek bardzo szybko się zaręczył. Ja nie mogę przestać o nim myśleć jest okres ze nie myślę tygodniami ale wystarczy jeden impuls np idee ulica i wróżę jak przejeżdża samochodem i zaczyna się analizowanie co by było gdyby. Są dni Kiedy budzę się z tęsknotą za nim. Próbuje mieć zajęta czymś głowę chodzę na siłownię byłem osobą otyła schudłam ponad 30 kg. Myśli cały czas wracają im bliżej jego ślubu tym jest ich więcej. Myślałam że zmiana pracy mi pomoże, bo czego oczy nie widzą tego sercu nie żal. W pracy zawsze spędzaliśmy przerwy razem zawsze mnie komplementował zwierzał się ze nie jest zadowolony ze związku z tamtą kobietą ponieważ jest zaborcza ogranicza go odcięła go od jego własnych znajomych kontroluje mu telefon miałam jeszcze nadzieję że jak zamieszkają razem to może to się skończy bo oboje mają odmienne wyobrażenia o związku. To że on cały czas się na nią żalu nie pomaga mi się z tym uporać. Stworzył ze ciągle jest zmęczony bo partnerka budzi go o 5 rano żeby przygotować się do pracy a i tak nie zdążają na 8. Ze teściowa co 2 tygodnie przyjeżdża i nie daje odpocząć. Ciągle coś ale skoro jest mu tak źle to czemu nic z tym nie robi to chyba nie jest mu tak źle jak opowiada. Ślubu się boi i sam nie wtóre czego chce. Jak się uwolnić od tego uczucia? Chodzę na terapię po wejściu od psychologa wszystko wydaje się łatwe jednak myśli ciągle powracają.