Błonnik – sprzymierzeniec w walce z zaparciami

Błonnik pokarmowy (nazywany włóknem pokarmowym) to węglowodan nieprzyswajalny przez ludzki organizm. Dlaczego jednak dietetycy i lekarze zalecają zwiększenie błonnika w codziennej diecie i jakich efektów możemy się spodziewać?

Na zaparcia skarży się obecnie co drugi dorosły Polak. Problemom z wypróżnianiem sprzyja stres, brak aktywności fizycznej, siedzący tryb życia, dieta uboga w produkty wysokobłonnikowe. Błonnik znajduje się w produktach pełnoziarnistych, surowych warzywach i owocach, otrębach pszennych, orzechach.

Działanie błonnika na nasz organizm to m.in.:

• zwiększenie mas kałowych poprzez wiązanie wody i pęcznienie w jelitach,
• wpływa pozytywnie na gospodarkę lipidową: zmniejsza stężenie cholesterolu poprzez przyspieszenie jego wydalania z kałem, opóźnia wchłanianie triglicerydów,
• pęczniejąc w żołądku daje uczucie sytości po spożytym posiłku na dłużej,
• wpływa na zwiększenie wydzielania soków trawiennych.

Nawet jeśli zdecydujemy się już na zwiększenie ilości spożywanego błonnika w diecie, mało kto zdaje sobie sprawę z tego, że wraz ze zwiększeniem jego ilości w diecie, należy również zwiększyć ilość wypijanych płynów w ciągu dnia. Kiedy zapomnimy o dodatkowych płynach efekt może być odwrotny do zamierzonego. Zamiast ułatwić wypróżnianie spotęgujemy zaparcia. Dlaczego? Ponieważ błonnik do wyzwolenia swojego korzystnego działania fizjologicznego potrzebuje wody. Najwięcej wody wiążą otręby pszenne, ok. 100g otrąb wiąże aż 450g wody, a np. 100g ziemniaków już tylko 40g.

Przechodząc na dietę ze zwiększoną ilością błonnika należy pamiętać o tym by stopniowo zwiększać jego ilość w diecie. Zalecana ilość włókna pokarmowego w diecie to ok. 25-40g/ dobę. Ilość wypijanej wody to minimum 2l. Należy wziąć pod uwagę również fakt, że więcej błonnika w diecie oznacza słabsze wchłanianie do krwi glukozy, tłuszczów, ale także witamin i niektórych minerałów, np. wapnia, którego ilość przy diecie bogato resztkowej należy zwiększyć o ok. 10% zalecanej dziennej dawki.

Badania naukowe donoszą, że społeczeństwa spożywające większą ilość włókna pokarmowego rzadziej zapadają na choroby takie jak: miażdżyca, choroba niedokrwienna serca, zawały. Natomiast dieta uboga w błonnik, oparta jest przede wszystkim na oczyszczonych, przetworzonych produktach bogatych w energię, a ich nadmiar przyczynia się do powstania otyłości i w konsekwencji: miażdżycy, cukrzycy typu 2 i innych chorób metabolicznych.