Nerwica i co dalej?

Zaburzenie nerwicowe, zwane potocznie nerwicą, jest często występującym zaburzeniem psychicznym ograniczającym codzienne funkcjonowanie.

Objawy nerwicowe obejmują:

– dysfunkcje ze strony ciała (np. bóle brzucha, biegunki kołatanie serca, nadmierne pocenie się, czerwienienie się, męczliwość, zaburzenia seksualne i wiele innych objawów)

– zaburzenia procesów poznawczych (np. koncentracji, uwagi, myślenia, planowania)

– zaburzenia funkcjonowania psychicznego (np. lęki, napięcie, obniżenie samooceny i poczucia sprawstwa)

-zaburzenia funkcjonowania w społeczeństwie (trudności w nawiązywaniu relacji, unikanie sytuacji postrzeganych jako trudne czy zagrażające, trudności w relacjach interpersonalnych)

Lęk jest podstawą każdej nerwicy, formy zaś w jakich się pojawia mogą być bardzo zróżnicowane, zależą od wielu czynników związanych z doświadczeniami danej osoby, konfliktami wewnętrznymi, osobowością, aktualną sytuacją życiową. Leczenie psychoterapeutyczne z tego właśnie powodu, po odpowiedniej diagnozie, dobierane jest indywidulanie do każdego pacjenta. Czasem oprócz leczenia psychoterapią zaleca się także, szczególnie w pierwszym okresie, farmakoterapię. Terapia, niezależnie od podejścia, powinna wywierać korygujący wpływ na dysfunkcjonalne sposoby reagowania, spostrzegania rzeczywistości, systemy wartości i uczucia.

Zauważam u siebie objawy sugerujące zaburzenia nerwicowe, co powinienem zrobić?

1. Udać się do lekarza pierwszego kontaktu bądź lekarza psychiatry
2. Wykluczyć inne zaburzenia, które mogą „dawać” podobne objawy, jak zaburzenia nerwicowe (np. zaburzenia hormonalne, niedobory witamin, potasu, magnezu)
3. Wybrać terapeutę i zapisać się na spotkanie konsultacyjno-diagnostyczne poprzedzające psychoterapię. Wybierając terapeutę warto sprawdzić w jakim nurcie pracuje i czy ma uprawnienia do prowadzenia psychoterapii.

Czy jest coś co mogę zrobić by sam sobie pomóc?

1. Nauczyć się prawidłowo oddychać, by nie umacniać objawów
2. Korzystać ze zdrowej, racjonalnej części siebie – lęk to tylko lęk, lęk nie zabija
3. Akceptować uczucia, a nie z nimi walczyć „boję się, ale to przejdzie”, „nie muszę być idealny/idealna”
4. Walczyć ze słabościami, poszerzać strefę komfortu
5. Napisać na kartce swoje potrzeby i o nie zadbać
6. Być dla siebie wsparciem i pocieszeniem, pełnić rolę swojego „dobrego rodzica”
7. Nauczyć się relaksować
8. Mieć czas na odpoczynek i zabawę
9. Zdrowo się odżywiać, zaopatrzyć się w magnez i kwasy Omega-3, jeżeli jest taka potrzeba
10. Pójść na terapię