Owoce zamiast leków

Ze względu na zawartość wielu cennych dla zdrowia składników, owoce powinny codziennie gościć w naszej diecie. Wszystkie owoce są wartościowe, jednak istnieją takie, których właściwości są naprawdę szczególne. O nich właśnie przeczytasz poniżej.

ANANAS

Te, pochodzące z Ameryki Środkowej i tropikalnych rejonów Ameryki Południowej, owoce nazywane były przez mieszkańców wysp Karaibskich „anana”. Słowo to oznacza „aromat aromatów” i faktycznie, zapach ananasa może jednocześnie przypominać maliny, poziomki, melony i jabłka.

Dawniej ananasy pomagały w leczeniu chorób gorączkowych oraz były znanym środkiem moczopędnym i przeciwrobaczym. Do dziś w Indiach sok z liści ananasa służy jako lek przeciwko pasożytom przewodu pokarmowego. Współcześnie najbardziej docenia się, obecną w osi kwiatostanu, bromelinę. Jest to mieszanina enzymów przyspieszających rozkład białka (proteolitycznych), które pozytywnie wpływają na procesy trawienne i wspomagają odchudzanie. Ponadto bromelina ma właściwości przeciwzakrzepowe i przeciwzapalne, dlatego wchodzi w skład preparatów stosowanych w stanach pourazowych i pooperacyjnych.

Dlaczego warto jeść ananasa? Ten niezwykły owoc to nie tylko pomoc w odchudzaniu! Sok ananasowy zawiera bromelinę, kwasy organiczne, olejek eteryczny i witaminę C i jest stosowany w stanach zapalnych błony śluzowej żołądka, a po zmieszaniu z wodą (jako spray) pomaga uporać się z nieżytem nosa. Miąższ ananasa jest nie tylko pyszny, ale również wzmacnia organizm oraz obniża temperaturę. Warto po niego sięgnąć, jeśli zmagamy się z dolegliwościami wątroby i nerek, zaburzeniami krążenia oraz (z powodu wysokiej zawartości witaminy C) niedokrwistością.

Na koniec cenna informacja dla Pań – w przemyśle kosmetycznym wyizolowaną z ananasów bromelinę oraz sok z liści i owocni używa się do produkcji kremów wyszczuplających oraz preparatów mających zwalczać cellulitis.

GREJPFRUT

Grejpfruty uważane są za jedne z najzdrowszych owoców świata i w pełni zasługują na ten tytuł. Pochodzą najprawdopodobniej z Antyli, obecnie uprawiane są głównie w południowych stanach USA, Argentynie, na Antylach, w Japonii, Izraelu, w Indiach, Afryce Południowej oraz we Włoszech i Hiszpanii.

Swoje właściwości grejpfruty zawdzięczają wysokiej zawartości flawonoidów, które nadają im gorzki smak, oraz pektyn i witaminy C. Flawonoidy działają przeciwnowotworowo – im bardziej gorzki grejpfrut, tym większa ich aktywność. Pektyny natomiast, mają silne właściwości obniżające poziom cholesterolu – codzienne spożywanie dwóch grejpfrutów obniża zawartość cholesterolu o prawie 20%, podnosząc równocześnie poziom „dobrego” cholesterolu HDL, co wpływa na zahamowanie postępów miażdżycy. Pektyny występują głównie w białych przegrodach między poszczególnymi cząstkami owocu, dlatego bardziej korzystne jest spożywanie całych owoców, niż wyciskanie z nich soku.

W grejpfrucie cenne są także pestki. Wytwarza się z nich preparaty przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze, przeciwpasożytnicze, a nawet przeciwwirusowe. Stosowane są one w terapii różnych chorób infekcyjnych (zwłaszcza przewodu pokarmowego), parazytemii i grzybic oraz w schorzeniach alergicznych, np. alergiach pokarmowych.

ARONIA CZARNA

Aronię, ze względu na jej wysoką wartość odżywczą, uprawia się w wielu krajach, zwłaszcza środkowo-wschodniej Europy. W lecznictwie stosuje się owoce aronii, zarówno świeże, jak i suszone.

Aronia zawiera cukry proste, złożone, antocyjany, pektyny, witaminy B1 oraz B6, witaminę C, witaminę PP. Owoce aronii to jedno z najbogatszych źródeł flawonoidów. Po zebraniu owoce długo zachowują świeżość, a to za sprawą wysokiej zawartości garbników i substancji bakteriostatycznych.

Aronia ma działanie ściągające, przeciwzapalne oraz normalizujące krążenie obwodowe. Zarówno świeże owoce, jak i sok powodują obniżenie ciśnienia krwi u osób cierpiących na nadciśnienie oraz są skutecznym środkiem zapobiegającym zmianom miażdżycowym. Ponadto uzupełniają niedobory witamin i związków mineralnych w organizmie.

Wyniki badań potwierdzają, że zawarte w aronii antocyjany wpływają korzystnie na naczynia włosowate gałek ocznych oraz przyspieszają regenerację purpury wzrokowej. Zaobserwowano również, iż sok z aronii łagodzi niepożądane objawy wywołane lekami przeciwnowotworowymi.

MALINA

Maliny rosną dziko w klimacie umiarkowanym na całej półkuli północnej. Były one pożywieniem ludów pierwotnych, a w starożytności liście tej rośliny były używane w celach leczniczych. Wzmacniający syrop malinowy był powszechnie stosowany w średniowieczu, a kwiatami roztartymi z wodą i miodem leczono „oczy zapuchłe i zaropiałe”. Ponadto maliny były używane jako środek napotny, poprawiający trawienie oraz przy niedokrwistościach, bólach żołądka i sklerozie. Medycyna tybetańska również korzystała z dobrodziejstw malin – odwar i napar z liści zalecano przy nerwicach oraz infekcjach.

W Polsce napar z pędów zimowych stosowano jako środek przeciwkaszlowy, a z młodych pędów jako środek napotny. Odwar z kwiatów był natomiast powszechnym lekiem przeciwgorączkowym. Obecnie surowcem zielarskim są liście i owoce.

Owoce maliny są bogate w kwasy organiczne, garbniki, flawonoidy i sole mineralne (zwłaszcza żelaza, miedzi i wapnia). Zalecane są jako środek napotny, przeciwgorączkowy, przeciwzapalny, ściągający, moczopędny i przeciwreumatyczny. Napar z owoców (świeżych lub suszonych) pomaga przy przeziębieniu i grypie i można go przyrządzić samodzielnie w warunkach domowych. Wystarczy 2 łyżki owoców zalać szklanką wrzątku i parzyć pod przykryciem przez 15 minut. Napar wypijamy przed snem lub po położeniu się do łóżka. Na poprawę trawienia, przy przewlekłych biegunkach oraz bólach żołądka warto przyrządzić odwar z liści malinowych: 1 łyżkę liści zalewamy 1,5 szklanki wody i gotujemy około 3 minuty. Odwar pijemy 3 razy dziennie po pół szklanki. Nadaje się on również do płukania gardła i jamy ustnej przy stanach zapalnych.

CZARNA BORÓWKA

Czarna borówka, nazywana również czarną jagodą, rośnie powszechnie na całej północnej półkuli. Od najdawniejszych czasów była popularnym lekiem ludów północy. Suszone owoce żuto przy biegunkach i rozstrojach żołądka.

Obecnie w celach leczniczych wykorzystuje się nie tylko owoce, ale również liście borówki. Owoce zawierają dużo antocyjanów, garbników, związków flawonowych, kwasów organicznych, cukrów, pektyn, witaminę B1 i C oraz prowitaminę A. W liściach znajduje się dużo chlorofilu, karotenoidów, flawonoidów, garbników, kwasów organicznych i liczne związki mineralne.

Antocyjany znajdujące się w owocach wpływają korzystnie na naczynia włosowate oczu i poprawiają zdolność widzenia. Natomiast garbniki mają działanie bakteriobójcze – niszczą lub hamują rozwój drobnoustrojów chorobotwórczych przewodu pokarmowego, w tym również odpornych na antybiotyki. Dodatkowo garbniki działają porażająco na pasożyty jelitowe, zwłaszcza na owsiki. Borówka jest doceniana również ze względu na działanie przeciwbiegunkowe. Ale uwaga! Działanie takie mają tylko jagody suszone lub gotowane (surowe mogą powodować nawet rozwolnienie).