Przepuklina – skuteczne metody leczenia

Przepuklina pachwinowa jest chorobą która polega na przemieszczeniu zawartości jamy brzusznej przez naturalne lub nabyte otwory w powłokach brzusznych. Dokładnie w pachwinie.

Zwykle pierwszym objawem przepukliny jest uwypuklenie zwiększające swoje rozmiary podczas kaszlu. Czasami jedynym objawem jest ból podbrzusza bez obecności uwypuklenia.

Co powinno pacjenta zaniepokoić?

Niepokojącymi objawami są właśnie bóle w podbrzuszu podczas wysiłku fizycznego, kaszlu, tłoczni brzusznej oraz uwypuklenie tkanek w jednej lub drugiej pachwinie.

Kiedy należy się zgłosić do lekarza?

Za każdym razem kiedy stwierdzimy u siebie jakieś niepokojące objawy bólowe brzucha podczas wysiłku lub zniekształcenie naturalnego obrysu tkanek brzucha należy skonsultować się ze swoim lekarzem rodzinnym. Nie warto czekać. Duże, wieloletnie przepukliny pachwinowe zmniejszają komfort życia, znacznie pogarszają wydolność fizyczną, seksualną, są powodem pogorszenia sprawności zawodowej, powodują uczucie wstydu i braku akceptacji własnego ciała.

Przepuklina pachwinowa jest chorobą która nie ustępuje samoistnie. Jedynym rozwiązaniem jest leczenie operacyjne. Odsuwanie w czasie zabiegu operacyjnego powoduje pogłębienie się objawów choroby i dodatkowo wzmaga strach pacjenta przed operacją. Duże przepukliny są naprawdę dużymi zabiegami chirurgicznymi o znacznym stopniu komplikacji dla wykonującego je chirurga.  Stanowią też ryzyko pojawienia się powikłań takich jak krwiaki w ranie, surowiczaki, bóle w pachwinie ale również wzrasta zagrożenie zatorowością płucną.

U kogo występuje przepuklina?

Przyjmuje się, że u co czwartej osoby w ogólnej populacji występuje przepuklina pachwinowa.

Siedem razy częściej występuje u mężczyzn. Związane jest to z procesem zstępowania jąder do worka mosznowego w trakcie życia płodowego.

Kto jest najbardziej narażony na powstanie przepukliny?

Czynnikami sprzyjającymi powstawaniu przepuklin są zaburzenia kolagenu pojawiające się genetycznie lub w wyniku pewnych schorzeń i wieku. Powstawaniu przepuklin sprzyja wzmożone parcie związane z działaniem tłoczni brzusznej u chorych z przerostem prostaty, przewlekłymi zaparciami i chorobami płuc (kaszel). Zwiększone ryzyko obserwuje się u osób palących papierosy, otyłych oraz wykonujących ciężką pracę fizyczną.

Czy można jakoś zapobiec powstawaniu przepukliny?

Oczywiście, że tak. Możemy znacznie zmniejszyć ryzyko powstania tej choroby poprzez zachowanie zdrowego trybu życia, aktywność fizyczną, prawidłowe i systematyczne leczenie występujących chorób i nie dopuszczanie do wystąpienia gwałtownych objawów (zaparcia, kaszel i inne).

Jakie są zagrożenia związane z nieleczeniem przepukliny?

Najpoważniejszym powikłaniem obecności przepukliny pachwinowej jest uwięźnięcie w niej pętli jelitowej i martwica jelita prowadząca do zapalenia otrzewnej. Konieczne jest wówczas wykonanie operacji w trybie pilnym ze wskazań życiowych. Ratuje się wtedy życie pacjenta.

Ryzyko uwięźnięcia wynosi nawet 20%. Dlatego zaleca się operowanie przepukliny w momencie jej   pojawienia sie zanim dojdzie do groźnych powikłań.

Jaka jest najlepsza metoda leczenia przepukliny?

Zgodnie z wytycznymi Europejskiego Towarzystwa Przepuklinowego (EHS) oraz Polskimi (KROPP) wszyscy dorośli z objawową przepukliną powinni być operowani z użyciem siatki. Złotym standardem leczenia na świecie jest operacja beznapięciowa sposobem Lichtensteina.

Współczesne sposoby leczenia przepuklin pachwinowych to tak zwane metody beznapięciowe. Polegają one na zaopatrzeniu przepukliny bez zszywania tkanek pod napięciem. Do wzmocnienia ściany brzucha używa się specjalnych łat (siatek) z tworzyw syntetycznych. Ta technika pozwoliła na obniżenie częstości nawrotów przepukliny do około 1%. Nawrotowość po operacjach bez użycia siatki sięga 30-50%.

Metoda Lichtensteina nie wymaga zastosowania znieczulenia ogólnego i intubacji. Standardem postępowania w całym cywilizowanym świecie medycznym  jest wykonanie operacji przepukliny pachwinowej w trybie jednodniowym. Według Europejskiego i Polskiego Towarzystwa Przepuklinowego (www.kropp.org.pl) pacjent po operacji w znieczuleniu miejscowym i krótkotrwałym dożylnym może po kilku godzinach bezpiecznie udać się do domu. Leczenie operacyjne w trybie jednego dnia jest tak samo bezpieczne i efektywne jak leczenie w warunkach szpitalnych. Wybrani chorzy w podeszłym wieku i chorzy obciążeni internistycznie mogą również być operowani w trybie jednego dnia.

Takie leczenie jest dużo tańsze z punktu widzenia budżetu państwa.

Czy metoda ta jest przeznaczona dla wszystkich?

Metoda Lichtensteina jest złotym standardem operacyjnym we współczesnej medycynie. Rekomenduje się ją dla wszystkich dorosłych pacjentów. Cechuje się niewielkim ryzykiem wystąpienia powikłań i wysoką skutecznością.

Czym wyróżnia się ta metoda?

Obecnie do zbiegów używam wyłącznie siatek amerykańskiej firmy BARD. Są to najnowocześniejsze i najbardziej zaawansowane technologicznie materiały do wszczepów. Siatki są specjalnie profilowane anatomicznie oraz są pokryte specjalnym klejem tkankowym. Podczas zabiegu nie trzeba używać nici chirurgicznych. Siatka przykleja się sama i koniec zabiegu. Użycie siatek z klejem zrewolucjonizowało chirurgię przepuklin. Skróciło czas zabiegu i ryzyko powikłań. Praktycznie nie zdarzają się dolegliwości bólowe po zabiegu w porównaniu z dotychczas stosowanymi technikami z użyciem nici chirurgicznych. Zawsze może się zdarzyć, że chirurg „coś” podwiąże np. jakąś gałązkę nerwu.

Czy przed zabiegiem trzeba wykonać jakieś badania?

Żeby pacjenta zakwalifikować do operacji muszę najpierw chorego zbadać i przeprowadzić wywiad chorobowy. Do zabiegu pacjent musi mieć aktualne badania krwi (morfologia, czasy krzepnięcia, mocznik, kreatynina, elektrolity) oraz EKG.
Czy są schorzenia które wykluczają ze skorzystania z tej metody?

Większość chorych kwalifikuje się do zabiegu. Dyskwalifikowani są jedynie pacjenci bardzo poważnie obciążeni kardiologiczni oraz z patologiczną otyłością.

Czy nie używa Pan również szwów do zaszycia tkanek np. skóry?

Nie używam szwów do umocowania siatki kanale pachwinowym. Natomiast do zaszycia skóry pacjenta używam specjalnych szwów które ulegają samorozpuszczeniu. Pacjent otrzymuje dodatkową korzyść. Po zabiegu pozostaje kosmetyczna blizna.