dr n. med. Daniel Bąk

Dzień dobry Panu,
dziękuje za list. Już odpisuję. Jeśli chodzi o pytania, które zadaje Pan na końcu, to widzę to następująco:
1/ Jeśli szuka Pan podświadomie więzi z mężczyzną i to miałoby Pana zaprowadzić do psychoterapeuty - co w tym złego?! Wybory każdej_go z Nas, jeśli chodzi o psychoterapeutki_ów nie są przypadkowe. Czasem chodzi o płeć, czasem o coś w wyglądzie, czasem o polecenie od znajomej_go, czasem o odległość gabinetu od miejsca pracy/zamieszkania, czasem o jej_go orientację seksualną (swoją drogą: współcześnie mówi się raczej o tożsamościach, nie orientacjach seksualnych). Mamy bardzo różne motywacje, żeby wybrać tę, a nie inną osobę. Każda z nich może się stać (zwykle: dobrze, żeby się stała) przedmiotem rozmowy podczas sesji terapeutycznej. Natomiast, żadna z motywacji, o których wspomniałem, nie jest dyskwalifikująca. Za każdą z nich kryje się jakaś historia klientki_a - zwykle bardzo cenna z perspektywy trudności, z którymi się zgłasza.
Opisuje Pan w liście swoje trudności, wątpliwości, uczucia związane z mężczyznami. W tym kontekście rzeczywiście może się okazać, że relacja terapeutyczna z psychoterapeutą, a nie psychoterapeutką, to dobry wybór. Nawet zaryzykowałbym hipotezę, że nie dzieje się tu nic podświadomego, tylko rozważa Pan racjonalny wybór, pod kątem swoich dylematów. To jest OK.
2/ Nie chce Pan być wobec psychoterapeuty nie w porządku. Szanuję fakt, że bierze Pan pod uwagę drugą osobę. Jednocześnie, myślę: niech każdy bierze odpowiedzialność za siebie. Pan - niech wybierze, jak "Panu serce dyktuje", psychoterapeuta - niech zadba o siebie w kontakcie z Panem. W razie własnych dylematów profesjonalny psychoterapeuta ma do dyspozycji superwizora. Każdy niech robi swoje...

Kiedy czytałem Pana list, zwróciło moją uwagę, że najwięcej napisał Pan o swojej homoseksualności, jednocześnie zaznaczając, że nie o nią w Pana trudnościach chodzi, że sprawa dotyczy lęku. Moje doświadczenie jest takie, a pomagam osobom, których trudności związane są z seksualnością, płciowością i seksem od blisko 12 lat, że seksualność, to bardzo ważna sfera życia dla większości ludzi. Jeśli tam przeżywamy niejasności, obawy, niespełnienia itp., często skutkuje to choćby lękiem właśnie. Zastanawiałbym się, czy kwestia homoseksualności nie jest istotna dla Pana proporcjonalnie do miejsca, jakie jej Pan dał w liście.

Jeszcze jedna rzecz. Pewnie będzie Pan mówił na sesjach o swoich homoseksualnych potrzebach. Sugerowałbym porozmawiać najpierw z wybraną_ym psychoterapeutką_ą o jej_go stosunku do homoseksualności, ewentualnie "popytać na mieście" o tę osobę, w kwestii jej kompetencji do udzielania pomocy w temacie niehetero- potrzeb emocjonalnych i/lub seksualnych. Współczesna psychologia i seksuologia uznają homo-, hetero- i biseksualne tożsamości za normę. Na Pana miejscu wybrałbym psychoterapeutkę_ę, która_y o tym wie!

Jakby co służę pomocą, Daniel Bąk

Dzień dobry,
pewnie, że istnieją. Jeśli ktoś nauczył się bać, to zwykle ma szansę się tego oduczyć, a przynajmniej nauczyć się obniżać poziom napięcia.

Pozdrawiam serdecznie, Daniel Bąk