dr n. med. Grzegorz Piechota

dr n. med. Grzegorz Piechota

Szanowna Pani Doktor Katarzyno Wasilewska, gdyby była Pani uczciwa to podałaby Pani prawdziwy powód swojej wizyty u mnie w Poradni endokrynologicznej w Opolu Lubelskim. Pozwolę sobie zacytować Panią: „Leczę się u Prywatnego Endokrynologa i proszę mi napisać na NFZ wszystkie badania biochemiczne, które zleciła mi Pani Doktor..” i tu Pani rzuciła na biurko kartkę papieru w formacie A4 z listą badań. Czy to postępowanie wobec mojej osoby Pani zdaniem było nacechowane szacunkiem? Czy może potraktowała mnie Pani jak sekretarkę swojego Prywatnego Endokrynologa?? Rzetelnie omówiłem Pani te badania i wskazałem, że w mojej opinii większość z nich jest „aberracją intelektualną” i nie przybliżyłyby one Pani i Pani Prywatnej Endokrynolog do postawienia diagnozy. Zleciłem Pani wszystkie potrzebne badania dodatkowe i starałem się wyjaśnić istotę Pani problemu posługując się dodatkowymi materiałami, m.in. artykułem autorstwa Profesorów Endokrynologii i Diabetologii, który jest publicznie dostępny na stronie mp.pl, i którego treść poleciłem Pani i Pani Prywatnej Endokrynolog jako lekturę. Przepraszam Panią, jeżeli mój język Panią uraził. Moi nauczyciele medycyny uczyli mnie by przekaz dostosować do poziomu rozmówcy. Istotnie pomyliłem się lub nie ujawniła Pani swoich tytułów podczas wizyty, co sprawiłoby, że rozmawiałbym językiem wysoce wysublimowanym i specjalistycznym. Jeżeli Pani pamięta, nie nalegałem aby ujawniła Pani dane koleżanki Endokrynolog, która prywatnie zleciła Pani tak obszerną diagnostykę, w mojej opinii, zbędną. Gdyby Pani uczciwa, to napisałaby Pani, że Pani wizyta trwała dłużej niż wspomniane 1 – 6 minut. Pani wpis jest podziękowaniem za to, że w poradni NFZ zgodziłem się przyjmować Pacjentów 1-razowych praktycznie „od ręki” , bez wielomiesięcznego czasu oczekiwania na wizytę. Na koniec zaznaczę, że nie prowadzę akcji rekrutacyjnej Pacjentów w Poradni i nie jestem jedynym endokrynologiem w tej placówce. To Pacjenci decydują, do którego lekarza chcą się zapisać na wizytę. Poświęcam Pacjentom tyle czasu ile potrzebują. Wizyta „receptowa” może trwać 1 minutę, zaś wizyta Pacjenta „trudnego” może trwać nawet 1 godzinę. Stąd ten Pani „szok” z powodu opóźnienia. Zapewniam Panią, że zdążyłem tego dnia przyjąć wszystkich pacjentów.
Z wyrazami szacunku,
Dr n. med. Grzegorz Piechota

dr n. med. Grzegorz Piechota

Ad Vocem: Szanowna, anonimowa Pani E.K.

W nawiązaniu do Pani skargi wystosowanej na moją osobę, chciałbym zaznaczyć, że portal Znany Lekarz ma na celu ocenę lekarza specjalisty pod względem merytorycznym, tj. wiedzy medycznej, trafności stawianych diagnoz oraz skuteczności leczenia pacjenta. Nie jest celem ocena cech charakteru lekarza, jego uprzejmości lub jej braku. Takie aspekty są zazwyczaj bardzo subiektywne i często wynikają z osobistego nastawienia pacjenta do lekarza, sytuacji, w której pacjent się znajduje oraz innych okoliczności towarzyszących.

Wobec wyrażonego przez Panią żalu do mojej osoby, jako lekarza pełniącego dyżury w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym SPSK 4, który narastał przez okres 12 lat, pragnę subtelnie podkreślić, że to właśnie mnie zawdzięcza Pani prawdopodobnie uratowanie życia, a ten patologiczny żal powinna Pani przepracować raczej, ze specjalistą z zakresu psychologii.

Dlaczego tak uważam: Choroba, którą u Pani rozpoznałem podczas pełnienia dyżuru, jest często śmiertelna i niestety może przebiegać skąpoobjawowo lub bezobjawowo. Jak Pani sama zauważyła, przez pięć dni szukała Pani przyczyny „złego samopoczucia”. Z tego powodu prawdopodobnie została Pani zakwalifikowana przez ratowników na Triage jako pacjentka nie wymagająca natychmiastowej interwencji (czas oczekiwania w SOR 10 godzin). Ponadto, zgodnie z treścią Pani "Żalu i ostrzeżenia innych przede mną", nietypowe objawy choroby, które Pani przytacza mogły sugerować zapalenie płuc. Nie oczekuję od Pani słów wdzięczności. W pracy w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym często spotykam się z agresją, podważaniem kompetencji oraz zniewagami.

Zanim w przyszłości ponownie napisze Pani anonimowo coś niepochlebnego na temat mojej pracy lub pracy moich kolegów, zachęcam do refleksji nad sytuacją, w jakiej się Pani znalazła. Należy pamiętać, że nie była Pani jedynym pacjentem w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym, gdzie często dobowe obłożenie przekracza 100 osób. Charakterystyka pracy na tym Oddziale sprawia, że personel komunikuje się zwykle w sposób zwięzły i bezpośredni. Jeśli Pani odebrała to jako brak uprzejmości, niestety nie mam na to wpływu. Jestem świadom, że nie zawsze będę mógł liczyć na sympatię pacjentów. Nie musi mnie Pani lubić. Może los sprawi, że nie będę musiał nigdy Pani udzielać pomocy i ponownie nie doświadczy Pani traumy.

W sumie, to szkoda, że nie złożyła Pani skargi do Izby Lekarskiej – spodziewałbym się raczej wyrazów uznania, że w sytuacji występowania u Pani objawów ewidentnie sugerujących zapalenie płuc – dzięki doświadczeniu i  czujności diagnostycznej rozpoznałem masywną zatorowość płucną!

 

Z poważaniem,

Dr n. med. Grzegorz Piechota

dr n. med. Grzegorz Piechota

W odpowiedzi na komentarz: Wartosć TSH wynosząca np. 3,0 nie musi świadczyć o niedoczynności tarczycy. Może wymagać interwencji leczniczej w sytuacji chęci prokreacji, co też Pani wyjaśniłem.
Co więcej, nie jest też przyczyną nadwagi i otyłości, co też zapewne próbowalem bezskutecznie (jak pokazuje powyższy wpis) wyjasnić. Cieszę się, że Pani nie będzie już moją Pacjentką, gdyż powyższy komentarz ujawnił, że "więzi intelektualnej w relacji pacjent-lekarz" nie nawiązaliśmy.
Dziękuję. Dr. n. med. Grzegorz Piechota, specjalista: chorób wewnętrznych, medycyny ratunkowej, endokrynologii, diabetologii.

dr n. med. Grzegorz Piechota

W odpowiedzi na komentarz:
Pacjentka nie zgłosiła się bezpośrednio po urazie. Pojawiła się na SOR w celu "przebadania" czy wszystko jest w porządku, zaopatrzona w zestaw prozy do poczytania (prawdopodobnie w trakcie oczekiwania na diagnostykę), co nie umknęlo mojej uwadze. Zgłaszane przez nią dolegliwosci nakazywały obserwację w Sor, o czym zostala poinformowana po zakończeniu zbierania wywiadu (po urazie głowy obowiązuje procedura nakazująca obserwację pacjenta w SOR, która bardzo często może trwać nawet dobę). Podczas pobytu Pacjentka nie sygnalizowała personelowi, że jest też głodna. Nie zapytała o dostępność automatów z jedzeniem czy możliwości zamówienia posiłku. Zrobiła to po wielu godzinach, w postaci zarzutów, że NIKT JĄ O TO NIE ZAPYTAŁ co wydało mi się absurdalne ponieważ mogła w trakcie zbierania wywiadu lub później powiedzieć "doktorze jestem też głodna". Zawsze reagujemy na takie informacje. Jednocześnie w sposób agresywny domagała się wypisu z Sor-u, gdy prowadziłem reanimację innego pacjenta. Nie przyjmowała do swiadomości argumentu, że lekarz zlecając badania reanimowanemu pacjentowi, nie będzie w tym samym czasie robił wypis osobie, która nie jest w stanie zagrożenia życia. Co więcej obraziła mnie kwestionując moje kompetencje (zarzuciła nie tylko brak empatii). Świadkiem sytuacji była Kierownik SOR, która nie miała uwag do mojej pracy.
Zachowanie Pacjentki było wręcz haniebne. Domaganie się abym przerwał działania resuscytacyjne gdyż "JA MUSZĘ OTRZYMAC TERAZ WYPIS" świadczą o głębokim zaburzeniu emocjonalnym i intelektualnym. Smutny jest również fakt, że jestem zmuszony odpowiadać na zamieszczony komentarz. Kontakt z takimi Pacjentami odbiera mi wiarę w drugiego człowieka i podkopuje, silne kiedyś, powołanie do wykonywania zawodu lekarza.
Dr n.med. Grzegorz Piechota, specjalista: chorób wewnętrznych, medycyny ratunkowej, endokrynolog, diabetolog.