Moje doświadczenie

Z wykształcenia mgr filologii polskiej (Uniwersytet Warszawski) i psychologii (Uniwersytet SWPS). Jestem absolwentką całościowego szkolenia psychoterapeutycznego Studium Psychoterapii Laboratorium Psychoedukacji, spełniającego wymogi certyfikacyjne Polskiego Towarzystwa Psychologicznego i Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Obecnie kształcę się tam także w Szkole Psychoterapii Grupowej.

Swoje kompetencje zdobywałam w wielu cenionych ośrodkach zajmujących się pomocą psychologiczną i ochroną zdrowia psychicznego, m.in.: w Klinice Nerwic, Zaburzeń Osobowości i Odżywiania oraz na Otwartym Całodobowym Oddziale Leczenia Zaburzeń Depresyjnych, Lękowych i Zaburzeń Snu IPiN w Warszawie; w telefonie wsparcia dla osób w żałobie Fundacji Nagle Sami; brałam udział w stażach organizowanych m.in. przez Warszawski Instytut Psychoterapii i Akademickie Centrum Psychoterapii Uniwersytetu SWPS.

Pracuję z osobami:
– z zaburzeniami lękowymi;
– doświadczającymi braku satysfakcji z życia, anhedonii, cierpiącymi na depresję;
– z zaburzeniami osobowości;
– uzależnionymi;
– doświadczającymi przewlekłego stresu w życiu, zamartwiającymi się;
– w kryzysie psychicznym;
– doświadczającymi trudności w relacjach z innymi ludźmi;
– łatwo wpadającymi w gniew, mającymi skłonność do zachowań impulsywnych;
– z osobami nieśmiałymi, takimi którym trudno jest wyrażać złość, tłumiącymi emocje
– po ważnej stracie lub śmierci bliskiej osoby, doświadczającymi żałoby
– mającymi trudność w relacjach z rodziną pochodzenia (rodzice, rodzeństwo)
– doświadczającymi kryzysu w małżeństwie lub związku
– osobami z doświadczeniem nadużywania substancji w rodzinie lub innej dysfunkcji systemu rodzinnego
– osobami identyfikującymi się jako „wysoko wrażliwe”
– kobietami planującymi ciążę, doświadczającymi trudności związanych z niepłodnością
– kobietami w ciąży i młodymi matkami doświadczającymi trudności w tym temacie (np. stany lękowe, depresja poporodowa)

Pracuję indywidualnie i z grupami. W swojej pracy kieruję się przede wszystkim założeniami nurtu psychodynamicznego, zgodnie z którymi większość doświadczanych przez nas trudności psychicznych ma swój głęboki – choć często nieuświadomiony – sens, który razem z Pacjentem staram się odnaleźć i zgłębić. Wspieram w odkrywaniu i lepszym rozumieniu samego siebie, pomagam zrozumieć przyczynę doświadczanych w życiu trudności. Po wstępnej konsultacji psychologicznej (2-3 spotkania) ustalam razem z Klientem cel terapii i proponuję czas jej trwania – zazwyczaj wynosi on od 3 do 12 miesięcy.

Swoją pracę poddaję regularnej superwizji u certyfikowanych superwizorów PTP.
więcej

Adres

W tym gabinecie nie można umawiać wizyt przez internet

Pacjenci prywatni (bez ubezpieczenia)


Przyjmuję: dorosłych

Czy brakuje Ci jakichś informacji w profilu tego specjalisty?

Pokaż innych psychologów w pobliżu

Usługi i ceny

Ceny dotyczą wizyt prywatnych.

Konsultacja psychologiczna

Od 200 zł

W jaki sposób ustalane są ceny?

1 opinia pacjenta

Ogólna ocena

Trzymamy rękę na pulsie Sprawdzamy wszystkie opinie. Specjaliści nie mogą płacić za modyfikowanie lub usuwanie opinii. Dowiedz się więcej
M
Numer telefonu zweryfikowany
Lokalizacja: W innym miejscu Inny

Przeszłam terapię krótkoterminową u Pani Matyldy. Otrzymałam wsparcie i skuteczną pomoc. Dzięki empatii, kompetencji i współczuciu Pani Matyldy zobaczyłam siebie w innym świetle. Dostałam narzędzia do dbania o swój dobrostan. Gorąco polecam

mgr Matylda Skubikowska-Gocławska

Serdecznie dziękuję i pozdrawiam.

Wystąpił błąd, spróbuj jeszcze raz

Odpowiedzi na pytania

2 odpowiedzi udzielonych przez lekarza na pytania pacjentów na ZnanyLekarz.pl

Pytanie dotyczące kryzys w związku

Mam problem w związku.
Spotykamy się od 9 miesięcy.Jednak z czasem zauważyłam,że mężczyzna się ode mnie oddala.
Spotykamy się w weekendy bo jesteśmy z różnych miast.Wcześniej przyjeżdżał tez w tygodniu aby spędzić ze mną wolne chwile.Teraz rzadko to się zdarza tłumaczy to natłokiem pracy i faktycznie widzę,ze pracuje od rana do wieczora.Kiedy spotykamy się w weekend ja chce jak najwiecej czerpać z tego spotkania bliskości a zauwazylam,ze on nie ma takich potrzeb jak ja im bardziej okazuje mu uczucie on się oddala jakby bal się tego co chce mu ofiarować. Ja wtedy zaczynam wymuszać płaczem aby mnie przytulił albo robie awanturę,że mu nie zależy i pewnie z kimś pisze chociaż nigdy nie dał mi podstaw abym mogła tak myśleć.
Ostatnio powiedział mi,że w weekend nie przyjedzie i ze tez ma prawo spędzić czas z przyjaciółmi i żebym zajęła się sobą. A ja od razu panikuje,ze chce mnie zostawić i przeżywam to jakbyśmy mieli się już nigdy nie zobaczyć. Martwi mnie to ,że dzwoni do mnie rzadziej za co ja potem karze go cisza , nie odbieram albo dzwonie po dwóch dniach.
Wiem,ze gdyby zapewnił mnie ze wszystko jest w porządku i mówił otwarcie o swoich uczuciach było by mi łatwiej się z tym pogodzić Ze mamy odmienne charaktery i ktoś może mieć mniejsze potrzeby ale on o tym nie mówi.
Jak z nim rozmawiać ? Jak poradzić sobie z lekiem przed odrzuceniem który mnie paraliżuje.

Trudno wypowiadać się o związku bez perspektywy dwóch stron, więc odniosę się wyłącznie do Pani opisu. Jak Pani sama obserwuje, obecna sytuacja aktywuje u Pani lęk przed odrzuceniem. Sama Pani zauważa, że odmowa spotkania ze strony Partnera jest przez Panią interpretowana jako chęć zerwania i nakręca taką "negatywną spiralę". Warto się zastanowić, czy w innych bliskich relacjach funkcjonuje Pani w podobny sposób? W trakcie rozwoju, na podstawie najwcześniejszych relacji z opiekunami, uczymy się jednego stylu przywiązania i potem wnosimy go w relacje w dorosłym życiu. Czy zauważa Pani, że taki lęk przed odrzuceniem nie jest czymś nowym i pojawiał się również wcześniej, w innych sytuacjach? Jeśli tak jest i utrudnia to życie, to warto skorzystać z psychoterapii. Razem z terapeutą będzie Pani mogła znaleźć przyczyny takiego sposobu funkcjonowania i pracować nad zmianą, tak by prowadzić bardziej satysfakcjonujące życie – we dwoje i osobno :)

mgr Matylda Skubikowska-Gocławska

Pytanie dotyczące zaburzenia psychiczne

Witam dochodzę 50 nic w życiu nie osiągnęłam mam, syna który choruje na schizofrenie i mamę która ma prawie 90 lat i wszystko na mojej głowie a ostatnio mam wszystko w nosie nie interesuje mnie nic ciągle jestem zmęczona nawet praca już mnie nie cieszy. Najchętniej to bym schowała się w szafie i nie wychodziła z niej mam już wszystkiego dosyć. Syn nie chce przyjąć żadnej pomocy nie chce się leczyć a ja ciągle tylko myślę co z nim będzie dalej jak mnie zabraknie ciągle tylko takie myśli mnie nachodzą ciągle jestem zła i nie umie się już śmiać nic mnie nie cieszy i nie mam już siły na nic.

Opisuje Pani sytuację stałej opieki nad dwiema zależnymi od Pani osobami, jak rozumiem taki stan utrzymuje się od dłuższego czasu. To bardzo wyczerpujące emocjonalnie zadanie. Obecnie coraz częściej opisuje się objawy wypalenia opiekuna przewlekle chorej osoby (ang. CSS Caregiver Stress Syndrome), do których należą m.in.: poczucie przytłoczenia, ciągłe zmęczenie, rozdrażnienie, anhedonia (utrata radości z zajęć, które dotychczas ją sprawiały), zaburzenia snu, nagłe przybieranie na wadze lub chudnięcie. Takie objawy są też charakterystyczne dla depresji, której rozwojowi może sprzyjać opisywana przez Panią sytuacja.
Bardzo zachęcam do tego, by w tej sytuacji poszukać wsparcia DLA SIEBIE. W Pani położeniu bardzo ważne jest, by mieć koło siebie życzliwą osobę, z której wsparcia można skorzystać. To mogą być różne formy pomocy, może ktoś będzie w stanie odciążyć Panią w codziennych obowiązkach albo po prostu życzliwie posłucha. W większych miastach można szukać zorganizowanej bezpłatnej pomocy, np. zorientować się w ofercie Środowiskowych Domów Samopomocy albo poszukać grupy wsparcia dla opiekunów przy fundacjach.
Jeśli opisywane przez Panią samopoczucie będzie się utrzymywać, warto umówić się na konsultację z psychologiem.

Pozdrawiam serdecznie
Matylda Skubikowska-Gocławska

mgr Matylda Skubikowska-Gocławska

Wszystkie treści, w szczególności pytania i odpowiedzi, dotyczące tematyki medycznej mają charakter informacyjny i w żadnym wypadku nie mogą zastąpić diagnozy medycznej.

Najczęściej zadawane pytania