Milena Ryznar-Żak

Dzień dobry,
Przy takiej małej ilości snu wyobrażam sobie, że jest Pani bardzo zmęczona. Aby lepiej zrozumieć Pani problemy ze snem, przydatne byłoby zastanowienie się w jakim czasie pojawiły się trudności z zasypianiem (czy pojawiły się od początku mieszkania w akademiku czy później ), czy w okresie 3-4 miesięcy, gdy spała Pani w innym miejscu zasypiała Pani bez problemu (czy problem dotyczy tylko zasypiania w akademiku) oraz czy w Pani historii życia miała już Pani kiedyś trudności z zasypianiem i w jakich okolicznościach. Jeśli bezsenność występuje/występowała takźe gdzie indziej, lub nie zawsze Pani doskwierała w akademiku, byłoby korzystne skonsultowanie się z psychologiem, aby zobaczyć bezsenność Pani w szerszym kontekście.
Stopery i opaska przy trudnościach ze snem z powodu dochodzących bodźców powinny zadziałać, przypuszczam że jest dodatkowe napięcie, które problem podtrzymuje.
Jeśli trudność występuję tylko w akademiku, warto się zastanowić, jak wpłynęła ona na Pani relacje ze współlokatorkami, czy przy rozmowach o gaszeniu świateł nie pojawiło się napięcie, które mogłoby podtrzymywać ten problem. Być może jest potrzeba żeby to jeszcze przegadać, a nawet pożądnie się o to pokłócić i pogodzić? Bezsennność może się bowiem wiązać z napięciem, z trudnością w wyciszeniu układu nerwowego. Teraz gdy jest Pani niewyspana, naturalnie układ nerwowy jest bardziej obciążony i jeszcze trudniej jest mu się wyciszyć. A to wyciszenie jest Pani potrzebne, aby zasnąć. Pani zna siebie najlepiej, może się Pani zastanowić co takiego może w wyciszeniu pomóc. Będzie to przydatne, obok rozważeniu możliwych napięć w Pani życiu osobistym. Jeśli bezsenność nadal będzie się utrzymywać, sugeruję konsultację z psychologiem.
Pozdrawiam,
Milena Ryznar-Żak

Dzień Dobry,
czas dorastania jest trudny, pełen konfliktów i niepewności co do własnej tożsamości. To też czas, gdy dzieci się separują i w związku z tym wieloma rzeczami nie dzielą się już z rodzicami, trudniej im zwrócić się o pomoc. Jeśli niepokoi się Pan o córkę warto porozmawiać z terapeutą, umówić się na konsultację wraz z córką, celem podjęcia decyzji jaka dalsza pomoc byłaby najlepsza. Terapia często pomaga nastolatkom zrzucić ciężar sekretów i wątpliwości, pomaga im uporządkować tak zmienne w tym okresie motywacje, potrzeby, przekonania na temat siebie i innych.
Pozdrawiam