mgr Monika Błaszczyk

Ciąża to szczególny czas w życiu kobiety. Przestaje być odpowiedzialna tylko za siebie, ale zaczyna czuć ciężar odpowiedzialności za tą małą istotkę, która za chwilę pojawi się w jej życiu. Ma Pani prawo czuć się zaniepokojona a nawet przytłoczona tym, co ma nastąpić. Nie ułatwia tego również Pani ciało, ponieważ burza hormonalna w ciąży, często zmienia odbieranie bodźców zewnętrznych a to oznacza, że to, co dotychczas wydawało się nieistotnym, pomijanym wydarzeniem nagle zaczyna urastać do wydarzenia na wagę życia! Sprawia to, że jest Pani po prostu bardziej wrażliwa i mniej odporna psychicznie na różne zdarzenia. Wynikiem tego mogą być rożnego rodzaju fobie i lęki, które jeśli nie będą podsycane wygasną z czasem. W Pani przypadku skumulowało się to na strachu przed zarażeniem i przesadną dbałością o higienę. Jednak warto podejść do tego racjonalnie: może wizyta u lekarza i wyjaśnienie, że zarażenie toksoplazmozą czy inną odzwierzęcą chorobą w przypadku, gdy nie posiada się zwierzęcia jest niezwykle rzadkie. Zwykłe mycie rąk wystarczy a funkcjonowanie w rękawiczkach paradoksalnie może osłabić zdolności organizmu w radzeniu sobie z zakażeniami. Zachęcam też do wizyty u psychologa (nie wydaje mi się, aby potrzebowała Pani terapii) w celu porozmawiania o tym, czego się Pani obawia i jak sobie z tym radzić. Polecam relaks i pozwolenie sobie na proste, drobne, codzienne przyjemności a także te wszystkie zajęcia, przy których czuje się Pani szczęśliwa i zadowolona.
Pozdrawiam serdecznie i życzę wszystkiego dobrego dla Pani i Maleństwa
Monika Błaszczyk

To, co pani opisuje, to objawy stresu, nie bardzo jednak rozumiem, co Pani rozumie przez pojęcie „furii nerwicowej”. Stres jak najbardziej poddaje się terapii psychologicznej. Brak przyczyny może być pozorny – wspomina Pani o egzaminach. Przyczyny zawrotów głowy mogą być różne – od psychosomatycznych (stres, depresja, nerwica) do fizycznych, być może będzie konieczna wizyta u neurologa i badania.
Czuje Pani lęk i stres i jest Pani świadoma ich destrukcyjnych skutków, to dobrze, bo dzięki temu wie Pani, że należy działać - problem sam się nie rozwiąże.
Polecam wizytę u psychoterapeuty. Żeby „zrobić z tym porządek” jak to Pani bardzo trafnie ujęła potrzeba wytrwałości i systematyczności. Nie można przerywać terapii - jak już Pani zapewne zauważyła - nie przynosi to niczego dobrego. Życzę wytrwałości i powodzenia.
Monika Błaszczyk