Monika Cwajda

Trudności w relacjach partnerskich/małżeńskich to zawsze bardzo złożony problem. Mamy tendencję do tego, aby obwiniać partnera o wszystko, podczas gdy związek tworzymy razem i razem jesteśmy za ten związek odpowiedzialni. Z tego co Pani napisała wynika, że partner znacznie ogranicza Pani swobodę i niezależność, ale wygląda też na to, że Pani się temu poddaje. Nie znajduje Pani w sobie wystarczająco siły, aby się temu przeciwstawić. Jeżeli rozmowy nie pomagają i nie jest Pani w stanie wpłynąć na partnera (warto skorzystać z terapii partnerskiej), to pozostaje praca nad wzmocnieniem siebie w tej relacji. To na co mamy w życiu największy wpływ, to my sami i wszelkie zmiany warto zaczynać od siebie. Bardzo pomocna w takich sytuacjach jest psychoterapia. Spotkanie z terapeutą może stać się okazją do przyjrzenia się sobie z różnych perspektyw i odkrycia przyczyn zaistniałych trudności.
Być może wtedy partner pod wpływem Pani zmiany, zacznie inaczej Panią postrzegać, a Wasz związek będzie bardziej satysfakcjonujący. Może zdarzyć się też tak, że partner nie będzie gotowy na zmiany, ale wtedy Pani będzie mogła podjąć dojrzałą decyzję i z powodzeniem w niej wytrwać.

Pani Anno, problem, o którym Pani pisze, dotyczy wielu rodziców. Dzieci są bezbronnymi i zależnymi od nas istotami i w związku z tym łatwo nam przychodzi wyładowywanie na nich złości i frustracji. Dziecko nie zagrozi nam rozstaniem, nie zwolni nas z pracy, póki jest małe nie opuści nas. Staje się przez to łatwym celem.
W Pani sytuacji wydaje się ważne załatwianie dorosłych osobistych spraw w gronie dorosłych. Kłopoty w pracy rozwiązywać w pracy, a trudności w relacjach z mężem omawiać z nim. Pomimo prostej rady rozwiązanie tego może okazać się trudne, gdyż nie wszyscy potrafimy otwarcie wyrażać swoje zdanie, rozmawiać o tym, co nas boli. Zamykanie się w sobie, duszenie emocji, doprowadza do wybuchów niekontrolowanej złości, której adresatem, w Pani przypadku, staje się niewinne dziecko. Z trudnościami, o których Pani pisze, można z powodzeniem pracować w procesie psychoterapii. Należałoby odkrywać źródła powstałej frustracji i poszukiwać alternatywnych metod radzenia sobie z niepowodzeniami, o których Pani pisze.